Daniela Iraschko-Stolz kończy karierę

@Bernat__Sola

Świetnie Pan podsumował karierę Danieli oraz przygotował ciekawe zestawienia. KAPITALNA robota.

@Bernat__Sola

- w przypadku FLGP 2003, FSLT 2001, AC 2002/03 i 2003/04 oraz Uniwersjady 2007 nie skacze już żadna Austriaczka (choć w tym ostatnim przypadku Daniela była tam austriacką jedynaczką), a jeśli chodzi o ogół, to skacze jeszcze tylko Vtič (w związku z tym Iraschko-Stolz była też ostatnią podiumowiczką generalek/medalistką FSLT 2001, AC 2002/03 i 2003/04 oraz Uniwersjady 2007),
- z pań skaczących w PK 2004/05 i 2005/06 oraz FSLT 2002 i 2004 pozostały jedynie Seifriedsberger, Seyfarth i Vtič (Iraschko była ostatnią skaczącą podiumowiczką generalek PK 2004/05 oraz FSLT 2002 i 2004),
- spośród zawodniczek występujących w FLGP 2004 ostały się Seifriedsberger i Vtič,
- nie skacze już żadna podiumowiczka FLGP/FLWT 2005, 2010 i 2011 oraz generalek PK 2008/09-2010/11, 2014/15 i 2017/18 (w tym ostatnim przypadku pozostałymi były dwie Rosjanki, wszystkich Rosjan uznaję obecnie za "nieskaczących" na potrzeby takich list jak ta),
- z PK 2006/07 wciąż skaczą jeszcze tylko Itō, Seifriedsberger, Seyfarth i Vtič,
- Seifriedsberger jest ostatnią skaczącą podiumowiczką generalek PK 2007/08 oraz LPK 2010 i 2012,
- z pierwszych dla skoczkiń MŚ w 2009 roku oraz kolejnych w 2011 pozostała już tylko druga połowa składu Austriaczek w postaci Seifriedsberger, prócz niej spośród uczestniczek z Liberca skaczą już tylko Itō, Kykkänen i Lundby, ponadto nie skacze już żadna medalistka MŚ 2011 (spośród medalistów pozostali jeszcze Ammann i Peter Prevc),
- Takanashi jest ostatnią skaczącą podiumowiczką generalek PŚ 2011/12 i 2014/15, LGP 2012 oraz LPK 2011,
- Vtič jest ostatnią skaczącą podiumowiczką generalki PK 2011/12,
- nie ma na skoczniach świata już żadnej Austriaczki skaczącej w FC 2012/13,
- z austriackiego duetu z IO 2014 pozostała sama Kreuzer, a do tego nie skacze już żadna medalistka z tych debiutanckich dla kobiet Igrzysk (z medalistów nadal oglądamy Stocha, Petera Prevca, Kasaiego, Wellingera, Hayböcka, Shimizu i Takeuchiego),
- Itō jest ostatnią skaczącą medalistką konkursu indywidualnego na MŚ 2015,
- pozostały 3 skaczące medalistki MŚ 2017 (w tym mikstu na nich, bo wszystkie medalistki indywidualne zdobyły też medale w mikście) - Itō, Seifriedsberger i Takanashi.

Z uwagi na to, że nie ma już aktywnych skoczkiń z roczników 1983-1987, miano nestorki kobiecych skoków przechodzi teraz na 35-letnią Maję Vtič.

@Bernat__Sola

Miała oczywiście jeszcze medale drużynowe MŚ - złoto w Oberstdorfie, srebro w Seefeld - i w konkursach mieszanych na tej samej imprezie srebra w Lahti i Seefeld oraz brąz w Oberstdorfie.
I do tego różne dodatki: miejsca na podium generalki PK, gdy był to już cykl drugoligowy - raz 1., raz 2., raz 3., podia klasyfikacji LPK - 2 zwycięstwa, w tym jedno, gdy nie była to już najwyższa ranga, i jedno 2. miejsce, 2 zwycięstwa i 3. miejsce w FIS Sommer Ladies Tournee.

Szkoda, że przez sporą część jej kariery nie mogła występować na MŚ i przede wszystkim IO - w Vancouver, a wcześniej w SLC byłaby faworytką do złota.
Łącznie, jak policzył niżej @Farek, 61 zwycięstw, 51 2. miejsc i 24 3. miejsca w FLGT/FLGP/PK/PŚ. Nawet po odliczeniu miejsc na podium PK osiągniętych latem z lat 2004-2007 wychodzi 56 zwycięstw, 44 2. miejsca i 22 3. miejsca. Czyli łącznie 122 podia najwyższej rangi zimą. Pierwsze w wieku 15 lat, ostatnie w wieku 38. Kosmos. Do tego w każdym sezonie od 1998/99 do 2020/21 była w czołowej 10. klasyfikacji generalnej tych cykli. 23 zimy z rzędu!

Jest oczywiście ostatnią skaczącą zawodniczką z rocznika 1983 i w ogóle z pierwszej połowy lat 80-tych.

Klasyfikacja rocznika 1983 (punkty FLGT/FLGP/zimowe z PK/PŚ): 1. Daniela Iraschko-Stolz: 14682, 2. Helena Olsson/Olsson Smeby: 1671, 3. Sandra Kaiser: 476, 4. Seiko Koasa: 448, 5. Michaela Schmidt: 384, 6. Kristin Schmidt: 371, 7. Erika Westlund: 229, 8. Satu Timonen: 95, 9. Laura Gruß: 38, 10. Camilla Larsson: 33

Jak widać, Daniela była zdecydowanie najlepszą zawodniczką rocznika. Olsson w czasach przedkontynentalowych była gwiazdą, ale później jednak przygasła, przerywała karierę, wracała (z niezłym skutkiem, ale nie takim, jak na przełomie XX i XXI w.) itd. Kaiser wygrała pierwsze FLGT, ale po chwili zniknęła. Koasa miała jakiś fajny przebłysk na FLGP 2004, ale poza tym była raczej ciułaczką. Michaela Schmidt - zwyciężczyni pierwszego w historii konkursu FLGT, była przez jakiś czas na całkiem niezłym poziomie, ale też na krótko. Podobnie jej koleżanka o tym samym nazwisku.

Po decyzji Iraschko-Stolz:
- nie skacze już żadna spośród zawodniczek, które występowały w FLGT/FLGP w latach 1999-2002, na EYOFie w 2001, w AC w sezonach 2000/01 i 2001/02, a także na Uniwersjadzie w 2005 (w każdej z tych imprez Daniela stawała na podium generalki/była medalistką),

@Bernat__Sola

Wraz z nastaniem ery PŚ doszły jej groźne rywalki - przede wszystkim Hendrickson i Takanashi. Potrafiła być jednak względem nich konkurencyjna. Zimę 2011/12 zakończyła na 2. miejscu w generalce, za tą pierwszą, a przed tą drugą, wygrała 2 konkursy u siebie.
Kolejny sezon 2012/13 zaczęła z wysokiego c, ale potem przyszedł upadek w Hinterzarten i zerwane więzadło, które przekreśliło marzenia o medalu w Predazzo. Olimpijską (pierwszą taką dla skoczkiń) zimę 2013/14 zaczęła od wysokich lokat, później nieco osłabła, ale przed Soczi forma wyraźnie wzrosła, wygrała 2 razy w Planicy i dwukrotnie była 2. w Hinzenbach, a na samych ZIO zdobyła ten wymarzony krążek. Co prawda nie złoty, a srebrny, ale zawsze. Po IO niestety pojawił się następny problem z kolanem.
W sezonie 2014/15 Daniela dołożyła do kolekcji kolejne bardzo ważne trofeum. Wreszcie zdobyła bowiem KK, będąc jedyną zawodniczką, którą odebrała ją Takanashi w latach 2013-17. Walka trwała do końca (przynajmniej matematyczna), ostatecznie okazała się lepsza o zaledwie 34 pkt. Ale pokonać tak wybitną zawodniczkę, jaką wtedy była Sara, na przestrzeni całego sezonu, to niemały wyczyn. Na MŚ w Falun zmarnowała szansę na drugie złoto, ale na pocieszenie wzięła do gablotki brąz. Rok później kosmitka z Kamikawy była poza zasięgiem wszystkich, ale Iraschko-Stolz była najlepszą wśród ludzi ;). No i dwa razy jednak zdołała ją pokonać i stanąć na najwyższym stopniu podium.
W kolejnych latach forma była już niższa, choć w przypadku Danieli i tak oznaczało to ścisłą czołówkę PŚ, kolejne podia i czasami nawet zwycięstwa :). Pod koniec sezonu 2016/17 doznała kolejnej kontuzji kolana, która wykluczyła ją niemal na rok. Już w pierwszy weekend po powrocie do najwyższej rangi wygrała w Ljubnie i pojechała na IO do Pjongczangu, gdzie jednak nie udało się wywalczyć medalu. 2018/19 - aż 3 zwycięstwa, choć była już po "35", do tego medal w Seefeld po sporym awansie w II serii (no, nie tak sporym jak ten Dawida ;)). Mimo stosunkowo niskiej pozycji w generalce udana zima. 2019/20 i 2020/21 - mimo wieku nadal w ścisłej czołówce, ale jednak coraz rzadziej zbliżała się do tych absolutnie najlepszych i już nie wygrywała. 2021/22 - ostatnie podium w Niżnym Tagile w wieku 38 lat, występ na ZIO w Pekinie, kolejne problemy z kolanem, które ostatecznie doprowadziły do zakończenia przez nią kariery.

@Bernat__Sola

Warto wspomnieć, że w tych pierwszych latach kariery wygrywała też mniej znaczące konkursy, które jednak były całkiem nieźle obsadzone - no bo panie nie miały gdzie startować. Chodzi mi tu o złota EYOFu w 2001 i dwa z Uniwersjady (austriacka wersja Kruczka :P) z 2005 i 2007 roku (no dobra, na tej drugiej Uniwersjadzie akurat nikogo, kto w tamtym czasie był w czołówce nie było). Wygrywała też klasyfikację Alpen Cupu w sezonach 2000/01, 2001/02, 2002/03 i 2003/04 (Czemu mogła tam startować, nie będąc juniorką? Nie wiem.).
W 2007/08 po 2,5 roku przerwy znów wygrała konkurs PK, ale miało to miejsce latem. I dzięki udanemu sezonowi letniemu była 2. w generalce tylko za Sagen, zimą już nie było tak różowo, chociaż i tak stanęła dwukrotnie na podium (Z jakiegoś powodu nie startowała na początku zimy - kontuzja?). Przed sezonem 2008/09 dokonano podziału na PK i LPK u kobiet. Daniela tamtej zimy błyszczała, wreszcie wygrała konkurs (a nawet 5) najwyższej rangi zimą po niemal 4 latach i znów była 2. tylko za Sagen w klasyfikacji PK. W debiucie kobiet na MŚ zajęła najgorsze dla sportowca 4. miejsce.
Sezon 2009/10 był jednym z najlepszych w karierze DIS. Wygrywała konkurs za konkursem, przez cały sezon tylko raz spadła poniżej 2. pozycji (i akurat było to zaskakująco niskie 11. miejsce na inauguracji), triumfowała oczywiście w ponownie lekko przemianowanym FIS Ladies Winter Tournee. W 2010/11 było podobnie, choć dominacja nie była aż tak wielka, bo na podobny poziom wskoczyła Mattel, która zabrała jej zwycięstwo w FLWT mimo tego, że to Daniela okazała się najlepsza w pierwszych dwóch konkursach. Nie zmienia to faktu, że Austriaczka drugi raz z rzędu wygrała generalkę PK i przede wszystkim w wielkim stylu (o 12,8 pkt nad 2. Runggaldier) zdobyła złoto na MŚ w Oslo - jedyne, które było jej dane przywieźć z wielkiej imprezy.

Artykuł już w piwnicy (Swoją drogą, dlaczego tak często po upływie pewnego czasu zmieniacie zdjęcie ilustrujące artykuł? Nie rozumiem, tym bardziej nie rozumiem robienia tego tydzień po jego ukazaniu się, jak w tym przypadku...), ale trudno. Legendę trzeba pożegnać.

Można się było spodziewać, że niedługo nadejdzie moment zakończenia kariery przez Iraschko-Stolz (choć ona sama zarzekała się, że jeszcze powalczy), i tak też się stało. Ciekawe, że to dopiero pierwsze w tym sezonie letnim takie ogłoszenie (bo Bjøreng zrobił to na kilka dni przed jego rozpoczęciem), zazwyczaj jednak zdarza się kilku zawodników, którzy odwieszają narty na kołek w tym okresie roku - choć oczywiście jest jeszcze na to czas ;).
Daniela to skoczkini, która na zawsze zapisała się w historii skoków narciarskich. Już jako 15-latka (choć wtedy w kobiecych skokach to nie szokowało) zajęła 3. miejsce w FIS Ladies Grand Tournee 1999. A to był jedynie wstęp do tego, co nadeszło później - w 2000 roku wygrała swoje pierwsze zawody tej rangi w Saalfelden, a następnie cały cykl. Powtórzyła ten sukces już po zmianie nazwy na FIS Ladies Grand Prix w 2001 (Gdzie wygrała wszystkie konkursy, zresztą triumfowała też w ostatnich trzech w 2000 i pierwszych dwóch w 2002, 8 zwycięstw z rzędu, była niepokonana przez 2 lata!) i 2002.
W 2003 roku została pierwszą skoczkinią, która skoczyła 200 metrów, a odległość ta na lata pozostawała niedościgniona (oczywiście głównie dlatego, że panie nie latały w latach 2009-2023). W FLGP wreszcie ustąpiła z tronu, ale tylko przez DSQ w jednym z konkursów (pozostałe wygrała).
Później były nieco gorsze sezony, choć oczywiście wciąż była w ścisłej czołówce - 2004 to "dopiero" 4. pozycja w FLGP, w 2004/05 niby była 3. w generalce PK, ale to dzięki dwóm zwycięstwom w letnich zawodach w Park City, bo u kobiet wówczas nie stosowano jeszcze podziału na PK i LPK. Samą zimę miała nierówną, choć kolejny raz triumfowała w FLGP - tylko że zawdzięczała to temu, że Sagen (podobnie zresztą jak dwie inne Norweżki) "zrobiła Kasayę" i wróciła do kraju na mistrzostwa Norwegii odbywające się w tym samym czasie co zawody w Baiersbronn. 2005/06 - tutaj nawet nie było ani jednego podium zimą i zaledwie jedno latem (choć przeważnie i tak była w top 10). Sezon 2006/07 miała nieco lepszy od poprzedniego, ale też nie był on nadzwyczajny - 4. w generalce PK, zaliczyła kilka podiów zarówno latem, jak i zimą, ale zwycięstwa brakło.

Legenda sportu. Do niedawna można było ją nazwać kobiecym Kasaim. Gdyby ona i Sagen miały więcej szczęścia, niewątpliwie obie miałyby na koncie więcej osiągnięć w PŚ. Mimo to należy docenić, że Daniela ma Kryształową Kulę i długo trzymała wysoki poziom sportowy, ale oprócz tego jest jedną z prekursorek kobiecych skoków. Ale jednak liczne kontuzje były kulą u nogi Iraschko, poniekąd zakończenie przez nią kariery jest usprawiedliwione. Ciekawe, w jakim teraz byłaby miejscu, gdyby miała więcej zdrowia... Auf Wiedersehen!

Jeszcze jedna ciekawostka

W 2009 i 2012 roku Daniela Iraschko-Stolz występowała w finale pucharu Austrii w... piłce nożnej

@dejw

Może chodzi o wygląd? Ja Iraschko lubię za niesamowite osiągnięcia, długą karierę ciągniętą na wysokim poziomie mimo wieku, legendarne 200 metrów na Kulm oraz bycie jedną z największych i najważniejszych prekursorek dyscypliny. Natomiast jej wyglądu nigdy nie trawiłem i to się raczej nie zmieni. Podpisuję się pod słowami Farka, że to jedna z czterech największych legend kobiecych skoków. Aż strach pomyśleć ile miałaby na koncie gdyby PŚ Pan zaczął być rozgrywany kilka lat wcześniej. Powodzenia w dalszym życiu i oby zdrowie jej dopisywało.

Było do przewidzenia. Przy tylu problemach zdrowotnych...

Niewątpliwie znacząca zawodniczka. Pierwsza kobieta (i jeszcze pół roku temu jedyna) która skoczyła 200 metrów.

Legenda, bodajże ostatnia aktywna zawodniczka z czasów gdy kobiece skoki były ciekawostką...

Wielkie gratulacje za całokształt kariery dla legendy kobiecych skoków narciarskich. Szacunek za wiele lat w ścisłej światowej czołówce, za medale na IO i MŚ, za podia cyklów takich jak FIS Ladies Tournee, Puchar Kontynentalny i Puchar Świata i za rekord świata na Kulm, który przetrwał dwie dekady. Karierę kończy sportowa legenda. Szkoda, że Danielę na koniec kariery pokonała kontuzja i że nie wróciła do lotów narciarskich po latach przerwy, ale takie bywa życie. Niemniej Iraschko-Stolz osiągnęła na skoczniach bardzo dużo i przez bardzo długi czas(od jej pierwszego podium w FIS Ladies Tournee do medali drużynowych na MŚ w Oberstdorfie minęły 22 lata). Życzę mistrzyni świata z Oslo udanej sportowej emerytury i przede wszystkim zdrowia, którego tak bardzo ostatnio jej brakowało.

Spodziewane...

Szczerze? Każdy się tego spodziewał że z tej kontuzji już nie wybrnie.
Przejdzie do historii jako mistrzyni świata, jedna z pierwszych skoczkiń skaczących na mamucie, a także jako nie co podstarzała
super zawodniczka która byłą wstanie utrzymać dobrą dyspozycję przez ponad dekadę. Wygrała też kulę co przy bardzo dobrej formie Takanashi graniczyło z cudem co pokazuje 53 podia i zaledwie 16 zwycięstw. Dziękujemy Iraschko-Stolz za te lata skakania. Kończy się pewna era w skokach kobiet.

@Farek

Strzelam w ciemno, że przez fakt bycia w związku partnerskim z inną kobietą.

@Oreo

A to z ciekawości, czemu?

@Oreo

Ja Lundby lubię porównywalnie.

lepiej późno niż wcale - najmniej lubiana przeze mnie postać skoków.

Wielka zawodniczka, obok Sagen, Takanashi i Lundby jedna z 4 największych w historii. Osiągnęłaby znacznie więcej, gdyby kobiece skoki miały obecny statu za jej najlepszych lat, ale mimo to nie może narzekać na brak sukcesów. Łącznie wygrała 6 razy cykle najwyższej ówcześnie rangi:
-FIS Ladies Winter Tournee: 2000, 2001, 2002
-PK: 2009/2010, 2010/2011
-PŚ: 2014/2015
Zaliczyła multum zwycięstw i podiów w cyklach najwyższej ówcześnie rangi:
-FIS Ladies Winter Tournee 1999-2004: 11-2-4
-Puchar Kontynentalny 2004-2011: 34-24-8
-Puchar Świata: 16-25-12
To łącznie daje bilans 61-51-24, na pewno dołożyłaby też coś do 3 medali MŚ i pojedynczego IO gdyby tylko było to możliwe.
Abstra[***]ąc od tych liczb, Iraschko-Stolz jest legendą, żeńską odpowiedniczką Kasaiego, była w kobiecych skokach ,,od zawsze", jej odejście jest dla świata skoków dużą stratą. Pozostaje życzyć powodzenia w dalszym życiu

Pożegnanie Legendy

Jedna z prekursorek współczesnych skoków kobiet. Prawdziwa Legenda. Pierwsza zawodniczka z Europy, która zdobyła Puchar Świata i pierwsza, która skoczyła na nartach 200m. Osiągnięć mogłaby jej pozazdrościć niejedna zawodniczka (i zawodnik zresztą też). Na uwagę zasługuje też to, że utrzymywała się w ścisłej czołówce przez wiele lat (wyniki w PŚ mówią same za siebie). Przede wszystkim życzę zdrowia i powodzenia w życiu pozasportowym.

Ogromna szkoda. Pomyśleć co by mogła osiągnąć gdyby nie kontuzje. Legenda kobiecych skoków.