Japończycy nie kalkulowali - finał sezonu 1997/98

@Wojciechowski

Bardzo interesujący wpis, dzięki :) Ale rozsądne to te zasady nie były...

@Wojciechowski

Ja pamiętam że w 2003 Rudziński w Kuusamo PŚ komentował bo pamiętam doskonale jego głos przy upadku Koflera

@Introverder

Najbardziej stratny w całej historii dzielenia sezonu na dwie części był chyba na tym Ole Bremseth, który skończył sezon 1981/1982 na piątym miejscu, a bez skreślania części wyników byłby drugi. Drugą część sezonu miał fantastyczną, na 11 konkursów sześć zwycięstw i jeszcze trzy miejsca na dalszych stopniach podium, tylko zaspał w pierwszej. Za to z drugiej nawet 25 pkt za jedno z tych zwycięstw szło do kosza, bo liczono tylko pięć najlepszych wyników.

@Mati2121

Zerknąłem sobie do zapisków o tamtym sezonie i teraz może trochę bardziej szczegółowo.

Zasady PŚ 1983/1984 były takie, że do klasyfikacji zaliczano pięć najlepszych wyników przed igrzyskami w Sarajewie i pięć najlepszych w drugiej części sezonu (łącznie z igrzyskami).

W pierwszej części sezonu Weißflog zgarnął pełną pulę, czyli 125 pkt, wygrywając dokładnie pięć konkursów, do tego skreślono mu dalszych 40 pkt. Nykänenowi zaliczono 92 pkt (był czterokrotnie drugi i raz czwarty), a skreślono mu jeszcze 32 pkt. Podium klasyfikacji generalnej po pierwszej części sezonu było więc takie:
1. Weißflog 125 pkt
2. Nykänen 92 pkt
3. Bulau i Ostwald po 87 pkt

W drugiej części sezonu, przed weekendem finałowym w Planicy, sytuacja była taka, że to Nykänen zgarnął 125 pkt i nie mógł tego dorobku już poprawić. Weißflog mógł za to zdobyć jeszcze aż 50 pkt, gdyby wygrał oba konkursy w Jugosławii, bo wcześniej wygrał w tej części sezonu tylko jeden.
Przed Planicą było tak:
1. Nykänen 217 pkt
2. Weißflog 215 pkt
3. Ploc 138 pkt

Do dorobku Weißfloga przed Planicą zaliczało się 125 pkt z pierwszej części i 25+20+20+15+10 z drugiej. Wystarczyło mu więc zająć w Planicy choćby jedno trzecie miejsce, bo za nie dawano 15 pkt. A ostatecznie pierwszy konkurs w Jugosławii wygrał i już wtedy zapewnił sobie puchar. Występ Nykänena w Planicy pod tym kątem nic by już nie zmienił, bo w pojedynkę nie mógł przeszkodzić Niemcowi w zdobyciu tych 15 pkt.
Ostatecznie podium było takie:
1. Weißflog 230 pkt
2. Nykänen 217 pkt
3. Ploc 148 pkt
Ploc paradoksalnie też mało zyskał w Planicy, bo tylko 10 pkt, choć... wygrał drugi konkurs, a zwycięstwo było warte 25 pkt, do tego dołożył piąte miejsce, więc „normalnie” dopisałby sobie aż 36 pkt. Taka rachuba...

Ogólnie przed 1990 rokiem był tylko jeden sezon (1988/1989), w którym do klasyfikacji generalnej zaliczano wyniki ze wszystkich konkursów. Każdy z pozostałych dzielono na dwie części, dokładano też niekiedy jeszcze inne warunki (np. zaliczanie dwóch z trzech konkursów Turnieju Szwajcarskiego).

Mam nadzieję, że napisałem to cokolwiek przejrzyście. W każdym razie rachunki na bieżąco bywały dość skomplikowane i w ówczesnej prasie zdarzały się nawet błędy w obliczeniach w trakcie sezonu. Nie było wtedy też jeszcze żółtego plastronu ani kolejności startu według klasyfikacji PŚ, więc mniej się tym przejmowano. Wszystko zmieniło się dopiero w 1988 roku.

@atalanta

O, dziękuję za Twój komentarz. Faktem jest, że Rudziński w skokach siedział wcześniej mało i choć był już wtedy dziennikarzem naprawdę doświadczonym, to głównie zajmował się lekkoatletyką i koszykówką. A skoków nie miał w zasadzie gdzie i po co wcześniej komentować, bo w TVP byli inni od tego, a Eurosport w Polsce dopiero się rozkręcał i skokami bardziej zajmowali się tam Marek Serafin i Bogdan Chruścicki. Oczywiście o ile w ogóle był komentarz polski.

@Introverder

Z dzisiejszej perspektywy rzeczywiście, choć wtedy, w pierwszych sezonach PŚ, było trochę inne podejście. Argumenty za takim rozwiązaniem były dwa:
1) większość zawodników opuszczała znaczącą część konkursów, więc byliby poszkodowani ci, którzy opuszczali mniej lub wcale (wiem, dziwnie to brzmi, ale to były czasy jeszcze niemal zupełnie amatorskie),
2) chodziło bardziej o wyłonienie najlepszego spośród tych, którzy byli świetni w obu częściach sezonu, którzy mogli sobie pozwolić na odpuszczenie niektórych konkursów, ale nie mogli sobie pozwolić na przespanie choćby kilku tygodni.

@Wojciechowski

Wyjątkowo bzdurne zasady - załóżmy, że zawodnik wygrywa pierwsze 5 konkursów 2-ej części sezonu i właściwie potem skacze już tylko, no właśnie ch. wie po co. No bo dorobku swojego i tak już nie powiększy i nie ma punktów do zdobycia więcej niż ma.

@Wojciechowski

Oglądałam w Eurosporcie i te zawody na 100% komentował Marek Rudziński. Był wtedy początkujący i zupełnie nie łapał tych wszystkich detali punktowych, o których mowa w artykule. Za to ja w tamtych czasach bardzo mocno kibicowałam Funakiemu i potem ze dwa miesiące przeżywałam jego porażkę. Ech, to były czasy.

@Wojciechowski

W sumie ciekawe jak to było np. W 1997 roku na Eurosporcie transmitowano finał PŚ z polskim komentarzem.

@King

Ten konkretny konkurs mam w głowie z Eurosportu i to chyba nawet z komentarzem niemieckim (polski jeszcze wtedy czasem bywał, czasem nie). W TVP na 99% go nie transmitowali, choć może był jakiś skrót.

@Adam90

To wiem, ale spodziewałem się, że może prócz TCS czy Zakopanego finały sezonów pokazywali.

@King

cały sezon dopiero zaczeli pokazywać odkąd Małysz zączał wygrywać :D

TVP Sport tak robi te retro, a fajnie by było zobaczyć ten finał sezonu 97/98, albo np. MŚ z 1999 kiedy Japończycy zajęli całe podium. Tylko czy wtedy w 1998 TVP pokazywała finał w Planicy? Pewnie nie, ale może się mylę.

@Mati2121

Wtedy dzielono sezon PŚ na dwie części, a do klasyfikacji generalnej zaliczano jedynie po pięć najlepszych konkursów z tych części. Nykänen przed weekendem finałowym w Planicy zdobył maksimum możliwych punktów (wygrał pięć konkursów), a Weißflog wciąż mógł zdobyć więcej i odrobić niewielką stratę, bo w pierwszej części sezonu był lepszy od Fina (też wygrał zresztą pięć konkursów). Ostatecznie wyprzedził go o 13 punktów. Nykänen do Planicy nawet nie pojechał, bo ani sam nie mógł zdobyć więcej punktów, ani w pojedynkę uniemożliwić Weißflogowi wyprzedzenie go.

Czyli w praktyce zdecydowało to, że Weißflog zdobył więcej punktów w części zdominowanej przez Nykänena niż odwrotnie.

@Wojciechowski

Z ciekawości się zapytam: dlaczego Nykaenen nie mógł zdobyć więcej punktów i się bronić?

Później już tylko dwóch skoczków przejęło prowadzenie w ostatni weekend i wygrało PŚ – Schmitt wyprzedził Ahonena (1999), a Małysz Jacobsena (2007).

Wcześniej na pewno Weißflog wyprzedził Nykänena (1984), tyle że paradoks ówczesnych reguł był taki, że Fin... nie mógł już więcej punktować i obronić się. Innych przypadków tak z głowy nie pamiętam.

@Spandex

Dzięki za przypomnienie jak to dokładnie wtedy było bo już nie pamiętałem, że Tepes atakował z 4, no to rzeczywiście trochę inna sytuacja, ale nadal podobna. Tu też rodak rodaka pozbawił kryształowej kuli.

@ms_

Różnica o tyle, że Tepes skutecznie zaatakował z 4 pozycji i wszystko było w nogach liderującego po pierwszej serii Pero. :)

Od razu nasuwa się tu podobny przypadek z Letalnicy, gdy Tepes wygrał konkurs przez co Prevc nie zdobył kryształowej kuli kosztem Freunda, mimo że w generalce obaj zajęli pierwsze miejsce.