Kanadyjka wraca po koszmarnej kontuzji

Alexandria Loutitt, Nicole Maurer i Abigail Strate po kilkunastu miesiącach doczekały się Natalie Eilers w szeregach reprezentacji Kanady. 26-latka w ostatnich tygodniach dołączyła do swoich rodaczek i wróciła na rozbieg po wielomiesięcznej rehabilitacji w ojczyźnie.

Natalie Eilers

Wszystko zaczęło się na początku 2024 roku, podczas jednego ze skoków treningowych w Słowenii. Tamta chwila wyhamowała karierę zawodniczki pochodzącej z Ameryki Północnej, w zasadzie ją restartując. Eilers nierówno wyszła z progu, czego pokłosiem była niesymetryczna sylwetka w locie i przy lądowaniu.

– Miałam wypadek w Planicy, który wykluczy mnie ze sportu na jakiś czas. Przy lądowaniu byłam trochę wytrącona z równowagi i prawa narta złapała krawędź, gdy próbowałam się ratować. Wracam do Kanady, aby zobaczyć się ze specjalistą od kolan i być blisko rodziny. Chciałam z całego serca podziękować wszystkim, którzy ruszyli mi na pomoc na skoczni. Za to, że mnie znosili z niej, przykryli kurtką, pomogli zdjąć sprzęt i mnie pocieszali – napisała 24 stycznia 2024 roku na Instagramie.

Wizyta u kanadyjskich lekarzy przyniosła druzgocące wieści. Eilers wskutek upadku zerwała więzadło krzyżowe przednie (ACL) i uszkodziła łąkotkę w prawym kolanie, doznała urazu kości udowej i częściowo zwichnęła bark. W pierwszych dniach lutego 2024 roku przeszła operację w jednej z klinik w miasteczku Banff.

– Operacja przebiegła pomyślnie. Mam ogromne szczęście, że trafiłam na tak niesamowity zespół chirurgiczny. Dokładnie sprawdzono wszystkie struktury w moim kolanie i naprawiono to, co było uszkodzone – przekazała 6 lutego 2024 roku.

– Zespół chirurgów zszył pęknięcie łąkotki i naprawił więzadło krzyżowe przednie, ale odkrył też inne pęknięcie łąkotki. Przeszczep więzadła pobocznego strzałkowego z poprzedniej operacji pozostał nienaruszony, a złamanie kości udowej nie wymagało interwencji chirurgicznej. Kość zrośnie się samoistnie w trakcie gojenia całego kolana. Do rekonstrukcji ACL użyto mojego ścięgna mięśnia czworogłowego, aby zapewnić maksymalną wytrzymałość, gdy wrócę na narty. Po przebudzeniu doktor przyszedł do mnie i powiedział: „będziesz znów skakać”, klepiąc mnie po nodze. Nie muszę chyba dodawać, że polało się sporo łez ulgi i radości. Czeka mnie długa droga, ale mam niesamowite wsparcie – dodała, nawiązując przy okazji do swoich problemów zdrowotnych z przeszłości.

Jesienią 2024 roku Kanadyjka przeszła kolejny zabieg, będący częścią wielomiesięcznego procesu leczenia.

– Wychodzę z tej operacji z uśmiechem… i na nogach! Moja łąkotka przyśrodkowa jest już całkowicie wygojona. Chirurg nawet usunął kilka szwów, które się poluzowały. W łąkotce bocznej trzeba było jeszcze trochę posprzątać, więc wykonano kolejną częściową meniscektomię, a do tego nadal mam stłuczenia kostne. Po kilku dniach odpoczynku mogę wrócić na rower, a jak będzie lepiej, to ruszam pełną parą – raportowała swoją sytuację zdrowotną 5 października 2024 roku.

Na początku tego roku zawodniczka pochodząca z Calgary przekazała, że najpewniej straci cały sezon zimowy 2024/25.

– Sprawy idą w dobrą stronę. Siła i mobilność się poprawiają, z każdym dniem czuję się coraz bardziej jak sportsmenka i po prostu jak ja sama. Niestety, co pewnie nie będzie zaskoczeniem, prawdopodobnie nie będę startować tej zimy. Po rozmowach z zespołem i zgodnie z zaleceniami moich chirurgów zdecydowaliśmy, że poczekam z powrotem do letniego sezonu, żeby moje kolano miało czas na pełne wyzdrowienie i żebym wróciła w pełni sił. Dwie operacje w ciągu roku to nie żarty. Wiedziałam, że ta rehabilitacja nie będzie łatwa. I rzeczywiście taka nie jest, ale robimy wszystko, co trzeba i przy takich urazach lepiej być ostrożnym. Kontuzja barku też się trochę poprawiła i mamy już kolejne kroki, żeby nadal robić postępy. Będę dalej działać i nie mogę się doczekać powrotu! – podkreślała w mediach społecznościowych.

W czerwcu Eilers podzieliła się ze swoimi kibicami wyczekiwanymi nowinami.

– Prawie nie mogę uwierzyć, że to się dzieje. Jestem na lotnisku i czekam na samolot, którym lecę do Słowenii, by dołączyć do mojej drużyny. Jest wiele rzeczy, które mogłabym powiedzieć o ostatnim półtora roku, ale chyba nie mam teraz czasu przed wejściem na pokład, ani miejsca tutaj, by to wszystko napisać. W moim telefonie nie brakuje zdjęć i filmików, które pokazują, jak wyglądał ten czas, więc kilka z nich dołączam. To, co mogę powiedzieć, to że wyląduję w Słowenii dokładnie 500 dni po wypadku, który wiele w moim życiu zmienił. Przeszłam przez dwie operacje i niemal codziennie wystawiano moją cierpliwość na próbę. Powiedzieć, że się cieszę, to za mało. I może to nawet nie jest właściwe słowo. Wdzięczność, to właśnie czuję przed wyjazdem. Wdzięczność wobec mojej drużyny, trenerów, przyjaciół, rodziny i bliskich, którzy byli ze mną przez całą tę drogę. Choć najtrudniejsze momenty mam już za sobą, teraz przede mną całkowicie nowe wyzwanie, ale takie, które z ogromną radością podejmuję. Bez względu na to, dokąd zaprowadzi mnie ten sezon, wchodzę w niego z większą motywacją, determinacją i dumą niż kiedykolwiek wcześniej. I to już samo w sobie jest pierwszym zwycięstwem. Do zobaczenia na skoczni – zakończyła wpis 26-latka.

Trzykrotna uczestniczka mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym od czerwca stawia kolejne kroki, odbudowując się na coraz większych skoczniach – zaczynając od tych dla dzieci. Aktualnie Eilers ma już za sobą premierowe sesje treningowe na normalnym obiekcie, szykując się do olimpijskiej zimy razem z resztą kanadyjskich zawodniczek w Europie.

– Dzisiaj po raz pierwszy od kontuzji skakałam na skoczni 90-metrowej. Co ciekawe, to ta sama skocznia, na której wtedy się wszystko wydarzyło, więc to taki mały rewanż. Przede mną jeszcze wiele skoków, zanim naprawdę „odpalę", ale jestem zadowolona z tego, jak to się zaczęło! Czasem lądowanie jest dość bolesne, a część stawu, która przeszła złamanie kompresyjne, nadal powoli przyzwyczaja się do obciążeń. Wszystko się już zagoiło i stabilność kolana jest super, ale naprawdę sporo się tam działo, więc ciało potrzebuje czasu, żeby się dostosować. Każdy tydzień jest lepszy od poprzedniego, więc idę w dobrym kierunku. Krok po kroku, metr po metrze. Poza tym, większe skocznie bolą mniej – możemy przeczytać we wpisie z 10 lipca, po obozie treningowym w Planicy.

Skoczkini w rozmowie z ctvnews.ca podkreśla, że jej ogromną motywacją jest szansa pojechania na igrzyska olimpijskie jako reprezentantka Kanady.

– Nie byłam gotowa, żeby skończyć karierę. To moje marzenie od dziecka. Całe moje życie prowadziło mnie do tego momentu. Po prostu nie byłam gotowa, by się poddać. Sam fakt, że jestem w stanie, że dostałam zielone światło i mam szansę się zakwalifikować na igrzyska, to znaczy dla mnie wszystko – stwierdziła.

Eilers nie startowała w żadnych zawodach od 4 stycznia 2024 roku, kiedy odpadła w kwalifikacjach w Villach. Do tej pory siedmiokrotnie punktowała w Pucharze Świata. Jej najlepszy rezultat to 27. miejsce w 2019 roku w Rasnovie. W 2022 roku uplasowała się na 16. pozycji w Letnim Grand Prix w Courchevel, a w tym samym roku była drugą zawodniczką klasyfikacji generalnej Letniego Pucharu Kontynentalnego, trzykrotnie zajmując drugą lokatę w Lake Placid. W 2018 roku wygrała zawody rangi FIS Cup w Park City.