Skocznia w Łodzi ma szanse ożyć

Małyszomania wcale nie wygasła, a zjawisko to stale dostarcza nam dowodów na swoje istnienie. Jednym z nich jest fakt, iż całe rzesze młodych fanów skoków z różnych części kraju pragną w dalszym ciągu naśladować mistrza Adama i jego rywali ze światowych skoczni.

Dwójka zapaleńców z województwa łódzkiego, Dawid i Bartłomiej, postanowiła wskrzesić nieczynną od wielu lat skocznię na Rudzkiej Górze w Łodzi. Chłopcy są już po wstępnych rozmowach z właścicielem terenu, do którego należy też znajdujący się obok tor saneczkowy i pobliska restauracja „U Józka”. Ten zaakceptował pomysł i zaoferował nawet swoją pomoc w przywróceniu skoczni do życia.

W najbliższym czasie Bartłomiej i Dawid zamierzają rozpocząć pierwsze prace na obiekcie, tzn. wyrównać rozbieg, zasypać dziurę w zeskoku, powycinać krzaki, wykonać schodki, bandy okalające zeskok i belkę startową. Chłopcy są obecnie na etapie poszukiwania sponsora, który pomógłby wybudować mały domek, pełniący funkcję szatni.

Zimą na Rudzkiej Górze zostaną rozegrane mistrzostwa centralnej Polski, do udziału w których już teraz amatorzy z Łodzi zapraszają wszystkich chętnych. Mile widziani są również ci, którzy mieliby chęć zaangażować się w pomoc podczas prac przy modernizacji skoczni.

Skocznia narciarska o punkcie K-15 metrów na Rudzkiej Górze funkcjonowała w latach 1969-1980. Została ona zaprojektowana w 1965 roku przez łodzianina Edmunda Borońskiego. W celu wyprofilowania zeskoku przywieziono na Rudzką Górę ponad 260 tys. ton śmieci i gruzu. Budowa skończyła się w 1969 r. i pochłonęła 40 mln zł (ponad połowę prac zrobiono w czynie społecznym). 15 grudnia tegoż roku obiekt otrzymał licencję Polskiego Związku Narciarskiego, która zezwalała łódzkiej skoczni na organizowanie oficjalnych zawodów do 1975 roku. Planowano położyć tam igelit, wybudować trybuny dla kibiców i wieżę sędziowską. W latach 80-tych, zaczęło brakować pieniędzy i skocznia popadła w ruinę. Przed wojną istniała w Łodzi inna skocznia, znajdowała się w Lesie Łagiewnickim.