Kosztowny błąd Tarika Vanwierena. „Zrobiłem głupotę”

Męska reprezentacja Kanady przystąpiła do ostatniej konkurencji niedawnej próby przedolimpijskiej w Predazzo z kreatywnym planem wykorzystania jej do uzyskania własnych korzyści. Do wracającego do sportu Mackenziego Boyd-Clowesa dołączył debiutujący Tarik Vanwieren, który poprzez występ w konkursie duetów mógł zdobyć dożywotnie prawo startu w Pucharze Świata. Plan legł w gruzach za sprawą niecodziennej dyskwalifikacji 18-latka.

Tarik Vanwieren

– Jestem z Calgary w Albercie, skąd pochodzi większość kanadyjskich skoczków narciarskich. W mojej rodzinie nie było tradycji skoków narciarskich. Po prostu jeździłem na nartach i pomyślałem, że szybka jazda i skakanie są fajne. A jaki sport nadaje się do tego lepiej niż skoki? Trenowałem na naszych obiektach, zanim zamknięto je w 2018 roku. Przez kilka lat właściwie nic nie robiliśmy, nie mieliśmy możliwości trenować. Zaczęliśmy jeździć do Planicy i do Park City, bo Stany Zjednoczone są dość blisko. Powoli robiliśmy postępy, trenowaliśmy coraz częściej i przez dłuższe okresy. Aż dotarłem tutaj – przedstawiał się Tarik Vanwieren naszej redakcji podczas Letniego Grand Prix w Predazzo.

– Skoki narciarskie kiedyś były w Kanadzie większe. Był klub, było więcej ludzi, fajnie było mieć wtedy drużynę. Później to trochę zanikło, drużyna się zmniejszyła, ale wciąż mam świetnych kolegów i przyjaciół, z którymi czasem mogę trenować. Zawsze kochałem skoki narciarskie, więc muszę to dalej robić. Będę mieszkał w Słowenii przez nieokreślony czas. Moim trenerem jest Uros Balki Vrhovec. W drużynie mamy jeszcze trzech chłopaków, którzy się rozwijają, i trzy dziewczyny, które również są na dobrej drodze, chociaż nie są jeszcze znane tak jak kadrowiczki. To w zasadzie cała nasza ekipa. Mam bardzo dobre relacje z Mackenziem. Fajnie, że wrócił, dobrze mieć z kim trenować – dodał.

Vanwieren po raz pierwszy międzynarodowej publiczności pokazał się podczas mistrzostw świata juniorów w 2023 roku, które odbywały się w kanadyjskim Whistler. Jako jedyny przedstawiciel gospodarzy w stawce mężczyzn okazał się zdecydowanie najsłabszym zawodnikiem, lądując na 48. metrze olimpijskiego obiektu HS104. Jego strata do przedostatniego uczestnika konkursu wyniosła ponad 40 punktów.

– Przed mistrzostwami świata juniorów w Whistler praktycznie nie miałem możliwości treningowych. Przez dwa lata przed tamtymi zawodami skakałem na normalnym obiekcie zaledwie kilka razy… – rozkłada ręce nasz rozmówca.

Od czasu wspominanego debiutu Vanwieren błyskawicznie zaczął nadrabiać zaległości do rywali i czyni coraz bardziej zauważalne postępy. W styczniu 2024 roku zajął 33. miejsce w stawce 39 zawodników podczas zimowych igrzysk olimpijskich młodzieży w Pjongczangu, a w sierpniu ubiegłego roku zdobył pierwsze punkty zawodów FIS Cup. Tego lata adept skoczków z Ameryki Północnej zadebiutował w Letnim Pucharze Kontynentalnym. Najbliżej czołowej „30” znalazł się w Stams – na 36. pozycji.

– Ogromny postęp w ostatnich latach zawdzięczam przede wszystkim temu, że w końcu mogę trenować. Startowanie w zawodach takich jak Puchar Kontynentalny to dla mnie świetne doświadczenie. Fajnie jest zdobywać obycie w takich konkursach. Szkoda tylko, że nasza drużyna nie jest większa. Chciałbym, żeby było nas więcej, ale poznaję zawodników z innych krajów i to jest super – kontynuuje.

Przełomowym momentem dla Vanwierena miał być wrześniowy przystanek Letniego Grand Prix w Predazzo, będący częścią próby przedolimpijskiej na przebudowanym stadionie im. Giuseppe Dal Bena. 18-latek został zgłoszony do piątkowych serii treningowych, w których miał okazję zapoznać się ze 143-metrowym obiektem w Val di Fiemme przed niedzielną potyczką duetów. Międzynarodowa Federacja Narciarska i Snowboardowa (FIS) dopuszcza bowiem do konkurencji zespołowych zawodników bez prawa startu w indywidualnych zawodach Pucharu Świata.

Vanwieren otwierał skład kanadyjskiego duetu, którego liderem był doświadczony i powracający do skoków narciarskich Mackenzie Boyd-Clowes. Z powodu zbyt mocnych podmuchów wiatru jury zawodów odwołało serię próbną, więc niedzielne skakanie zaczęło się od pierwszej serii ocenianej. Kanadyjski młodzian wyjechał windą na górę kompleksu w Predazzo, jednak nie oddał skoku. Jak dowiedzieliśmy się na miejscu od jednej z osób pracujących dla FIS, Vanwieren pojawił się tam w kombinezonie, który przed zawodami nie przeszedł obowiązkowego procesu oznaczania czipami. Vanwieren został zdyskwalifikowany, co poskutkowało usunięciem ekipy z Kraju Klonowego Liścia z wyników zawodów.

– Nie chcę o tym gadać… Zrobiłem głupotę… Posiadam zaczipowany kombinezon, ale wziąłem treningowy… – powiedział nam ze łzami w oczach, tuż po powrocie do szatni.

Na liście startowej duetów w Predazzo znalazło się osiemnaście drużyn. Pozycja w czołowej „12”, a więc na punktowanych miejscach, zapewniłaby Vanwierenowi dożywotnie prawo startu w Pucharze Świata – otwierając młodzianowi furtkę do towarzyszenia w sezonie zimowym 34-letniemu Mackenziemu Boyd-Clowesowi. Kolejną taką szansą potencjalnie może być październikowy mikst w Klingenthal (26 października), który zamknie tegoroczną edycję Letniego Grand Prix. W tej konkurencji Kanadyjczycy musieliby zająć co najmniej ósmą pozycję, radząc sobie bez poważnie kontuzjowanej Alexandrii Loutitt. Przed tymi zawodami Vanwierena czeka jeszcze występ w finale Letniego Pucharu Kontynentalnego w Klingenthal (18-19 października).