Ari-Pekka Nikkola kończy dziś 50 lat

@fridka1

Źródło jest takie samo, jak w przypadku Polaków: relacje dziennikarzy, wywiady i fora internetowe.

Zresztą - aby dowiedzieć się czegoś o wzajemnych stosunkach, nie musimy ograniczać się do sfery sportu: wiele osób tego, jak są postrzegane i jak postrzegana jest Polska, doświadczyło na własnej skórze, pracując i mieszkając za granicą. Na szczęście czasy się zmieniają, w efekcie czego stereotypy i resentymenty powoli znikają za mgłą mijających lat.

@Man_of_the_Day

A skąd wniosek, że Niemcy traktowali Polaków jak kogoś kto się w tym sporcie trochę pobawi? Nie jest to trochę twoja własna interpretacja? Bo jak z taką interpretacją wyskoczył Krzysio Milkas to ani mnie to nie dziwi ani nie traktuję tego serio.

@fridka1

Bez urazy, ale cały czas przemawiają przez Ciebie narodowe kompleksy.
Po pierwsze: wciąż zastanawiasz się, co pomyśli i jak zareaguje Niemiec, widząc Twoje żywe zainteresowanie skokami. Taka postawa to nic innego, jak wspomniany przez Ciebie "kij w tyłku".

Po drugie: postrzeganie świata przez pryzmat historii i wytworzonych przez nią stereotypów możemy zaobserwować wśród przedstawicieli każdej nacji - także tej za naszą zachodnią granicą. Tak jak polscy kibice widzieli w niemieckich skoczkach postać prusko-hitlerowskiego agresora, tak Niemcy traktowali Polaków jak ubogich sąsiadów z byłego bloku wschodniego, którzy coś tam próbują ugrać w sporcie dla bogatych, chwilę się pobawią, ale wkrótce wszystko wróci do normy. Różnica polegała więc jedynie na tym, że nasza pozycja z dziejowego punktu widzenia jest pozycją podrzędną i słabszą, a uczucie nienawiści ofiary do kata jest silniejsze niż uczucie wyższości kata względem ofiary.

Po trzecie: euforyczne przeżywanie sukcesów sportowych wcale nie musi się wiązać z ich niedostatkiem. U nas, owszem, było tak w czasie małyszomanii, ale spójrz na przywołanych wcześniej Amerykanów czy Włochów. Ich idole mają status niemal bóstw, a przecież ani jednym, ani drugim wielkich osiągnięć w różnych dyscyplinach sportu nie brakuje.

@Man_of_the_Day

Pamiętam jeszcze jak trener R. Hess powiedział kiedyś, że Polacy nie mają innych idoli tylko papieża i Małysza. Powiedział prawdę, ale my nie lubimy jak nam się prawdę mówi, no jak on śmiał..Taka Słowenia jest małym i młodym krajem, a my długo byliśmy krajem bez sukcesów w czymkolwiek i dlatego u nas skoki to wielkie wow, a dla takiego Austriaka, Niemca czy Norwega sport mniej czy bardziej popularny do obejrzenia w weekend i tyle.

@Man_of_the_Day

Ja to wszystko wiem i właśnie to "doszukiwanie się wszędzie" przez polskiego kibica mnie drażni i śmieszy jednocześnie. Jeszcze tylko Szwedów dobrze skaczących nam brakuje, żeby im przypomnieć wiadomo co ze wspólnej historii, tylko ja się pytam po co?
Niemcy mieli ten komfort, że Martin i Sven byli jednymi z dziesiątek innych utytułowanych niemieckich sportowców zimowych. Był szał na skoki, ale już dawno się u zachodnich sąsiadów skończył. Niemiecki kibic w każdej chwili może przełączyć na inny kanał, by zobaczyć triumfującego rodaka tu czy tam. Taka to jest różnica.

@Meggy92

A i w Niemczech było przecież tak, że bożyszczem tłumów był Martin Schmitt. Niezliczone fanki chciały mieć z nim dziecko, a popularnością w pewnym okresie przewyższał samego Michaela Schumachera :)

@fridka1

Ten "polski sposób widzenia świata" wynika nie tyle z ładunku emocjonalnego, który skoki w naszym kraju uwalniają, co z okoliczności, jakie tej dyscyplinie towarzyszą. Do naszych największych rywali zaliczają się bowiem wspomniani: Niemcy, Austriacy i Norwegowie. Pierwsi z nich to antybohaterowie naszej krwawej historii, drudzy to nacja, która obsadziła dwa bardzo ważne stanowiska związane z przeprowadzaniem zawodów, trzeci z kolei tworzą niezwykle wpływowe środowisko w świecie sportów zimowych: swego czasu przekonał się o tym Stanisław Marusarz bezpardonowo okradziony ze złota MŚ, dziś doświadczają tego wszyscy, którzy śledzą poczynania norweskich specjalistów w dziedzinie sprzętu i medycyny. W innych interesujących Polaków dyscyplinach taka "kumulacja" nie występuje :)

A czy jest to nasz autorski, polski sposób postrzegania rzeczywistości? W żadnym razie. Wystarczy przypomnieć sobie, jak alergicznie na swoje porażki reagują światowi potentaci sportów zespołowych albo właśnie zimowych.

@Man_of_the_Day

To prawda :). Paradoksalnie, wśród zagranicznych znajomych ze zrozumieniem miłości do skoków spotkałam się tylko u Słoweńców i... Finów. Niemcy patrzyli na mnie jak na kosmitkę, a ja miałam z tego niezły ubaw. (Dodam, że to środowiska raczej "niesportowe", no może poza futbolem, przynajmniej w czasie euro tak było xD historycy)

@Man_of_the_Day

Tak, skoki są dla mnie czasoumilaczem. Były nim już w latach 90-tych. Jeden woli bawić się w statystykę i wstawia ją pod każdym tematem, a ja patrzę na skoki także z socjologicznego punktu widzenia, bo chyba w żadnym innym sporcie nie ma takiej kumulacji "polskiego sposobu widzenia świata", tak to nazwijmy. Jak widzę na skoczni fanatyzm, węszenie spisków (bo ten to Niemiec, tamten Austriak, a na Norwega też coś się znajdzie), to staram się to punktować.

@fridka1

I jakby na potwierdzenie tego, że skoki są dla Ciebie jedynie "czasoumilaczem", Twoje posty w sezonie można zobaczyć pod niemal każdym artykułem? Posty, które - dodajmy - stosunkowo często dotyczą właśnie tego tematu, wałkowanego przez Ciebie z uporem (skoko)maniaka.

Coś mi się zdaje, że "kija w tyłku" - podobnie, jak belki w oku - należałoby w tym przypadku najpierw poszukać u siebie, bo może się okazać, iż to właśnie Tobie narodowe kompleksy nie pozwalają na swobodną rozmowę o naszych skokach z kimś z zagranicy.

W czerpaniu dużej satysfakcji z danej dyscypliny sportu nie ma nic złego, bo niby dlaczego miałoby być? Kogoś ogarnia szał na koncercie ulubionego zespołu, ktoś inny doświadcza tego pod skocznią. Gdy mieszkańcy USA bzikują z powodu niszowego poza ich krajem futbolu amerykańskiego, a Włosi (i przedstawiciele wielu innych nacji) doznają ekstazy oglądając mecz piłki nożnej, my szalejemy na punkcie skoków - podobnie zresztą jak Słoweńcy czy (niegdyś) Finowie, których zimne usposobienie potrafiło wynieść Nykanena do rangi gwiazdy, co prawda nie rocka, ale popu owszem.

@Bartt

Według mnie najlepsze imię i nazwisko wśród fińskich skoczków ma Juha-Matti Ruuskanen.

@fridka1

Tylko Ci "jacyś" zawodnicy właściwie każdy z nich przechodził osobiste życiowe dramaty, czasem mniejsze, czasem większe związane z jego byciem "jakimś".
@Roxor. Tak Amerykanie szaleją na punkcie baseballa, tylko oni mają wywalone na resztę świata, nawet nie wiedzą że poza nimi ktoś gra. Ważna jest ich drużyna, w ich mieście.

@fridka1

Stety lub niestety, ale dzięki tym osobom, przesadnie emocjonującym się tym, to skoki w Polsce wogóle istnieją.

@Roxor

Hautamaeki został maszynistą dlatego, że podobno od dziecka o tym marzył, a nie dlatego, że nie miał z czego żyć (chociaż kasa mu z nieba nie spadała z samego faktu bycia utytułowanym skoczkiem). Ja piszę tylko o tym, że w Polsce często zatraca się zdrowe proporcje i traktuje jako sprawę narodową rzeczy, które niekoniecznie na to zasługują. Skoki narciarskie to powinien być czasoumilacz. "Za Małysza" to nie był czasoumilacz. To było zadośćuczynienie za wszelkie krzywdy na przestrzeni wieków (jak się napatoczył przy okazji rywalizacji jakiś Niemiec to tym gorzej dla niego). Pokazuję tylko różnicę w mentalności i-jak już wcześniej napisałam-trochę Finom zazdroszczę braku kija w tyłku. Tylko tyle i aż tyle.

@fridka1

Ale co to ma do rzeczy? Inne sporty zimowe też na serio uprawia kilka państw i idoli w nich brakuje. Baseball czy rugby na serio też traktuje się tylko w kilku krajach, a Amerykanie na ich punkcie szaleją. Pewnie większość krajów też szaleje na punkcie czegoś, co dla reszty świata nie ma żadnego znaczenia. Teraz to co napisałaś zabrzmiało tak, że dla Ronaldo byłoby ujmą podjąć normalną pracę, bo to gwiazda światowego formatu, co kłóci się trochę z tym co wcześniej napisałaś. Wielu sportowców, którzy osiągają sukces i zarabiają sporo pieniędzy inwestuje je we własny biznes, dzięki czemu nie muszą szukać pracy w sklepie czy na kolei. To nie jest tak, że po zakończeniu kariery pieniądze spływają im z nieba lub naród robi zrzutkę na swoich idoli.

@Roxor

Jest jednak różnica pomiędzy piłką nożną o zasięgu ogólnoświatowym, a sportem uprawianym na serio w 6 krajach. C. Ronaldo maszynistą nie zostanie i ja to rozumiem.

@fridka1

Nie tylko w Polsce skoki czy jakikolwiek inny sport traktuje się jak sprawę narodową, tak jest właściwie na całym świecie. Polecam trochę poszerzyć swoje horyzonty. W Finlandii też nie brakuje sportowców którzy nie wracają do normalnej pracy po zakończeniu kariery.

@Oczy Aignera

Bo tylko u nas skoki traktuje się jak sprawę narodową, a skoczków jak Bogów czy gwiazdy rocka. Matti zawsze mówił,że to co działo się w Zakopanem było dla niego nie do pojęcia. Wyobraźcie sobie, że taki Kubacki czy Żyła po zakończeniu kariery pracują jako ekspedienci w mięsnym. Zaraz byłby krzyk, że kto na to pozwolił jakby to była jakaś ujma, a przecież każdy z nich jest wolnym człowiekiem i może robić to co lubi. Matti już w trakcie kariery nie robił wokół siebie szumu. Wiedział, że skoki są tylko małym wycinkiem jego życia i niekoniecznie najważniejszym. W Finlandii jest inna mentalność. Człowiek ceni sobie święty spokój.

@pawel.dyda

Matti Hautamaeki - ''Skoki? A na co mi one? Praca na kolei to jest to!''

@Bishop

Nigdy nie wolno nikogo przekreślać. Młodzi Finowe robią niewielkie postępy, a Antti Aalto skacze bardzo solidnie. Siła grupy polega na tym, jak szybko poradzi sobie z kryzysem. Ja mam nadzieję, że Finom w końcu się to uda.

@Bartt

Hah, miałem bardzo podobnie 😉 Zawsze gdy grałem z kolegą na Commodore w jakąś archaiczną gierkę o skokach, to byłem tym właśnie zawodnikiem. Trochę z sentymentu napisałem tego newsa.

@Pavel

To są takie społeczeństwa postmodernistyczne gdzie bardziej zaszpanujesz przyjeżdżając do pracy na rowerze niż najlepszym i najdroższym samochodem. Afiszowanie się z sukcesem i pieniędzmi jest bardzo źle odbierane. Ja czasami takiego podejścia zazdroszczę. Fajnie chyba być obywatelem kraju, który niczego już nikomu nie musi udowadniać. U nas cały szał na skoki, cały fanatyzm Małyszomanii wziął się właśnie z tego udowadniania, że Polak też może. Dziś już to wiemy, ale ciągle traktujemy skoki jko coś więcej niż sport.

@Meggy92

Mam tak samo. Tabelki mnie nudzą, ale chętnie czytam wspomnienia o starej gwardii. Wielu skoczków ma życiorysy, które są niemal gotowym materiałem na ciekawy film lub książkę. Lubię zawodników charyzmatycznych, niepokornych, wnerwiających, lubię gdy skoczek jest "jakiś". Taki był Nykaenaen, taki był Hannawald, taki był Ahonen, Peterka czy Olli. Z nimi nigdy nie było nudno. Ja mam ten "problem" z polską kadrą, że wiem że są legendami, zdobyli wiele, są- w większości-pewnie miłymi, dobrymi ludźmi, ale właśnie ta ich poprawność i przewidywalność sprawia, że ziewam czytając z nimi wywiady (tak, wiem... Żyła dobry na wszystko), a do starej gwardii mam sentyment i często mówią ciekawe rzeczy, takie "smaczki zza kulis" o których nie wiedziałam. Specjalistą od wyciągania takich rzeczy od sportowców jest Wilkowicz. Bardzo cenię jego wywiad z Horngacherem i Morgensternem, żałuję, że nie wziął jeszcze na tapetę Peterki czy Svena (na wywiad z Janne po angielsku nie ma co liczyć ; ) )

Człowiek, dzieki któremu na początku lat 90-tych jako kilkuletni brzdąc zacząłem interesować się skokami. Po prostu spodobało mi się jego imię i nazwisko, takie fajne, dźwięczne:)

Tak jak kiedyś pisałem.Skoki fińskie upadły i nie raczej z nich nic nie będzie

Off topic - życie strony

Podoba mi się, że strona "żyje" poza sezonem znacznie bardziej niż do tej pory i można się wielu ciekawych rzeczy dowiedzieć. Dla osoby, która raczej czyta skijumping.pl niż tworzy własne tabelki, zestawienia i śledzi wszystkie lokalne zawody i ruchy włodarzy skoczni, to bardzo cenne.

@pawel.dyda

To jest akurat typowy problem bogatych państw, czyli niemal każda aktywność zawodowa daje na tyle duże dochody, że młodzi sportowcy przy braku wyników pozwalających walczyć o najwyższe cele kończą kariery, a byli zawodnicy nie zostają w sporcie tylko odnajdują się w innych aktywnościach. Z resztą Finlandia to w ogóle specyficzne kraj, gdzie dużo większy nacisk kładzie się na masowy sport amatorskich niż ten zawodowy (z wyjątkiem hokeja), a już kryzys dopingowy z 2001 roku całkowicie pogrzebał u nich wszelkie chęci inwestowania w "zawodowstwo". Skoki jeszcze rozpędem coś tam ciułały kolejnych niemal 10 lat, ale przy braku dostatecznych finansowania i przede wszystkim zainteresowania i one upadły. Powoli zaczyna się odradzać fińska kombinacja, mają juz dwóch zawodników blisko wąskiej czołówki (Hirvonen 6 razy na podium i Herola 4 podia) także jest nadzieja i dla skoków, tym bardziej że idą one podobną drogą czyli pojawiają się jednostki zdolne kręcić w okolicach 10-tki.

Kryzys systemowy

Dziękuję Wam za ten artykuł. To pokazuje jak w ciągu kilkunastu lat przejść od niepokonanej potęgi do poziomu dna. I na czym polega kryzys systemowy w fińskich skokach.
Jeżeli tacy ludzie jak Ari, Toni Nieminen, Matti Hautamaeki i wielu innych nie działają w skokach, to Finowie skazują się na budowę wszystkiego od zera.
Smutne to.