Skocznia w Zakopanem nie jest najstarszym tego typu obiektem w Polsce. Jej poprzedniczką była skocznia w Dolinie Jaworzynki. W pewnym momencie odległości jakie można było na niej osiągać (poniżej 40m) przestały dorównywać możliwościom, które niósł szybki rozwój dyscypliny. Wtedy też zawiązano towarzystwo "Park Sportowy", które zainicjowało budowę Wielkiej Krokwi. Jej projekt powstał już rok wcześniej. Miała być jednym z obiektów wchodzących w skład znajdującego się w rejonie szczytu Krokiew Parku Sportowego i pozwalać na skoki powyżej 40m. Jeszcze jeden aspekt wywyższał nową skocznię od starej, jaworzyńskiej - lokalizacja. Na miejsce jej budowy wybrano północny stok szczytu Krokiew - teren wydzierżawiony na okres 50 lat na bardzo korzystnych warunkach od hrabiego Władysława Zamoyskiego. Plan ogólny skoczni wykonał Karol Stryjeński (to on był pomysłodawcą budowy PS oraz jego głównym architektem), a techniczny Szwed Sellstroem. Mówiło się głośno o jej bezpieczeństwie i nowoczesności. Jednak prace nie mogły być prowadzone z zaplanowaną szybkością z powodu niewystarczających nakładów pieniężnych (z inicjatywy Stryjeńskiego chętni mogli nawet kupować udziały na budowę). Dużą rolę w pracach budowlanych odegrało wojsko. Znaczna ich większość została zrobiona przed końcem 1924, jednak ostatecznie wykończony obiekt o rozbiegu długości 78m, zeskoku długości 114m oraz nachyleniu progu 38 st. oddano do użytku w pod koniec stycznia 1925 roku. Uroczysta inauguracja połączona z konkursem skoków miała miejsce 22 marca. Pierwszym zwycięzcą i rekordzistą Wielkiej Skoczni został Stanisław Gąsienica- Sieczka (30, 36m), za nim uplasowali się kolejno Henryk Mückenbrunn (32, 29m) i Aleksander Rozmus( 29,5 i 33m).
Pierwszy rekord nie był zachwycający jak na tamte czasy (taki sam jak rekord znacznie przecież mniejszej i mniej nowoczesnej skoczni jaworzyńskiej)i nie uległ zmianie w czasie kolejnego konkursu (który odbył się tu 16 i 17 stycznia 1926 roku w ramach Mistrzostw Zakopanego)- z powodu niedostatku śniegu rozbieg był skrócony o połowę. Mimo tego Stanisław Gąsienica "Sieczka" skoczył na odległość aż 34,5m. Jednak pierwsze miejsce zajął Norweg Wilhelm Stolpe, trener - amator, który szkolił w sezonie skoczków z zakopiańskiego klubu. Już kilka dni później, 24 stycznia, podczas konkursu Tadeusz Zydel ustanowił nowy rekord - 40,5m - i od tej pory posypała się lawina coraz lepszych wyników uzyskiwanych na Wielkiej Krokwi, która była wtedy kilkakrotnie przebudowywana a prasa raz po raz pisała o dużych możliwościach jakie ona daje.
Specjalnie na odbywające się tu w 1929 Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym (co było wielkim wydarzeniem) zmieniono nieco rozbieg, zeskok (na którym wybudowano trybuny), profil skoczni, postawiono też lożę sędziowską. Zmagania skoczków, w temperaturze minus 30 stopni, śledziło około 10 000 widzów.W 1932 roku zmarł ojciec Wielkiej Krokwi, Karol Stryjeński. Od tej pory, aż do 1989 roku, skocznia nosiła jego imię.
Wielka Krokiew jeszcze dwukrotnie gościła tak dużą imprezę sportową jak MŚ - w 1939 i 1962 roku. W obu przypadkach z powodu braku śniegu trzeba go było zwozić spoza Zakopanego - przed ostatnimi mistrzostwami jak się okazało bezcelowo, gdyż na kilka dni przed zawodami spadł obfity śnieg, który musiał zostać usunięty przez spychacze i ludzi na nartach. W dniu konkursu ustanowiono 2 rekordy- ilości przybyłych widzów( ponad 120.000!, do dziś nie pobity) oraz długości skoku (103 m Helmuta Recknagela).
Pierwszy konkurs w ramach Pucharu Świata odbyły się tu w 1980 roku, w obecności 40 000 widzów. W 1989 roku Rada Narodowa Zakopanego zmieniła patrona skoczni - został nim Stanisław Marusarz, zwany "królem Wielkiej Krokwi". Ostatni konkurs PŚ miał miejsce w sezonie 1998/99. W następnym roku Wielka Krokiew straciła homologację a zawody na niej odbywane wypadły z kalendarza FIS. Ostatnia została przyznana na posiedzeniu w Harrachovie pod warunkiem przebudowy skoczni, łącznie ze zmianą starej wieży sędziowskiej. Prace rozpoczęto 3 sierpnia 2000 roku, a większość zakończono już 4 miesiące później. Koszt prac wyniósł 2,2mln PLN. Oprócz zmiany parametrów (przesunięcie punktu konstrukcyjnego, zmiana kątu nachylenia progu i zeskoku, skrócenie zeskoku, zmniejszenie nachylenia wybiegu skoczni z 7 do 0 st.) przebudowano sieć kanalizacji burzowej oraz wykonano drenaż na zeskoku i wybiegu.
W 2004 roku wyłożono na skoczni igelit i Zakopane po raz pierwszy w swojej historii otrzymało prawo organizacji Letniej Grand Prix w skokach narciarskich.
W mieście znajduje się klub TS Wisła Zakopane. Las dobrze chroni skocznię przed wiatrem.
Oficjalny rekord skoczni wynosi 140,5 m i należy do Simona Ammanna. Szwajcar w styczniu 2010 roku pobił o pół metra siedmioletni rekord skoczni Svena Hannawalda. Jednak najpierw rekord Niemca wyrównał Gregor Schlierenzauer, rekordem nie cieszył się jednak zbyt długo, gdyż trzy minuty po jego skoku Ammann dołożył do jego wyniku jeszcze pół metra i został samodzielnym rekordzistą Wielkiej Krokwi.
Nieoficjalny rekord skoczni jest o 1,5 m lepszy od oficjalnego, a został ustanowiony w 2005 roku przez Fina Juhę-Matti Ruuskanena podczas treningu do zawodów Pucharu Kontynentalnego. Taki sam rezultat osiągnął Kamil Stoch podczas Mistrzostw Polski w 2015 roku. Podczas tego samego konkursu lotu na 144 metr nie ustał Klemens Murańka.
Rekord letni wspólnie dzierżą Daniel Forfang i Adam Małysz. Oba wyniki pochodzą z zawodów Letniego Grand Prix.
Po sezonie 2015/2016 Wielka Krokiew ma przejść renowację. Po modernizacji rozmiar skoczni zostanie przesunięty z HS134 na HS140.