Okiem Samozwańczego Autorytetu: "Alfa Zero Zero do Oscar Zero Zero

W pomieszczeniu wisiała nerwowa atmosfera. Była tak gęsta, że dałoby się w niej zawiesić nie tylko siekierę, ale parę kowadeł. Pot kroplił się na czołach. Pod czołami - ściągnięte brwi, poniżej oczu – poważne miny. Dryblas w kamizelce taktycznej wcisnął mocniej słuchawkę do ucha i powtórzył. "Alfa Zero Zero, tu Alfa Zero Zero, Oscar Zero Zero słyszycie mnie? Odbiór."

Obok potężnego faceta, emanującego aurą władzy i kompetencji stała zdenerwowana kobieta w niebieskiej kamizelce i mężczyzna, który już nie mógł dłużej kryć irytacji. Upływały cenne minuty, okienko czasowe kurczyło się nieubłaganie.

- Oscar Zero Zero, słyszycie mnie? No wreszcie. No jak co tam, mamy ten sam kryzys co wczoraj, klucz do toalety dziennikarzy zaginął. Podobno razem z tym facetem, co go miał. No, weź tam sprawdź o co kaman - potężny ochroniarz przygryzł wargę. Pani w kamizelce z napisem "Służba Informacyjna" przestąpiła z nogi na nogę. Dziennikarz pytająco podniósł brwi.

- No niech Pan tam idzie, już tam pchnąłem sprawę. Facet z kluczem powinien się tam gdzieś kręcić - powiedział facet w kamizelce taktycznej, poprawił pas z pałką i gazem pieprzowym i popędził rozwiązywać kolejne poważne kryzysy.

Dziennikarz ciężko westchnął i po raz trzeci w ciągu pięciu minut przemierzył tę samą drogę. Z przedsionka schodów prowadzących na parter, przez pierwsze lobby, drugie lobby, trzy stanowiska ochrony, biuro prasowe, na zewnątrz, po zewnętrznych schodach w dół. Skręcił w lewo i w tłumie kibiców wpadł na koleżankę.

- No i co?

- No podobno się tu gdzieś kręci, ale nawet mi nie powiedzieli, jak wygląda. Zaraz się zaczyna druga seria. Nie wchodził do swojej budki?

- Nie.

Dziennikarz przepchnął się pod same drzwi toalety i wreszcie wyłowił z tłumu faceta trzymającego klucz na długiej, czerwonej "smyczy" z logo sponsora.

- O, tu Pan jest.

- Proszę bardzo.

Kryzys został zażegnany. Kryzys wziął się stąd, że nie uszanowano tradycji. Tradycyjnie, od zarania dziejów, dziennikarze na skoczni w Wiśle korzystali z toalety na parterze skoczni, obok korytarza technicznego. W tym roku wygoniono ich do kontenera w strefie kibiców. Ktoś uznał, że toaleta w budynku będzie tylko dla VIPów. I w sumie nie byłoby żadnego problemu, gdyby nie fakt, że toaletę dla dziennikarzy zamykano na klucz, żeby nie korzystali z niej kibice, klucz miał przy sobie facet, który teoretycznie miał stać koło toalet albo siedzieć w budce obok nich, z tłumu się zupełnie nie wyróżniał, a dziennikarze zostali tylko poinformowani o tym, gdzie jest toaleta, ale nie o tym, że jest zamykana na klucz i gdzie w ogóle tego klucza szukać. A wystarczyło uszanować tradycję, i dziennikarze nie musieli by krążyć między zamkniętą na klucz toaletą dla dziennikarzy a panią z ochrony, która sumiennie i obowiązkowo stała na straży toalety (teraz już tylko) dla VIPów i tłumaczyła, że ona rozumie, że nikt nie wie, gdzie jest klucz, ale jej nikogo przepuścić nie wolno i nie przepuści. Tak Wam powiem na marginesie, że jak człowiek przenosi się z pucharu świata poza granicami Polski na puchar świata w granicach Polski, to pod względem poruszania się po obiekcie i rozmawiania z ludźmi obsługującymi zawody, jest to przeskok mniej więcej taki, jakbyście z imienin u cioci pojechali prosto do Białego Domu i próbowali dostać się do Centrum Dowodzenia w chwili kryzysu atomowego drugiego stopnia.

Koniec końców, kryzys został zażegany, klucz się odnalazł. Wygląda na to, że Maciej Maciusiak też w końcu odnalazł jakiś klucz do lepszych skoków polskich zawodników. Czy to klucz do ich głów, czy czegoś innego, w każdym razie niedziela pod względem dostępu mediów do toalet i wyników polskich skoczków prezentowała się o niebo lepiej, niż sobota. Nawiasem mówiąc, zaryzykuję stwierdzenie, że ten drugi aspekt jest nawet trochę ważniejszy, niż ten pierwszy i zapewne deczko bardziej Was interesuje, więc dość już o pierwszym, skupmy się na skokach. W sobotę zanotowaliśmy najgorszy wynik Polaków w historii występów na skoczni w Wiśle. 29 punktów uciułane przez trzech skoczków. A Kamil, który chciał pięknie pożegnać się z wiślańską publicznością nie załapał się do konkursu. W niedzielę, jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, Piotr Żyła był wiceliderem na półmetku a w drugiej serii mieliśmy pięciu skoczków. Skończyło się na Piotrze i Kacprze w czołowej dziesiątce, 109 punktach do klasyfikacji generalnej i pierwszym w tym sezonie konkursie, gdzie wreszcie mogliśmy emocjonować się rywalizacją biało-czerwonych z najlepszymi. I to nie o kilka punktów w te czy wewte, ale walką o podium.

Kacper Tomasiak ładnie, harmonijnie nam się rozwija. A piąte miejsce w wykonaniu osiemnastolatka, to już naprawdę nie w kij dmuchał. Naprawdę Proszę Wycieczki. Polski junior. Piąte miejsce w pucharze świata. Niby we własnym kraju, ale w przypadku młodych chłopaków skakanie przed własną publicznością może wręcz speszyć, nie pomóc. A tu mamy spokój, opanowanie i wysoką formę sportową. To nie był jakiś szczęsliwy traf wylosowany na wietrznej loterii. To był solidny występ w konkursie z topową obsadą. Naprawdę warto to docenić.  Co do Piotra Żyły, to niczego nie można być pewnym. Czas pokaże, czy niedzielne skoki to tylko, nomen omen, pojedynczy wyskok, czy jakaś tendencja. W każdym razie w Klingenthal o punkty powinno być o tyle łatwiej, że niemiłosiernie męczącego siebie i nas Aleksandra Zniszczoła zastąpi Maciej Kot, który skacze w tej chwili znacznie lepiej.  To była oczywista rotacja.

Krótka historia pewnej rotacji:

Nieoczywistą rotacją, ale jakże miłą jest za to rotacja na pozycji lidera cyklu. Tschofenig, Kobayashi, Kraft, Lanišek, Prevc. Jak ja się cieszę, że mamy takie ciekawe otwarcie sezonu i oby tak dalej. Lekką niespodzianką jest to, że z rotacji na razie wypisali się Austriacy. Stefan Kraft z powodów oczywistych i usprawiedliwionych, ale reszta? Ruka, to Ruka, wiadomo jak tam było, więc nad austriackim występem na fińskim wydmuchowiu nie ma co się specjalnie rozwodzić. Ale weekend w Wiśle to dla nich dzwonek ostrzegawczy. Sobota jeszcze wypadła jako-tako, choć na tle Słoweńców i Niemców dość blado. Ale 54 punkty zdobyte do Pucharu Narodów w niedzielę to dla nich dramat. Na drugim biegunie są Japończycy. Żeby znaleźć poprzedni przypadek, gdy Japonia zdobyła w konkursie indywidualnym najwięcej punktów z wszystkich drużyn, trzeba by się cofnąć do konkursu w Niżnym Tagile otwierającego sezon 2021/2022. Bo w niedzielę właśnie z takim przypadkiem mieliśmy do czynienia. Japonia, Słowenia, Niemcy, Polska, Austria. Tak prezentowała się kolejność w dorobku punktowym poszczególnych drużyn. W klasyfikacji Austria wciąż prowadzi, ale zarówno Słowenia jak i Japonia tracą niewiele, bo na polskiej skoczni odrobiły sporo punktów.

Wspomniałem Niemców. Raimund wyrósł na gracza pierwszoligowego. Jak diabeł z pudełka wyskoczył Hoffmann. Paschke solidnie punktuje, choć do formy z zeszłej zimy, a nawet sprzed dwóch, to mu daleko. Ale wstydu nie ma. Natomiast to, co wyprawiają Wellinger z Geigerem, to obraz nędzy i rozpaczy. U tego pierwszego ten obraz jest lekko zamazany przez siódme miejsce w wietrznym Kuusamo. Ale Geiger to zęby w ścianę i rozstrojone skrzypce. W każdym razie w Wiśle Geiger ani razu nie awansował do konkursu. Wellinger dwa razy awansował, ale nie zdobył choćby punktu. A mówimy o zawodnikach z których każdy mógłby sobie otworzyć galerię trofeów i medali. 

Mógłbym coś napisać o mizerii Norwegów, ale o różnych ogórkach już w tym tekście było za dużo, to znów kogoś pochwalę. Panowie Władimir Zografski i Valentin Foubert. Jak oni mi imponują. Jak ja bardzo chciałbym ich zobaczyć na podium. Razem, w jednym konkursie. A jak się nie uda, to niech będą każdy sobie, ale niech będą. Wybić się na taki poziom, no no... Zografski trenuje pod okiem naszego Grzegorza Sobczyka razem z Niemcami i to przynosi efekty. Ale Francuzi są zdani na siebie. W Fédération française de ski się nie przelewa, bo we Francji skoki to margines sportów zimowych. Ze względu na oszczędności kadry męska i żeńska razem jeżdżą na zgrupowania i razem trenują. Mocno trzymam kciuki za to, by Nicolas Dessum doprowadził Fouberta do większych sukcesów, niż sam osiągnął.

A wracając jeszcze na chwilę do reprezentantów Polski - Kacper Tomasiak oraz Anna Twardosz (i tylko oni) nadal mają po komplecie konkursów z awansem do drugiej serii. I obydwoje (i tylko oni) plasują się na razie w drugich dziesiątkach swoich klasyfikacji generalnych.

A tak w ogóle to chodzi mi po głowie ta piosenka i w ogóle nie wiem dlaczego...

Cytat zupełnie na temat:

"- Nie będzie 19,5.

- Będzie 119,5"

Igor Błachut i Michał Korościel

Cytat zupełnie nie na temat:

"Prorocy porzygali się i śpią

Poeci umierają w grobach strof

Anioły śmierdzą potem, żrą kiełbasę

Mają w dupie żywych

Zginęła w niepokoju wielkich miast

Osnuta huraganem durnych spraw

Maleńka tajemnica - bycia w ciszy

Lub po prostu bycia

Ginie nadzieja i moc

Rośnie apetyt na zło

Zwyciężą ci, co nienawiścią silni

Szydzą z innych

Nad miastem wyrósł jak krzyk

I zamknął drogę do gwiazd

Ogromny wstyd i strach przed ciszą

Eteryczną"

Piotr Rogucki

Poza tym informuję wszystkich uprzejmie, że wczoraj były urodziny Vito Corleone.

No i tak oto Kamil Stoch pożegnał się ze skocznią im. Adama Małysza w Wiśle. Miejmu nadzieję, że pożegnanie z Wielką Krokwią wypadnie bardziej okazale. Za tydzień zawody w Klingenthal. A w Klingenthal tylko dwie rzeczy są pewne. Zapomniałem które, ale za tydzień sobie przypomnę. 

Ceterum autem censeo notas artifices esse delendas.

***
Felieton jest z założenia tekstem subiektywnym i wyraża osobistą opinię autora, nie stanowiąc oficjalnego stanowiska redakcji. Przed przeczytaniem tekstu zapoznaj się z treścią oświadczenia dołączonego do artykułu, bądź skonsultuj się ze słownikiem i satyrykiem, gdyż teksty z cyklu "Okiem Samozwańczego Autorytetu" stosowane bez poczucia humoru zagrażają Twojemu życiu lub zdrowiu. Podmiot odpowiedzialny - Marcin Hetnał, skijumping.pl. Przeciwwskazania - nadwrażliwość na stosowanie językowych ozdobników i żartowanie sobie z innych lub siebie. Nieumiejętność odczytywania ironii. Nadkwasota. Zrzędliwość. Złośliwość. Przewlekłe ponuractwo. Funkcjonalny i wtórny analfabetyzm. Działania niepożądane: głupie komentarze i wytykanie literówek. Działania pożądane - mądre komentarze, wytykanie błędów merytorycznych i podawanie ciekawostek zainspirowanych tekstem. Kamil Stoch ostrzega - nieczytanie felietonów Samozwańczego Autorytetu grozi poważnymi brakami wiedzy powszechnej jak i szczegółowej o skokach.

P.S. Kochani, nie karmcie mi tu trolli. Ja też się będę starał.