Kasai menadżerem i mentorem - mniej znane oblicze japońskiego weterana

Budzi podziw swoją sportową długowiecznością i śrubowaniem kolejnych rekordów. Noriaki Kasai jest człowiekiem, który wyznaczył nowe trendy w swojej dyscyplinie, przesunął górną granicę wieku skoczka tak wysoko, że dziś spora część zawodników po trzydziestce nie myśli jeszcze o wiecznych wakacjach od czynnego uprawiania sportu. Ale blisko pięćdziesięcioletni zawodnik z Sapporo to nie tylko wciąż czynny sportowiec, ale i menedżer oraz szkoleniowiec.

Noriaki Kasai

Yuki Ito

fot. Tadeusz Mieczyński

Historia Tschuchiya Home zaczęła się w 2001 roku. Założony przez Kena Kawamoto klub zrzeszał początkowo trzech zawodników, w tym Noriakiego Kasaiego, który jak widać związany jest z tą organizacją od samego jej zarania. Barwom klubowym jest wierny do dziś. W swojej drużynie bardzo szybko uzyskał status legendy, w 2009 roku został dyrektorem klubu, który działa przy firmie Tsuchiya Holdings zajmującej się budową i sprzedażą domów głównie we wschodniej i północnej Japonii. 

Dużym impulsem do rozwoju skoczków z Tschuchiya Home było wzmocnienie sztabu szkoleniowego fińskim trenerem Pekką Niemelą. To on wyciągnął Kasaiego z jednego z większych dołków w karierze. Początki współpracy fińsko-japońskiego duetu bywały jednak trudne. Kasai był sceptyczny wobec trenera z niewielkim doświadczeniem.- Przyjechałem do Japonii jako młody człowiek. W tamtejszej tradycji panuje głęboki szacunek do osób starszych. Zaufanie takiemu trenerskiemu młokosowi nie było takie proste - wspominał po latach Niemelae. Sfrustrowanemu Noriakiemu żaden z jego starszych rodaków nie był w stanie jednak  pomóc. W końcu ten, nie mając już w zasadzie nic do stracenia,  zastukał do drzwi Fina, prosząc o wsparcie.

Kluczową rolę w relacji między nimi odegrało zgrupowanie w Ruce latem 2002 roku. Dla trenera obserwującego męczącego się na skoczni Japończyka jasnym stało się, że największy problem tkwi w pozycji najazdowej. Nie bez znaczenia było też ułożenie ciała podczas lotu. - Przedstawiłem Noriakiemu swoją wizję, a następnego dnia poszliśmy na skocznię - opowiadał Niemelae - W pierwszym skoku Kasai wylądował na 50 metrze. Pomyślałem, że nic z tego nie będzie. On wtedy powiedział: "Pekka, poczekaj, spróbuję jeszcze raz, ja rozumiem, o co ci chodzi, teraz się uda". W następnym skoku osiągnął 151 metrów. Bardzo się ucieszyliśmy.

Od wspomnianego 2009 roku, oprócz tego, że wciąż reprezentował swój klub jako skoczek, w zakres kompetencji Kasaiego zaczęły wchodzić też inne obowiązki, menedżersko-szkoleniowe. Nie stał się klasycznie pojmowanym trenerem, ale kimś w rodzaju mentora, dającego swoim podopiecznym wskazówki, motywującego ich do rozwoju, wspierającego swoim olbrzymim doświadczeniem. Po jego stronie leżały też kwestie rekrutacyjne. W 2012 roku zainteresował się pochodzącą z jego rodzinnej Shimokawy utalentowaną skoczkinią nazwiskiem Ito. W tamtym czasie w klubie Kasaiego trenowali wyłącznie mężczyźni, ale młoda Yuki zrobiła bardzo dobre wrażenie na weteranie światowych skoczni, w związku z czym poprosił dyrektora generalnego o zgodę na dołączenie dziewczyny do klubu i ta od 2013 roku stała się oficjalnie jego członkinią.

Od tej pory relacje weterana i młodej sportsmenki kształtowały się na różnych płaszczyznach: mistrz i uczeń, menedżer i zawodnik, koleżanka i kolega z drużyny, ale też rywale, którzy przynajmniej pośrednio konkurują ze sobą i wzajemnie stymulują osiąganymi przez siebie wynikami. To za radą Noriakiego Ito zaczęła skakać z dłońmi skierowanymi w dół. Ta z pozoru wyglądająca na nic nie znaczącą zmiana techniki stała się krokiem milowym w karierze Japonki. To zresztą współpraca, z której korzyści wyciągają obie strony. Kasai po jednym ze zwycięstw na krajowej arenie, przyznał się, że pomogła mu analiza video skoków Ito, z której zaczerpnął inspirację. Pomimo 22 lat różnicy doskonale się rozumieją. Noriaki, choć sam jest tytanem pracy, był zszokowany  pracowitością młodej zawodniczki. Podczas gdy on dopiero zaczynał poranne bieganie, Ito była już po przebieżce z imponującym wynikiem dystansowym.

W pierwszym sezonie, w którym Ito otrzymywała wskazówki od dużo starszego kolegi, zajęła trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. Oboje spotkali się na igrzyskach olimpijskich w Soczi. Noriaki przywiózł stamtąd dwa medale, w tym srebrny za konkurs indywidualny na dużej skoczni, a Yuki zanotowała bardzo dobre, jak na debiutantkę, siódme miejsce. Rok później walczyli już razem o medal, startując w jednej drużynie podczas konkursu zespołów mieszanych na mistrzostwach świata w Falun. Wyskakali brązowy medal, wyprzedzając po zaciętej walce o niewiele ponad dziesięć punktów reprezentację Austrii. 

Dziś głównym trenerem klubu jest Austriak Richard Schallert, a największą gwiazdą Ryoyu Kobayashi, kolejno pierwszy, trzeci i czwarty zawodnik klasyfikacji generalnej Pucharu Świata podczas trzech ostatnich sezonów. Kasai jednak zarzeka się, że nie powiedział jeszcze ostatniego słowa. Yuki Ito w ostatnich sezonach daleka jest od swojej najwyższej formy. Na podium Pucharu Świata czeka od marca 2018 roku. Dotychczas jednak sezony olimpijskie były dla niej bardzo udane. Jak twierdzi, wciąż dużo czerpie od swojego mentora, a na kolejną zimę czeka już z utęsknieniem.