Szalona pogoń Schnabla i wielka dominacja Austrii – niezwykły TCS 1974/75
- 2021-12-25 16:06
Skocznia w Oberstdorfie
fot. Tadeusz Mieczyński
Czy można wygrać trzy konkursy Turnieju Czterech Skoczni i przegrać zwycięstwo w klasyfikacji generalnej? Oczywiście, historia niemiecko-austriackiej imprezy zna takie przypadki. Jeden z nich miał miejsce podczas absolutnie niezwykłej dla gospodarzy drugiej części Turnieju edycji z sezonu 1974/75. Edycji, która stała się symbolem wielkiego odrodzenia austriackich skoków.
Skocznia w OberstdorfiePodczas 19. TCS w sezonie 1970/71 dramat przeżył Norweg Ingolf Mork. Pomimo triumfu w trzech konkursach walkę o zwycięstwo w całej imprezie przegrał nieznacznie z Jirim Raską z Czechosłowacji. Zdecydowała wpadka w Innsbrucku (16 miejsce). Kolejnej zimy los w niezwykle przewrotny sposób oddał Morkowi to, co zabrał mu rok wcześniej. Japończyk Yukio Kasaya po trzech wiktoriach odniesionych w Oberstdorfie, Ga-Pa i Innsbrucku zrezygnował ze startu w finałowych zawodach, by wziąć udział w wewnętrznych, japońskich kwalifikacjach do igrzysk w Sapporo. Był to jednocześnie prezent dla Morka, który tym razem nie wygrywając żadnej z turniejowych rywalizacji, sięgnął po mocno wytęskniony laur. Trzecim skoczkiem, któremu nie udało się wygrać TCS pomimo trzech triumfów w trakcie jego trwania był Karl Schnabl. Ale ten fakt nie zasmucił specjalnie austriackich kibiców, bo powodów do zadowolenia mieli wówczas aż nadto. Zanim wyjaśnimy dlaczego, odnotujmy jeszcze, że czwartym i ostatnim takim zawodnikiem był Toni Innauer zimą 1975/76.
W sezonie 1974/75 mijały 22 lata od momentu zainaugurowania rozgrywanego w Niemczech i Austrii wielce prestiżowego już wtedy turnieju, a współgospodarze imprezy, organizatorzy zmagań w Innsbrucku i Bischofshofen, tylko raz mogli cieszyć się ze zwycięstwa swojego reprezentanta. W 1953 podczas premierowej edycji imprezy najlepszy okazał się Josef Bradl. Żaden z jego rodaków przez ponad dwie dekady nie był w stanie do tego sukcesu nawiązać. Przed omawianym przedolimpijskim sezonem Austriacy czekali aż jedenaście lat na triumf swojego skoczka w pojedynczym choćby konkursie turnieju. W 1964 roku finał imprezy rozgrywany w Bischofshofen padł łupem Baldura Preimla, który teraz, latem 1974 roku, objął funkcję trenera reprezentacji Austrii i z miejsca wprowadził do drużyny rewolucyjne rozwiązania.
Do faworytów 23. edycji zaliczano tradycyjnie reprezentantów NRD z Hansem Georgiem Aschenbachem na czele. Niemcy ze Wschodu miały tak silną pakę, że do kadry na Turniej nie załapał się Bern Eckstein, trzeci w klasyfikacji generalnej przed rokiem. O zwycięstwo miał tez walczyć Szwajcar Walter Steiner, ale ten podczas treningu na skoczni w Gstaad zerwał więzadła krzyżowe. Tym razem to Austriacy zawładnęli całą imprezą, a wewnętrzna walka o sukces była niezwykle ciekawa.
Przyszły mistrz olimpijski, Karl Schnabl zawalił całkowicie zawody w Oberstdorfie. 35 lokata nie załamała go jednak, a on sam, mając świadomość swoich możliwości, powziął sobie za cel szaloną pogoń za zwycięstwem. Przez pozostałe zawody szedł jak burza, wygrywał w Ga-Pa, Innsbrucku i Bischofshofen, ale jego nadludzki wysiłek wystarczył do zajęcia ledwie trzeciego miejsca, choć i jego przewaga nad czwartym, Czechosłowakiem Karlem Kodejską, nie była specjalnie duża. Schnablowi mogli zagrozić także Stanisław Bobak i Reiner Schmidt z NRD, ale obaj w ostatnim skoku poszli na całość i nie ustali swoich dalekich prób. Drugim dopiero austriackim triumfatorem cyklu został Willi Puerstl. A między nim a Schnablem uplasował się jeszcze Edi Federer, który wiele lat później w Polsce stanie się znany jako prężny menadżer pilnujący interesów Adama Małysza.
23. edycję TCS określono jako pojedynek Austria – reszta świata. Z miejsca rozpoczęły się domniemywania na temat tego, co jest przyczyną tak znakomitego występu podopiecznych Baldura Preimla. „Wielu fachowców zastanawia się co leży u podstaw tak znacznego sukcesu skoczków tego kraju” – pisano w polskiej prasie. „Na pewno niebagatelny wpływ ma na to aktualna forma Puersta, Federera, Schnabla i ich kolegów oraz faktu, że mogli oni trenować w dogodnych warunkach śniegowych, podczas gdy zawodnicy innych krajów oczekiwali na łaskawszą aurę. Podnosi się często argument, że tajemnica sukcesów Austriaków tkwi w sprzęcie pokrytym sztucznym tworzywem — teflonem. Wydaje się jednak, że istotny wpływ na osiągnięcia skoczków austriackich mają warunki jakie stworzono im przed najbliższą olimpiadą w Innsbrucku. Niewątpliwie przyglądając się sukcesom Austriaków stwierdzić trzeba, że mamy do czynienia z grupą młodych autentycznie utalentowanych skoczków.”
Karl Schnabl, który w kolejnym sezonie zajął drugie miejsce w Turnieju, a ponadto wywalczył zloty i brązowy medal igrzysk w Innsbrucku wspominał niedawno o rewolucyjnym podejściu mentalnym zawodników w tamtym czasie. - Oprócz dobrego przygotowania fizycznego, nasz ówczesny trener Baldur Preiml, który zapoczątkował nową erę w austriackich skokach, położył duży nacisk na dobre przygotowanie psychologiczne zawodników. Skoczkowie znacznie wyprzedzali swoje czasy, jeśli chodzi o kwestie mentalne. Wykorzystywaliśmy techniki wizualizacyjne i reframing. Ponadto odcięliśmy się całkowicie od świata przed rozpoczęciem igrzysk. Nie czytaliśmy gazet, nie udzielaliśmy wywiadów. To pozwoliło nam w pełni skoncentrować się na rywalizacji - bez presji zewnętrznej, która z pewnością miałaby na nas negatywny wpływ.
Dziś już wiadomo, że sprzętowo Austriacy odjechali wtedy reszcie świata niczym bolid Formuły 1 furmance i natychmiast znalazło to swoje odbicie w wynikach. Po raz drugi dopiero zdarzyło się, by wszystkie cztery konkursy padły łupem przedstawicieli jednej nacji. Sześciu austriackich skoczków znalazło się w czołowej „15” klasyfikacji. Po raz drugi zawodnicy z jednego kraju obsadzili całe podium. Wcześniej stało się to w sezonie 1954/55, kiedy czołową trójkę imprezy stanowili Finowie. Taka sytuacja zdarzyła się jeszcze raz. Zimą 2011/12 Turniej wygrał Gregor Schlierenzauer przed Thomasem Morgensternem i Andreasem Koflerem. Jak dobrze pamiętamy, nie tak dużo brakowało, by przed pięcioma laty całe pudło obsadzili Polacy.
Inne artykuły o historii Turnieju Czterech Skoczni:
Zimna wojna i gorąca atmosfera – przypadki Maxa Bolkarta
"Przegrał jak kozak!" - jak Stanisław Bobak walczył o podium TCS
W oparach alkoholu - Matti Nykaenen i TCS 86/87
Zwariowany TCS - zwycięstwo w cyklu bez konkursowego podium!
"Poczułem się oszukany" - skandal w TCS 1993/94
-
-
Arturion profesor
@Bernat__Sola
Proponuję powołać "Radę Najstarszych", która będzie się szarogęsić. ;-)
Redakcja, co wy na to? ;-))) -
Arturion profesor
@Bernat__Sola
Wyłącznie Karela, bo on był Karel, a nie Karl. Karl to jest Geiger (więc "Karla Geigera"). :-)
-
Bernat__Sola profesor
@Arturion
Jakbyś chciał, to znalazłem oba artykuły, pod którymi były wpisy, o których mówiłem (żeby nie było, że zmyśliłem):
Sceptyk - https://www.skijumping.pl/wiadomosci/29276/upadki-i-wzloty---po-weekendzie-w-willingen-2/ (pierwszy wpis, z 3 lutego, z godziny 08:41)
Dervish - https://www.skijumping.pl/wiadomosci/28940/przegral-jak-kozak---jak-stanislaw-bobak-walczyl-o-podium-tcs/?all_comments=1 (wpis z 25 grudnia 2020, z godziny 23:44).
Zatem tak, jesteście co najmniej we trójkę w klubie 50+. -
Bernat__Sola profesor
@Wojciechowski
Sprawdziłem na przykładzie Gotta i różnie nasze media pisały - raz Karla, raz Karela. Nie wiem, czy w poradni PWNu zajęli się kiedyś czymś takim, a jako że nie jestem jakimś ekspertem od gramatyki, to nie wydam osądu.
-
Arturion profesor
Czyli na pewno "Dziadki" to: ja (obecnie 57), Dervish (powyżej 50.), a reszta, to przypuszczenia... Dziwne w sumie, jak na forum, które historię bardzo szanuje i często o niej opowiada...
Chyba, że te Bobaki i Fortuny to już prehistoria? Jak Marusarze i XIX wiek? ;-) -
-
Wojciechowski profesor
@Bernat__Sola
Karla Kodejškę osobiście też bym zostawił, skoro i my, i Czesi zasadniczo kasujemy „e” przy takiej odmianie (tak jak np. u „karła”, „orła” itd.). Ale mogę nie być całkiem obiektywny, mam pewne „odchylenie” w stronę czeskiego. ;)
-
Bernat__Sola profesor
Jak zawsze u red. Dworakowskiego, miły artykuł pozwalający poczuć klimat dawnych skoków.
Tylko jedna rzecz: "Po raz pierwszy zdarzyło się, by wszystkie cztery konkursy padły łupem przedstawicieli jednej nacji." - Po raz drugi, bo po raz pierwszy dokonali tego Norwegowie w TCS 1962/63, kiedy Engan wygrał pierwsze 3 konkursy, a w Bischofshofen był poza podium. Triumfował tam jego rodak, późniejszy pierwszy dyrektor PŚ Yggeseth.
No i było też kilka literówek - Bern(D) Eckstein, Kar(E)lem Kodejšką, Rainer (przez A) Schmidt, PuerstLa. -
Bernat__Sola profesor
@Wojciechowski
Sceptyk to już do 70-tki się zbliża, bo zamieścił kiedyś wpis, gdzie mówił o sobie jako "przemądrzałe dziecko i nastolatek w latach 60-tych".
Dervish też jest po 50-tce - mówił kiedyś, że pamięta rozpoczęcie nadawania TVP2.
Szczerze mówiąc, dziwię się, że Ty nie oglądałeś tych zawodów na żywo, bo obok dwóch wcześniej wymienionych byłbyś dla mnie najmocniejszym kandydatem :D. -
Arturion profesor
@Fan Tkaczenki i Aalto
Spoko. Czasami biorą mnie nawet za młodocianego trolla. A wtedy miałem dokładnie 10 lat i niekoniecznie pozwalali mi oglądać skoki, ile razy chciałem. :-)
-
Adrian D. redaktor
@EddieKoteł
1. O zawodnikach, którzy wygrali trzy konkursy, a nie wygrali całego turnieju.
2. Długie oczekiwanie Austriaków na sukces w TCS.
3. Faworyci TCS 1974/75
4. Przebieg 23.edycji TCS
5. Przyczyny sukcesu Austriaków.
Każdy akapit to inne zagadnienie. Zachowana chronologia. Co tu jest dla Ciebie niejasne i strasznie chaotyczne? -
Wojciechowski profesor
@Arturion
Chyba największa szansa Bobaka na naprawdę wielką rzecz obok zaprzepaszczonej szansy na medal olimpijski w Lake Placid...
-
Fan Tkaczenki i Aalto profesor
@Arturion
Nie powiedziałem, że na 100% nie ma, po prostu trochę ciężko mi wyobrazić sobie taką osobę komentującą tutaj.
Dzień dobry :-) -
EddieKoteł weteran
Strasznie chaotycznie napisany artykuł...
-
Arturion profesor
@Fan Tkaczenki i Aalto
Jak nie ma, jak są. Dzień dobry. :-)
Ale z tego konkursu kojarzę tylko ten ostatni skok Bobaka. Ależ był zawód... -
-
Fan Tkaczenki i Aalto profesor
@kwak11234@wp.pl
Musiałaby to być osoba aktualnie po 50-tce. Raczej takich komentatorów to forum nie ma. Chociaż może jest jeden wybryk natury jakiś, ale wątpię.
-
Wojciechowski profesor
@Oczy Aignera
Nawet gdyby ktoś taki nawet nie wygrał ostatecznie TCS, to samo zwycięstwo w trzech konkursach po wcześniejszej totalnej wpadce byłoby wyczynem niezwykłym.
-
Oczy Aignera profesor
@Wojciechowski
Jakakolwiek realna, matematyczna szansa na zwycięstwo w całym TCS bez uczestnictwa w jednej serii jest możliwa tylko w przypadku, gdy przydarzyłoby się to w Innsbrucku. Wówczas przykładowe 140-150 punktów straty do zwycięzcy konkursu na Bergisel jest możliwe do zniwelowania w trzech pozostałych zawodach.
Komentowanie jest możliwe tylko po zalogowaniu
Zaloguj się