Falko Weisspflog - skoczek, który stał się inspiracją dla światowej gwiazdy pop

W roku 1978 Falko Weisspflog – już wtedy dobrze znany w świecie skoków narciarskich jako „Sokół” – sięgnął po najważniejsze trofeum swojej sportowej kariery. Na dużej skoczni w Lahti, podczas Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym, wywalczył brązowy medal, zapisując swoje nazwisko po raz wtóry w annałach narciarskich skoków. W oddanych przez siebie próbach uzyskał 108 i 114,5 metra. Ta druga odległość stanowiła wówczas rekord skoczni. Do srebrnego medalu zabrakło mu ledwie 0,6 punktu, a do złota – niespełna 0,9, co jeszcze bardziej podkreślało rangę jego osiągnięcia.

Gdy ratownicy pomogli mu wydostać się z opresji, szef zawodów zapytał go, czy chciałby spróbować jeszcze raz? Falko bez chwili wahania kiwnął głową. Jak później wspominał w rozmowie z Mdr.de: „Powiedziałem sobie wtedy: teraz już nic złego się nie stanie. Nawet jeśli po prostu spadnę z progu i wyląduję blisko, nikt nie będzie miał mi tego za złe". Odrzucił więc strach, zebrał siły i ruszył raz jeszcze. Tym razem wykonał piękny skok wylądowany na 109 metrze, co było odległością tylko o pół metra krótszą od rekordu skoczni. Wygrał zawody ze spokojną przewagą. W marcu 1978 roku wystartował też podczas dużej imprezy na skoczni mamuciej Kulm w Bad MItterndorf, potwierdzając renomę świetnego lotnika - zajął drugie miejsce. Wyjątkowo dobrze czuł się w Zakopanem, gdzie na przestrzeni całej kariery udało mu się raz wygrać, a ponadto jeszcze trzykrotnie stanąć na podium.

Falco, Falko i cień Stasi: imię, które wzbudziło podejrzenia

W 1980 roku skoczkowie narciarscy z Oberwiesenthal wracali właśnie z zawodów w Szwecji, gdy podzielili się z Falko Weisspflogiem sensacyjną plotką: podobno austriacki piosenkarz przyjął jego imię jako pseudonim artystyczny! Tak przynajmniej donosił jeden z tabloidów. Weisspflog był w szoku: „Nie mogłem w to uwierzyć” – przyznał. Ale już dwa lata później wszystko stało się jasne. Podczas popularnego programu stacji ARD „Auf los geht’s los”, emitowanego w sobotni wieczór, Falco sam przyznał, że skoczek narciarski Falko Weißpflog zrobił na nim tak wielkie wrażenie, że postanowił przyjąć jego imię. „Moi przyjaciele mówili wtedy nawet: Wygląda jak ty” – dodał z uśmiechem.

Słowa Falco nie wyszły Falko Weisspflogowi na dobre. Ledwie dwa dni później musiał się gęsto tłumaczyć przed działaczami swojego klubu. A to był dopiero początek. Sprawą szybko zainteresowała się Stasi, czyli tajna policja i służba wywiadowcza Wschodnich Niemiec – i zrobiło się naprawdę poważnie. Zaczęły krążyć oskarżenia, że Weisspflog wziął od Falco pieniądze za użyczenie swojego imienia i potajemnie spotykał się z nim podczas zawodów za granicą. Pamiętajmy, że czołowi sportowcy z państw Bloku Wschodniego, zresztą nie tylko oni, znajdowali się często pod stałą obserwacją tajnych służb swojego kraju. „Zrobiło się gorąco” - wspomina Weisspflog. „Nawet w rodzinie, bo przesłuchiwano wszystkich. Stasi chciała wiedzieć, gdzie są pieniądze. Ale przecież żadnych pieniędzy nie było!”.

Nagle Weisspflog stał się powszechnie znany nie tylko na skoczniach narciarskich, ale także na scenie muzycznej. Nawet młodzieżowy magazyn Bravo poświęcił artykuł tej intrygującej historii -  związkowi narciarstwa z kulturą popularną.

Dwie gwiazdy, które nigdy się nie spotkały

Falko Weisspflog zakończył sportową karierę w 1980 roku, choć jeszcze potem zdarzało mu się sporadycznie przypinać narty i wspinać na skocznię. Po przejściu na sportową emeryturę poszedł ścieżką wyznaczoną przez rozsądek: studiował budownictwo, po czym został młodszym trenerem. Po upadku NRD nie porzucił świata sportu – wręcz przeciwnie. Zanurzył się w branży fitness i handlu sprzętem sportowym. Dziś, jako były mistrz przestworzy, reprezentuje renomowaną markę produkującą rękawice i odzież narciarską – tę samą, która ubiera reprezentacje narodowe Niemiec i Austrii w narciarstwie alpejskim.

Tymczasem jego imiennik z artystycznego świata, Falco, od połowy lat 80. podbijał międzynarodowe listy przebojów. Hity takie jak „Rock Me Amadeus” czy kontrowersyjna „Jeanny” uczyniły go ikoną europejskiego popu – zadziorną, niepokorną, błyskotliwą. Niestety, jego życie zakończyło się tragicznie w 1998 roku. Zginął w wypadku samochodowym na Dominikanie. Miał wtedy 41 lat. Sekcja zwłok wykazała 1,5 promila alkoholu we krwi oraz znaczne ilości kokainy i marihuany. I choć łączyły ich imię, sława i odrobina legendy, ekscentryczny popowy gwiazdor i odważny skoczek z zawadiacką fryzurą nigdy się nie spotkali.

Były wszakże przymiarki do tego, aby panów ze sobą bezpośrednio poznać. Pierwsze spotkanie artysty i byłego sportowca zaplanowano na marzec 1994 r., jednak Falco musiał odwołać je dzień wcześniej z powodu choroby. „To była naprawdę wielka szkoda. Bardzo chciałem go poznać” – powiedział Weisspflog. Po raz drugi panowie byli ze sobą umówieni na wiosnę 1998 roku, ale śmierć piosenkarza pozostawiła plany nawiązania kontaktu między dwiema gwiazdami na zawsze niezrealizowanymi. Były skoczek odwiedził niedawno willę zmarłego piosenkarza, która wypełniona jest pamiątkami po artyście. "Kiedy przechodzę przez te pokoje, dostaję gęsiej skórki. To tak, jakbym napotykał część mojej własnej historii” – powiedział, wyraźnie wzruszony Falko.