Thomas Morgenstern: "Nigdy się nie poddawaj"

Dla Thomasa Morgensterna ostatni sezon był pełen wzlotów i upadków. Upadek w Titisee-Neustadt, następnie drugie miejsce w 62. Turnieju Czterech Skoczni. Po kolejnym mrożącym krew w żyłach upadku w Bad Mitterndorf zdołał wystartować na Igrzyskach Olimpijskich w Soczi i zdobyć medal w rywalizacji drużynowej. Od czasu ostatniego upadku 27-latek nie wziął udziału w żadnym konkursie z cyklu Pucharu Świata. Wielokrotny mistrz świata niedawno podzielił się z mediami swoimi odczuciami z tego trudnego okresu.

Thomas Morgenstern

Thomas Morgenstern

fot. bromotion.com

Thomas Morgenstern

fot. Tadeusz Mieczyński

Thomas Morgenstern

fot. Tadeusz Mieczyński

Thomas Morgenstern

fot. Tadeusz Mieczyński

Thomas Morgenstern

fot. Anna Szczepankiewicz

- Jestem w szpitalu. Ponownie. Dlaczego? Nie wiem. Moje ciało boli. Moja twarz, szyja, głowa, plecy, wszystko. Jestem podłączony do różnych urządzeń. Nie pamiętam tego co się stało - oto pierwsze słowa Morgensterna po przebudzeniu w szpitalu w Salzburgu. - Różne pytania krążą w mojej głowie. Wiem, że na wiele nie mogę jeszcze odpowiedzieć. Muszę się skupić na rehabilitacji i być cierpliwy. Niestety cierpliwość nigdy nie była moją mocną stroną... - dodał Austriak.

Pierwszym pytaniem, na które należało odpowiedzieć były przyczyny upadku na obiekcie mamucim. - Dlaczego? Jak to się stało? Czy to moja wina? Jeśli tak, to co zrobiłem źle? Gdy naciskam przycisk "play", moje serce bije coraz mocniej. Widzę nieznajomą osobę zjeżdżającą po rozbiegu, wybijającą się i upadającą. Zupełnie tak, jakbym to nie był ja. Czułem się nieswojo, ale także jakoś bez emocji. Dobrze, że to zobaczyłem. Zamykam laptopa, zobaczyłem prawdę, raz, wystarczy - opowiada Morgenstern.

Wkrótce po tym wydarzeniu, mistrz olimpijski z 2006 roku skupiał się na kolejnych Zimowych Igrzyskach Olimpijskich. - W tym momencie chodzi o trening, tak efektywny jak tylko potrafię. Moim wielkim celem są Igrzyska. Dają mi motywację, kiedy wstaję o 6 rano z łóżka ze sztywną szyją. Heinz Kuttin przychodzi do szpitala prawie codziennie, on daje mi poczucie zaufania. Podobnie jak inni, odgrywa ważną rolę w tym, że mam mniej pytań w głowie i myślę bardziej pozytywnie w kwestii mojego celu - mówił 27-latek.

Oprócz Soczi, często myśli o zakończeniu kariery skoczka. Zwłaszcza wtedy, gdy bawi się ze swoją córką Lilly. - Zadaję sobie pytanie, co ona mi powie. Tato możesz to robić? Tato proszę, skończ skakać na nartach? Nie wiem. Ta myśl sprawia mi trochę smutku. Ale w końcu jest tylko jedna osoba, którą może podjąć tę decyzję. Jestem nią ja. Lekarze, terapeuci oraz Austriacki Związek Narciarski dali mi zielone światło. Teraz piłka jest po mojej stronie, ale nie mam definitywnej odpowiedzi.

Szczególnie ważnym momentem w powrocie 27-latka był pierwszy skok treningowy w Oberstdorfie na skoczni HS 106. - Heinz poczekał chwilę, spojrzał na mnie, podniósł rękę i dał sygnał do startu. Poczułem mrowienie z pleców w kierunku szyi. Moje serce na chwilę się zatrzymało, po czym się zawahałem. Pomyślałem o swojej córce Lilly, wziąłem głęboki oddech i pomyślałem, że jeśli nie skoczę teraz, to być może już nigdy. W każdym razie, jestem skoczkiem narciarskim, kocham mój sport i nauczyłem się wstawać po porażce. Wziąłem oddech, otworzyłem oczy i ruszyłem - powiedział zawodnik z Karyntii.

Thomas Morgenstern był widzem podczas finału Pucharu Świata w Planicy. Pojawił się tam także, aby obejrzeć ostatni skok swojego przyjaciela - Martina Kocha. W ciągu kilku najbliższych tygodni lub miesięcy, dwukrotny zdobywca Kryształowej Kuli podejmie decyzję odnośnie swojej sportowej kariery. Zgodnie ze swoim mottem: Walcz z pasją, wygrywaj z dumą, przegraj z szacunkiem, ale nigdy się nie podawaj.