Skocznia Bergisel w Innsbrucku została zbudowana w 1927 r. Pierwszy rekord ustanowiony jeszcze tego samego roku w czasie konkursu inauguracyjnego przez Austriaka Heinricha Mayerla wynosił 47,5 m. W 1928 r. obiekt został zaopatrzony w wieżę startową. Norweg Alf Andersen ustanowił nowy rekord - 63 m. Specjalnie na MŚ w Narciarstwie Klasycznym w 1933 skocznia została przebudowana. W czasie imprezy padł nowy rekord - Norweg Birger Ruud osiągnął odległość 74 metrów.
W 1941 w mieście odbywał się młodzieżowy turniej piłkarski. Dwie ekipy graczy właśnie zwiedzały zaniedbaną już skocznię, kiedy nagle runęła wieża startowa. Kilka osób zostało rannych, w tym 4 śmiertelnie. Po tym zdarzeniu obiekt został kompletnie przebudowany. Podobnie jak w 1949 roku, po II wojnie światowej.
W 1953 po raz pierwszy odbył się tu jeden z konkursów Turnieju Czterech Skoczni. W 1964, przed Igrzyskami Olimpijskimi, skocznię powiększono i dostosowano do nowoczesnych standardów i wymagań. Przyznanie miastu prawa do organizacji jeszcze jednej olimpiady w 1976 przyniosło kolejne zmiany - ponowne powiększenie parametrów skoczni (co zajęło 4 miesiące) oraz zaopatrzenie jej w betonową wieżę. W 1985 Bergisel gościł kolejne wielkie wydarzenie. W ramach MŚ w narciarstwie klasycznym w Seefeld odbyły się tu konkursy na dużej skoczni. W następnych latach profil obiektu był nieznacznie modyfikowany i zaopatrywany w najnowsze rozwiązania techniczne - jak się okazało do czasu.
Z końcem XX wieku skocznia zaczęła powoli odstawać od wymogów FIS. W końcu stało się jasne, że obiekt w takim stanie nie może liczyć na przedłużenie homologacji. Jednocześnie pojawiły się problemy finansowe, które oczywiście opóźniały planowaną generalną renowację obiektu. Konkurs w 2001 roku (w ramach TCS) odbył się za specjalnym pozwoleniem FISu, jakoby na kredyt. Ostatecznie latem 2001 roku Bergisel uległa gruntownej modernizacji. W 2019 roku Innsbruck ponownie będzie gościł rywalizację skoczków na dużej skoczni w ramach MŚ w narciarstwie klasycznym w Seefeld.