Kilkakrotnie zwyciężał w zawodach Pucharu Kontynentalnego. Ma na swoim koncie tytuł Mistrza Świata Juniorów, wywalczony w Schonach w 2002 roku, oraz dwa tytuły Mistrza Świata Juniorów zdobyte w konkursach drużynowych w Schonach (2002 rok) oraz Krapaczu (2001 rok).
Po juniorskich sukcesach przez pewien czas było o nim cicho. W tym czasie zdążył odbyć służbę wojskową. Uznawany jest za wielki talent fińskich skoków. Dużo wiary pokłada w nim trener kadry Tommi Nikunen, czego przykładem było powołanie Janne do drużyny na igrzyska olimpijskie do Turynu. Dzięki temu zdobył swój pierwszy medal olimpijski - srebro w konkursie drużynowym. Dobra forma przyszła w drugiej połowie sezonu 2005/06 PŚ w skokach. Najpierw razem z fińską drużyną zajął drugie miejsce podczas Mistrzostw Świata w lotach w Kulm (15.01.2006). Podczas zawodów PŚ w Willingen (3-5.02.2006), ponownie w rywalizacji drużynowej, wystąpił w ekipie Finlandii, która zajęła tam pierwsze miejsce. Po raz kolejny stanął na podium konkursu drużynowego podczas PŚ w Lahti (04.03.2006) - było to miejsce trzecie. Lecz o wiele ważniejsze dla młodego Fina było pierwsze w karierze zwycięstwo - przed rodzimą publicznością w Lahti (05.03.2006). Jego tryumf uznano za dużą niespodziankę, lecz Janne udowodnił, że jest to zasługa jego talentu i umiejętności. W kończącym sezon PŚ konkursie lotów w Planicy (18-19.03.2006) we wspaniałym stylu poleciał po drugie zwycięstwo w swojej obiecującej karierze, poprawiając jednocześnie życiowy rekord. Sezon 2006/07 nie należał już do tak udanych.
3 marca 2008 roku udało mu się odnieść trzecie w swojej karierze indywidualne zwycięstwo na skoczni w Kuopio. Kilka dni później podczas drużynowych zawodów w lotach narciarskich w Planicy, ustanowił swój ówczesny rekord życiowy skacząc na odległość 227,5 metra.
Pod koniec czerwca 2008 roku, podczas treningu w Kilngenthal Happonen upadł i złamał kość udową. Stało się to przyczyną wielomiesięcznej przerwy Fina. Na skocznię powrócił w lutym 2009 roku, natomiast szerszej publiczności pokazał się dopiero podczas sierpniowego konkursu LGP w Hinterzarten.
Podczas Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Vancouver zajął 19. pozycję, skacząc na skoczni normalnej.
13 lutego 2011 roku ustanowił swój rekord życiowy, lądując na 240 metrze na skoczni w Vikersund. Odległość ta stała się także rekordem Finlandii w długości lotu.
CIEKAWOSTKI:
* Pierwsza wygrana w PŚ w Lahti (05.03.2006)
| Zwycięstwa Janne Happonena w Pucharze Świata: | ||||||||
| Lp. | Data | Kraj | Miejscowość | K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 05.03.2006 |  |
Lahti | 116 | 130 | 124.0 | 129.0 | 270.3 |
| 2 | 19.03.2006 |  |
Planica | 185 | 215 | 225.5 | 226.5 | 452.9 |
| 3 | 03.03.2008 | |
Kuopio | 120 | 127 | 134.5 | - | 142.6 |
| Zwycięstwa Janne Happonena w Letnim Grand Prix: | ||||||||
| Lp. | Data | Kraj | Miejscowość | K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 09.09.2006 |  | Hakuba | 120 | 131 | 127.5 | 131.5 | 268.7 |
| 2 | 10.09.2006 | | Hakuba | 120 | 131 | 132.5 | 124.5 | 266.1 |
