Zasady Igrzysk Olimpijskich

Skoki narciarskie rozgrywane są od pierwszych Igrzysk, w Chamonix w 1924 roku - konkurs na skoczni normalnej, natomiast zawody na dużej skoczni, do programu włączono dopiero w Innsbrucku w 1964 roku, a w 1988 roku, podczas Igrzysk w Calgary pierwszy raz przeprowadzono konkurs drużynowy. 

Zasady ogólne:

- Różnica parametru "hill size" pomiędzy obiema skoczniami musi wynieść co najmniej 25 metrów.

- Aby zapewnić równe warunki dla wszystkich uczestników Igrzysk, obie skocznie, na których będą odbywać się zawody muszą być zamknięte na 14 dni przed pierwszym oficjalnym treningiem.

- Harmonogram zawodów musi zostać tak ułożony, aby na obu skoczniach przed każdym konkursem odbyły się co najmniej trzy serie treningowe.

- W igrzyskach olimpijskich każdy kraj może wystawić po czterech zawodników do kwalifikacji, natomiast w oficjalnych treningach może wziąć udział po sześciu skoczków.

Obecnie w programie Igrzysk są trzy konkursy:

Konkurs indywidualny na skoczni normalnej oraz dużej
Przeprowadzane są dwie serie: pierwsza i finałowa. Do pierwsze serii awansuje 50 zawodników (wyłaniani w kwalifikacjach), natomiast do serii finałowej 30. Czołowa "15" Pucharu Świata awans do konkursu głównego ma zapewniony z urzędu i nie musi brać udziału w kwalifikacjach. 

O kolejności startu w kwalifikacjach oraz w konkursie decyduje liczba punktów w aktualnej klasyfikacji Pucharu Świata. Kolejność startu zawodników bez punktów jest losowa.

Zawodnik z największą ilością punktów, uzyskanych w dwóch seriach konkursowych wygrywa i zdobywa tytuł indywidualnego Mistrza Olimpijskiego.

Konkurs drużynowy
Zawody rozgrywane są na skoczni dużej. W każdej drużynie znajduje się czterech skoczków, którzy oddają po dwa skoki. W pierwszej serii skaczą wszystkie drużyny, natomiast do serii finałowej awansuje tylko osiem najlepszych zespołów. Wygrywa drużyna, która zgromadzi największą ilość punktów.