Okiem Samozwańczego Autorytetu: Dr Jekyll & Mr Hyde

W pomieszczeniu wisiała nerwowa atmosfera. Była tak gęsta, że dałoby się w niej zawiesić nie tylko siekierę, ale parę kowadeł.  Pot kroplił się na czołach. Pod czołami - smętne oczy, poniżej oczu – markotne miny.

- Spójrzmy prawdzie w oczy - zagaił dyrektor od spraw skoków - przesadziłeś trochę z tym team spirit, Michal.
Trener podrapał się po niegolonej szczęce.
- No ale sami chcieliście, żebi klaść większi nacisk na zawodi drużinowe. W drużinowych zawodzimy super - same podia są - zripostował.
- No tak, ale chłopaki tak się sprężają na drużynówki, że potem w indywidualnych jest kaszana - pociągnął nosem dyrektor.
- Kaszana? - zdziwił się Czech. - Znaczi?
- Kiepsko, słabo, špatné výsledky - dyrektor wygrzebał z pamięci zwrot używany przez trenera Mikeskę. Z czasów, gdy jego własne výsledky często bywały špatné.
- No, może vlastnie nejako ich przemotiwowaliśmi na druzinówki - pokiwał głową trener.
- Ja od razu mówiłem, że z tym Majakowskim to przesada - wtrącił asystent trenera.
- Majakowskim? Jakim Majakowskim? - dyrektor zrobił oczy jak spodki.
- To Ty nie słyszałeś? Michal kazał im zaczynać dzień od mantry: "Jednostka - niczym, jednostka - zerem, jednostka - bzdurą" - asystent trenera przechylił głowę w lewo i lekko nią pokiwał.
Dyrektor tylko spojrzał na trenera, trener wzruszył ramionami. - Mogę im pedzieć, coby tego nerobili już.
- No raczej. Jak ich jeszcze motywowałeś na te drużynówki?
Trener zerknął do notesu z metodami treningowymi opracowanymi wspólnie z psychologiem.
- Mieli chodzić na jidelnię i nazad, trzimając się za ręce - mruknął
- Wszyscy czterej???
Trener chrząknął.
- Wszystkich siedmiu - podpowiedział drugi asystent, spuszczając wzrok. - Cały tydzień...
- Wywalamy - warknął dyrektor. Co dalej?
- Mieli nawzajem sobie wiązać buty.
Dyrektor zrobił tak klasycznego facepalma, że gdyby ktoś w tym momencie zrobił mu zdjęcie i wrzucił do neta, kultowy mem z kapitanem Picardem szybko trafiłby do lamusa.
- Wywalamy.
- Ustaliłem povinnosti co do nakladania pasty na szczoteczki - trener mówił coraz ciszej.
- Povinnosti... jakie dyżury? - spytał z niedowierzeniem dyrektor.
- No, każdego dnia jeden jest jmenovan, żeby wieczorem i rano nakladać paste do zubów na szczoteczki kolegów. 
Dyrektor próbował się powstrzymać z całych sił, ale w końcu nie wytrzymał i parsknął śmiechem.
- I oni to robili?!
- No robili, robili. Kamil nawet bardzo to polubowal, mówil, że to go wycisza przed snem. Tylko Piotrek... - trener przygryzł wargę.
- Co Piotrek?
- Piotrka trzeba było wykluczyć, bo dla draki zawsze zamiast pasty do zębów nakładał wszystkim żel do włosów - wyręczył trenera trzeci asystent i też parsknął śmiechem.
- Dobra, panowie, darujemy sobie cały ten team spirit, teraz trzeba chłopaków znów motywować na konkursy indywidualne. W końcu skoki, to sport indywidualny. A Ty Michal, od tej pory bardzo Cię proszę - konsultuj ze mną takie pomysły...
***

Austriacki sztab testuje nowego skoczka. Odpornego na koronawirusa.

Tak, proszę wycieczki, skoki to sport indywidualny w końcu. A tu faktycznie mamy dziwną prawidłowość. Wisła - w sobotę podium konkursu drużynowego, w niedzielę - tylko Piotr w pierwszej dziesiątce. Planica - w drużynówce medal, ale w indywidualnym Polacy szybko pozbawili nas emocji, że któryś będzie poważnie walczył o podium.
Zakopane: w sobotnim konkursie zwycięstwo wyśliznęło nam się z rąk z powodu jednego pechowego skoku. Ale indywidualnie Żyła byłby trzeci, Kubacki piąty a Stoch ósmy. A w niedzielę? Stoch jedenasty, Kubacki piętnasty a Żyłę to już w kwalifikacjach zdyskwalifikowano. Lahti? W sobotę też drugie miejsce. Indywidualnie nasi zajęliby miejsca: 3.,9.,11.,18.. Przychodzi indywidualny i mamy: 11.,15.,16.,23.. Polska w drużynówkach i w indywidualnych wygląda jak dr Jekyll i Mr Hyde. Mój wniosek? Nasi skupiają całe siły fizyczne i mentalne na konkursach drużynowych a na indywidualne już nie starcza pary. Przedawkowali team spirit, jak nic. 


Mgła.

Michal Doležal z kolei uważa, że problemem są niedziele. Ciekawe, kto ma rację, ja czy on? Bo faktycznie te niedziele to szwankują już od Titisee Neustadt. Tam też w sobotę skakał doktor Jekyll a w niedzielę już pan Hyde. Ciekaw jestem, jak trener z tego wybrnie. Może specjalne kalendarze chłopakom wydrukować? Takie, co to pokazują, że niedziela wypada w sobotę. A sobota w piątek. Bo w piątki nasi też skaczą całkiem przyzwoicie. Bo wiecie - wybrnąć trzeba. Co prawda w Oberstdorfie żadnego konkursu nie ma niedzielę, ale na ten dzień przypadają kwalifikacje do konkursu na skoczni normalnej. Więc lepiej dmuchać na zimne.

Co by nie było powodem tych słabszych występów, team spirit, czy kalendarz, ta niedziela była na tyle kiepska, że słabsze były punktowo tylko występy w Niżnym Tagile. Ale nawet tam udało się w obu konkursach któremuś z Polaków zameldować w czołowej dziesiątce. Tymczasem w Lahti - nie. I to jest pierwszy taki przypadek od 8 grudnia 2019 i niedzielnego konkursu w... Niżnym Tagile. Znów nie udało nam się zobaczyć siedmiu punktujących Polaków. A wizja trzech naszych reprezentantów na podium - przecież jeszcze niedawno wydająca się opierać na całkiem realistycznych podstawach - wydaje się w tej chwili mrzonką.


Tak wygląda team spirit

Mrzonką wydaje się też myśl, że ktokolwiek może odebrać Golasowi Kryształową Kulę. Granerud zwolnił zaciągnięty na rozbiegu Wielkiej Krokwi hamulec ręczny i skakał w Lahti tak, że ręce same się składały do oklasków. Pomijając jedną wpadkę w drugiej serii drużynówki - odskakiwał najgroźniejszym rywalom zwykle o 10 punktów. A 10 punktów w Lahti, to jak 12-13 na innych skoczniach. W niedzielę zapłacił za swoją formę słoną cenę. Lądował tak daleko, że nie był w stanie ustać swego skoku. I nie mówcie mi, że Forfang ustał swój rekordowy skok, który był o pół metra dłuższy. Cztery lata temu zeskok mógł być inaczej przygotowany. Przy okazji - Granerud nie byłby sobą, gdyby znów nie rozpętał jakiejś aferki. Tym razem miał pretensje do sędziów o zbyt niskie noty. Pretensje o tyle ważkie, że przecież nawet z upadkiem znalazł się o 0,5 pkt za podium i 2,4 pkt od zwycięstwa, więc jest o co te pretensje mieć. To znaczy - byłoby o co, gdyby były zasadne. Otóż zasadne nie są. Sędziowie odjęli po 4 punkty za brak telemarku przy lądowaniu i po 7 za upadek, który przydarzył mu się nie przy samym lądowaniu, tylko chwilkę później, czyli w fazie odjazdu. A dwóch jeszcze po pół  punktu za fazę lotu i nie ma się co czepiać, bo przecież rzadko kiedy dają "20". I tak, wiem, że w Wiśle Hamann upadł prawie tak samo, jak Golas w Lahti, a dostał nieco wyższe noty. W sumie 29 punktów, przy 26 punktach Graneruda. Te trzy punkty różnicy w Lahti dałyby Norwegowi zwycięstwo. Ale noty za styl są jednak w dużym stopniu uznaniowe i przecież czasem dwóch sędziów oceni ten sam skok z rozbieżnością o punkt lub nawet półtora i nikt się w tym skandalu nie dopatruje. A co dopiero dwóch różnych skoczków. Hamman dostał raz 9.0 dwa razy 9.5 i dwa razy 10.0. Granerud raz 8.0 dwa razy 8.5 i dwa razy 9.0. Może w Wiśle sędziowie uznali, że Niemiec przymierzał się do telemarku? Może powodowali się współczuciem, bo upadek Hamanna wyglądał groźniej? Tak czy owak warto zauważyć, że ani Hamann ani Granerud nie zostali potraktowani z całą surowością, bo sędziowie mogą odjąć za lądowanie nawet 5 punktów. Tyle odjął Granerudowi tylko sędzia rosyjski, którego nota została i tak odrzucona, jako najniższa. Reszta odjęła po 4. W przypadku Hamanna żaden nie odjął 5 za lądowanie.


Dr Jekyll

Tak przy okazji, już tylko w ramach luźno związanej z tematem ciekawostki; gdy porównywałem oceny dla tych dwóch skoków, zauważyłem, że w Wiśle jednym z sędziów był Jiří Parma, mistrz świata z Oberstdorfu '87. A cała ta aferka z notami raz jeszcze utwierdza mnie w przekonaniu, że czas odesłać noty i sędziów do lamusa. Bo takie kontrowersje będą się zdarzały zawsze. Nie mieszajmy jednostek układu SI z wrażeniami artystycznymi. Ewentualnie mam taki pomysł: niech FIS rozgrywa w sezonie dwa - trzy konkursy, w których odległość w ogóle nie ma żadnego znaczenia a jedynymi notami są te za styl. I przyznaje za klasyfikację generalną w tej konkurencji małą kryształową kulę. Tylko trzeba by wytyczne do oceniania trochę zmodyfikować, żeby co chwila nie było zwycięzców ex-aequo.

Inna ciekawostka - jakby ktoś nie wiedział, latem zeskok skoczni K-116 zmienia się w basen. W związku z tym zawsze się zastanawiam, po co tam położyli igelit. Ale ta transformacja - zimą skocznia a latem basen - też mi się trochę kojarzy z doktorem Jekyllem i panem Hyde'm. 


Mr Hyde

Marius Lindvik. W Zakopanem wygrał. W kolejnym konkursie indywidualnym nie załapał się do drugiej serii. Z tego co pamiętam, to ostatnio taki numer wykręcił Klimow dwa lata temu. W czasach małyszowych pamiętam taki występ Hannawalda i to na jednej skoczni w jeden weekend - w Willingen. Oczywiście przydarzyło się to też Małyszowi w Oslo w 2007. No ale wtedy Małysz wyskoczył ponad poziom siatek przeciwwiatrowych i wiatr rozbujał go tak, że wszyscy się cieszyli, że w ogóle wylądował na nartach, nie na głowie. Ogólnie jednak nie zdarza się to zbyt często. Norwegowie jednak i pomimo takich wpadek potwierdzają, że obecnie są bezkonkurencyjni. Jeśli akurat pechowo nie wygrywa Granerud, to zastępuje go albo Lindvik, albo Johansson. Wąsacz znów ma dobry okres. To już czwarte podium tej zimy, a pierwsze zwycięstwo. Tande też się pozbierał. Przez pierwsze dwanaście konkursów nie potrafił wskoczyć do pierwszej dziesiątki. W ostatnich trzech z niej nie wypadł.  Jak wam się zaczynają już mylić ci wszyscy Norwegowie, to czem prędzej pospieszam wyjaśnić. Granerud to ten, co skakał kiedyś goły, a teraz skacze w żółtym plastronie. Tande to ten, co kiedyś skakał w żółtym plastronie, a na koniec sezonu został goły (no, prawie). Lindvik to ten, co ma brwi, jak Johansson wąsy, ale nie ma wąsów.  A Johansson to ten, co ma wąsy jak brwi Lindvika, ale nie ma brwi. Jasne? Jasne.


Złapcie, mnie, jeśli potraficie

Ilu by tych Norwegów nie było, i czy skaczą z wąsami czy brwiami, w Pucharze Narodów odsadzili się nam już zdrowo. Prawie na odległość Rosji. Albo Krafta. Oni akurat potrafią i drużynówkę wygrać i potem w indywidualnym poprawić. I w tym leży sęk pogrzebany. Więc jak Doležal chce poprawiać te niedziele, ale nie wie jak, to ja podpowiadam: trzeba podpatrywać Norwegów. Uczyć od tych, co mają temat ogarnięty. Kanadyjczycy już to wiedzą. Boyd-Clowes zapuszcza wąsy jak Johansson, a Soukup zapuszcza brwi jak Lindvik i obaj mają sezony życia.

Basen w Lahti

Das Bessere ist der Feind des Guten, ain't broken - don't fix it, zwycięskiego składu się nie zmienia. Gdyby Widhölzl, zwany przez Polaków w swych zawodniczych czasach Widelcem, znał któreś z tych przysłów lub powiedzeń w którymś z tych języków, może by nie zamieniał Hörla na Krafta. Ale zmienił. I Austriacy, którzy w Zakopanem wygrali, tydzień później nie stanęli nawet na podium. Bez Hörla się nie turla. Inna sprawa że Hörl wystapił do tej pory w pucharze świata w trzech konkursach drużynowych. Dwa razy w Wiśle i raz w Zakopanem. Zaliczył dwa zwycięstwa i jedno drugie miejsce. To się nazywa wąska specjalizacja! Tak czy owak, od dziś chcesz powiedzieć: "zamienił stryjek siekierkę na kijek", powiedz: "zamienił trener Janka na Stefanka".


Zdjęcie specjalnie dla miłośników wrażeń artystycznych.

Jak się okazało, Granerud problemy z prędkością najazdową miał tylko w Zakopanem. I choć w Lahti zdobył "tylko" 50 punktów, to zarówno arytmetyka, jak i jego forma wskazują na to, że zgarnięcie pucharu będzie już dla niego kaszką z mleczkiem. W zasadzie - patrząc historycznie, Golas ma to już zaklepane i trudno już dziś liczyć na to, że ktokolwiek będzie w stanie go dogonić. Jest on, długo nic, Biśla, długo nic, Stoch, długo nic a potem reszta. Tydzień temu ta reszta nam się mocno spłaszczyła a w ten weekend mocno przetasowała. Niestety, na niekorzyść Polaków. Inna sprawa, że różnice nadal są małe i zarówno Piotr jak i Dawid mogą łatwo odzyskać swoje dawne miejsca. 

Regulamin Turnieju o Plastikową Kulkę można znaleźć w tym felietonie.

Cytat zupełnie na temat:
"Rekord skoczni Daniela-André Forfanga"
Przemysław Babiarz.

Panie Przemku, nie ma Daniela André Forfanga. Jest Daniel-André Tande i Johann André Forfang. Rekord pobił Forfang. To jest ten, co ma fryzurę jak wczesny Justin Bieber i zwykle jest gładko ogolony, ale czasem ma taki zarost jakby wziął ćwierć jednej brwi Lindvika albo jedną ósmą wąsów Johanssona i rozsiał sobie po całej dolnej szczęce i górnej wardze. Proszę bardzo, do usług.

Cytat zupełnie nie na temat:
"Szumią jodły na gór szczycie, kocham disco ponad życie"
T-Raperzy znad Wisły

I to by było na tyle z Lahti, gdzie brwi, wąsy, noty i proza Roberta Louisa Stevensona zdominowała nam skokowy weekend. Już za tydzień mini-turniej Willingen Six. Pewnie kolejna efemeryda, ale przynajmniej ogarnęli się z przepisami. Jak wcześniej było Willingen Five, to regulamin turnieju łamał przepisy FIS odnośnie pucharu świata, bo wprowadzał pojedyncze kwalifikacje do dwóch konkursów. Teraz będzie normalnie co ma i tę zaletę, że im więcej ocenianych serii, tym sprawiedliwszy wynik końcowy. Może nie będzie takiej siary jak wtedy, gdy Mustaf wygrał oba konkursy, ale turniej wygrał Smok, bo zwyciężył w kwalifikacjach. Co prawda to nie było w Willingen, tylko w Titisee, ale Niemcy to Niemcy. Niby ordnung muss sein, ale bajzel też potrafią zrobić. Tak czy owak w Willingen tylko dwie rzeczy są pewne: serie kwalifikacyjne. I brak konkursu drużynowego, co dla Polaków może być wiadomością złą (bo w drużynówkach zawsze polskie podium było) albo dobrą (bo weekendy bez drużynówek potrafiły być dla nas piękne). Natomiast z całą pewnością dobrą wiadomością jest to, że niedziela będzie tylko jedna i oby pogoda nie poplątała nam szyków. Bo przecież może być tak, że konkurs się odbędzie tylko w niedzielę. Albo co gorsza, rozegrają oba konkursy w niedzielę, bo przecież i tak już bywało. Różnie to bywa. Będzie co ma być. Przecież nigdy nie było, żeby jakoś nie było. Bywajcie. Bye, bye.

Ceterum autem censeo notas style esse decedam.
***
Felieton jest z założenia tekstem subiektywnym i wyraża osobistą opinię autora, nie stanowiąc oficjalnego stanowiska redakcji. Przed przeczytaniem tekstu zapoznaj się z treścią oświadczenia dołączonego do artykułu, bądź skonsultuj się ze słownikiem i satyrykiem, gdyż teksty z cyklu "Okiem Samozwańczego Autorytetu" stosowane bez poczucia humoru zagrażają Twojemu życiu lub zdrowiu. Podmiot odpowiedzialny - Marcin Hetnał, skijumping.pl. Przeciwwskazania - nadwrażliwość na stosowanie językowych ozdobników i żartowanie sobie z innych lub siebie. Nieumiejętność odczytywania ironii. Nadkwasota. Zrzędliwość. Złośliwość. Przewlekłe ponuractwo. Funkcjonalny i wtórny analfabetyzm. Działania niepożądane: głupie komentarze i wytykanie literówek. Działania pożądane - mądre komentarze, wytykanie błędów merytorycznych i podawanie ciekawostek zainspirowanych tekstem. Kamil Stoch ostrzega - nieczytanie felietonów Samozwańczego Autorytetu grozi poważnymi brakami wiedzy powszechnej jak i szczegółowej o skokach.

P.S. Kochani, nie karmcie mi tu trolli. Ja też się będę starał.