Stoch z przytupem pożegnał Hinzenbach. „Chyba najbardziej efektowny skok”

Startował tam dwunastokrotnie w zawodach rangi Letniego Grand Prix i każdorazowo wskakiwał do punktowanej „30”. Nigdy jednak nie udało mu się stanąć tam na podium. W minioną niedzielę Kamil Stoch pożegnał się z obiektem w Hinzenbach, z którym wiązała go specyficzna relacja.

Kamil Stoch

W sobotę trzykrotny mistrz olimpijski otarł się o podium w Hinzenbach, zaliczając najlepszy występ w powiecie Eferding w karierze. Stoch finiszował czwarty, poprawiając życiówkę z 2015 roku, którą była szósta lokata.

– Dla mnie to cenne niczym zwycięstwo, zwłaszcza na tej skoczni. Kiedyś myślałem sobie o tych czwartych miejscach. Wielu ludzi mówi, że są najgorsze dla sportowca. Moim zdaniem najgorsze miejsce dla sportowca to szpital czy każde miejsce poza areną zmagań – powiedział nam Kamil Stoch po pierwszym z tegorocznych konkursów w Górnej Austrii.

W sobotnich seriach treningowych Stoch nie doleciał do 80. metra skoczni, której rozmiar to 90 metrów. Lepiej było już w kwalifikacjach do konkursu, zakończonych na 15. pozycji po locie mierzącym 87,5 metra. 

– W piątek mieliśmy okazję oddać cztery skoki treningowe. Każdy był inny. Żaden mnie w niczym nie utwierdził i nie pokazał mi niczego. W sobotę szedłem na rozbieg z dużą niewiadomą. Pierwszy skok treningowy? Może nie był katastrofą, ale… pewne niedociągnięcia były <śmiech>… Było sporo pracy mentalnej i technicznej, żeby pozbierać się przed kwalifikacjami. Tam trzeba było dać z siebie więcej energii i bardziej sobie zaufać. Trudno to zrobić bez potwierdzenia w skokach treningowych. To była najtrudniejsza rzecz do zrobienia, by całkowicie sobie zaufać i wykonać konkretną robotę na skoczni. Tym bardziej się cieszę, że tego dokonałem. Skoki w zawodach? Najlepsze, które oddałem w tym tygodniu – słyszymy o lotach na 92. i 87. metr.

Na półmetku sobotniego konkursu Stoch był trzeci. Ostatecznie spadł na czwartą pozycję.

– Drugi skok też był niezły, ale chyba mocno spóźniony. W pierwszej serii było zaskakująco dobrze. Sam się zdziwiłem, że wylądowałem tak daleko. Nie czułem, żeby to było aż tak dobre. Czasami tak jest, że uwalnia się pewną energię i to się dzieje na zasadzie automatu. Fajnie! Nie wygrałem tych zawodów, ale zrobiłem dobrą robotę. Chciałbym mówić, że jestem w formie. Wydaje mi się, że jestem blisko, by tak się czuć. Nie mogę powiedzieć, że moje skoki i starty są bardzo stabilne, bo miewam wachania, ale jestem bliski, by to złapać i utrzymać pewien poziom na dłuższy czas – dodał.

W niedzielę dwukrotny zdobywca Kryształowej Kuli finiszował dziewiąty, choć po pierwszej rundzie ocenianej był dopiero na 16. lokacie. Na pożegnanie Stoch przeskoczył 90-metrowy obiekt w Hinzenbach o trzy metry, kłaniając mu się w pas.

– Nie powiedziałbym, że to był mój najlepsze skok w Hinzenbach w zawodach. Ale był chyba najbardziej efektowny i efektywny pod względem odległości. Do tego przesunąłem się o kilka miejsc. Ostatecznie powiedziałbym, że to był mój najlepsze weekend w Hinzenbach w karierze. Cieszę się, że najlepsze zostawiłem na koniec. Chciałem, żeby każdy skok był najlepszy, na jaki mnie stać w tym momencie – podkreślił.

– Były myśli, przed wyjazdem na górę, że przede mną ostatni skok na tym obiekcie. Pracuję jednak nad tym, by nie łapać się takich myśli. Niech sobie przelecą. Dlatego cieszę się, że potrafiłem wyczyścić głowę i zrobić to, co do mnie należy – dodał na temat kulisów 93-metrowego lotu.

Ostatnim sprawdzianem w ramach Letniego Grand Prix 2025 będzie finał w Klingenthal (24-26 października). Puchar Świata ruszy już 21 listopada w Lillehammer.

– Jest jeszcze potencjał, który mogę wykorzystać. Przede wszystkim te skoki są jeszcze sztywne. Odbicie nie jest w pełni wykończone, gdzie mogę zyskać jeszcze więcej wysokości, zwłaszcza na początku. Jeszcze trochę zamykam zaraz za progiem. Nie ma jeszcze pełnego luzu i swobody. Pracuję nad tym. Mam nadzieję, że jak przyjdą większe obiekty, jak Klingenthal, gdzie poczuję więcej pędu powietrza, to te skoki będą wyglądały tak, jak w Predazzo. Tam było więcej swobody. Może były gorsze technicznie, ale było więcej luzu i energii – kończy Stoch.