Okiem Samozwańczego Autorytetu: Petarda!

Kto jest kozacki? Dawid Kubacki! Takie okrzyki niosły się po Wiśle w niedzielę wieczorem, takie wpisy pojawiały się w mediach społecznościowych. I nie ma się co dziwić, nietaktem jest nie przytaknąć, głupotą byłoby oponować.

Dawid zdominował weekend w Wiśle w sposób absolutny, bezwzględny, bezdyskusyjny i onieśmielający. Wygrał oba konkursy. Wygrał wszystkie 6 ocenianych serii - dwie kwalifikacyjne i 4 konkursowe. Uzyskał łącznie najwyższe notę za styl - 335 punktów, czyli 55,8 za skok. I nawet jeśli przewagi punktowe nad drugim zawodnikiem nie były dwucyfrowe, to z drugiej strony zauważmy, że w obu konkursach skład podium uzupełnili inni zawodnicy. Dzięki czemu przywdziewający w tej chwili żółty plastron lidera zawodnik TS Wisły Zakopane ma komplet punktów i aż 70 punktów przewagi w klasyfikacji generalnej nad zajmującym drugie miejsce Halvorem Egnerem Granerudem. 

Różnie to bywało z tymi dominatorami lata. Zatem jedni z nadzieją a inni z obawą oczekiwali tego, co "Cesarz Igelitu" pokaże nam na inaugurację Pucharu Świata 2022/2023. I optymiści i pesymiści byli w pewnym stopniu realistami, bo opierali się na doświadczeniu. Jednak tym razem niewielu kibiców oskarżało PZN czy media o pompowanie balonika oczekiwań. Może dlatego, że jednak panowała w tym temacie większa wstrzemięźliwość, niż poprzednimi laty. Może dlatego, że większość jakoś podskórnie czuła, że jednak będzie dobrze.

I jest bardzo dobrze. Tak, ok, to dopiero pierwszy weekend. Ale sytuacja, by któryś z zawodników wszedł w sezon z takim przytupem, wcale nie zdarzała się za często. Owszem, dwa pierwsze konkursy z rzędu wygrywało przed Dawidem już 10 zawodników. Ale od wprowadzenia przeliczników za wiatr, tylko Thomas Morgenstern w grudniu 2010 i Peter Prevc w lutym 2016 wygrywali wszystkie 4 serie konkursowe w jeden weekend. Państwo sobie sprawdzą, co oznacza taka regularność. Konkretnie - co osiągnęli Morgenstern i Prevc w tychże właśnie sezonach. Ach, rozmarzyłem się...

Na razie jednak jest bardzo dobrze i teraz tylko cały ambaras w tym, żeby tak było dalej. A pamiętajmy o tym, że sezon jest nietypowy a wiślańskie konkursy są wręcz kwintesencją nietypowości. Sezon jest nietypowy, bo rekordowy długi i obfitujący w imponującą liczbę 32 konkursów indywidualnych. A Wisła jest symbolem tego dziwnego sezonu. Po pierwsze nigdy jeszcze inauguracja nie odbyła się na początku listopada. Po drugie czeka nas teraz trzytygodniowa przerwa. Po trzecie - wreszcie zostało przełamane tabu i zawody pucharu świata odbyły się na igelicie. Dla niektórych to świętokradztwo i herezja ale ja już dawno optowałem za taką możliwością. Choć w przypadku, gdyby śniegu zabrakło gdzieś w styczniu, a nie po to, by realizować takie fanaberie jak start sezonu zaraz po Wszystkich Świętych. Tak, czy owak, ucinając dygresje, kluczowe są tutaj trzy pytania: czy Dawid dominował, bo od zakończenia LGP upłynęło niewiele więcej czasu, niż upłynie między startem PŚ a kolejnymi konkursami? Czy dominował bo skoki odbywały się na igelicie a on bardziej lubi lądować na zielonym, niż na białym?  Czy dominował, bo to będzie jego sezon? Ja oczywiście życzę sobie, by utrzymał tę fantastyczną formę przez tę trzytygodniową przerwę, a potem kolejne cztery miesiące. Na pewno nie dominował, bo skocznia w Wiśle jakoś mu specjalnie leży. Nie, nigdy tu nie miał jakichś ponadprzeciętnie dobrych wyników. 

Co za przyjemność zobaczyć znów Polaka w żółtym plastronie lidera. Po Adamie Małyszu (który ten plastron wywalczył aż 6 razy i nosił w 45 konkursach), Krzysztofie Biegunie (1 raz i 2 konkursy), Kamilu Stochu (6 i 37) zaszczytu tego doświadczył Mustaf i oby go nosił jak najdłużej. Spytacie - skąd Ty - Samozwańczy Autorytecie, bierzesz te wszystkie ciekawostki i statystyki? A na przykład stąd. Choć już taką ciekawostkę, że Mustaf wygrał jak na razie 7 konkursów, z czego 4 w dwóch dubletach, to już biorę z głowy.

To był bardzo udany debiut Thomasa Thurnbichlera. Można powiedzieć - mocne wejście w sezon. 340 punktów w dwóch pierwszych konkursach - takiego wyniku nie miał żaden z poprzednich trenerów. Dzięki temu po pierwszym konkursie byliśmy liderami, po dwóch minimalnie wyprzedza nas Norwegia. Austria struga nam pietruszkę. Słabo na otwarciu wypadli Słoweńcy i Niemcy, rozczarowująco Japończycy.

A jak wypadły te konkursy, jeśli chodzi o formułę? Nie najgorzej. Szczególnie pod względem bezpieczeństwa. Upadków - w porównaniu z konkursami, w których skoczkowie lądowali na tym tworze śniegopodobnym z poprzednich lat - było mało. Pogoda na początku listopada nikogo nie rozpieściła, ale wiatr specjalnie nie przeszkadzał. Głosów marudzących, że to nie są prawdziwe skoki było raczej mało i były słabo słyszalne. Pomimo tego mam nadzieję, że w kolejnych sezonach otwarcie sezonu będzie jednak otwarciem sezonu, a nie jakimś przystankiem w połowie drogi między letnim a zimowym skakaniem. 

30 lat. Tyle czekali Szwedzi na podium w skokach w najwyższej lidze. Czwartego marca 1992 - 3. miejsce zajął w Ornsköldsvik Mikael Martinsson. Takie miejsce wyskakała w w Wiśle Frida Westman. Czy to będzie jakiś impuls, by Szwedzi i Szwedki zaczęły na poważniej zaznaczać swoją obecność na skoczniach świata? Oby. Szwecja, Czechy, a szczególnie Finlandia - te kraje powinny być na mapie skoków solidnie zaznaczone. Ciekawe swoją drogą, ilu Szwedów i Szwedek oglądało ten konkurs i ilu w ogóle wie, że ktoś próbuje wskrzeszać czasy świetności Jana Boklöva, wspomnianego Martinssona i Staffana Tällberga. Jak ktoś wie, to pewnie szczerze się cieszy.

Na drugim biegunie jest Austriak Daniel Huber. Dla niego ten sezon nie zdążył się jeszcze zacząć, a kto wie, czy już się nie skończył. Jedenasty zawodnik zeszłego sezonu musi przejść operację kolana. Takie rzeczy mogą goić się długo a potem jeszcze rehabilitacja... I tak jeszcze w zeszłym sezonie się łudziłem, że w jakimś konkursie pucharu świata możemy zobaczyć dwóch Huberów, tak tej zimy możemy nie zobaczyć żadnego.

Tabelkowanie:

To, że mamy w czołówce dwóch Polaków, ale żaden z nich nie ma na imię Kamil, sprawia, że czuję się jakoś dziwnie. 

Natomiast ta tabelka budzi we mnie jedynie pozytywne skojarzenia.