Kamila Karpiel wróciła do skoków. Celem igrzyska, ale w 2030 roku

Kamila Karpiel po trzyletniej przerwie wróciła do rywalizacji na skoczni narciarskiej. Niespełna 24-latka, która w 2022 roku zawiesiła sportową karierę, w pierwszy weekend października wzięła udział w zawodach na krajowym podwórku, w ramach ORLEN Cup w Szczyrku. – Nie nastawiam się na wyniki w sezonie 2025/26. Jeżeli coś uda się osiągnąć, to fajnie, ale chcę poświęcić ten czas na przygotowania do kolejnej olimpiady. Po to, by czas do następnych igrzysk miał ręce i nogi. Courchevel 2030 to realny plan i mój cel – mówi w długiej rozmowie ze Skijumping.pl.

Kamila Karpiel

– Kiełkował mi w głowie ten pomysł, na początku tego roku bardzo dużo osób pytało mnie, czy zamierzam wrócić do skoków narciarskich. No i dałam się namówić. To był długi proces organizowania wszystkich niezbędnych spraw. Jestem już w Polsce, ale nadal nie wszystko jest dopięte na ostatni guzik. Powrót do kraju robi jednak swoje. Mam regularne zajęcia z trenerem, który od razu wskazuje i poprawia błędy. Zdecydowanie łatwiej trenuje mi się niż w trybie online. Wymagało to sporego poświęcenia i przeorganizowania się. Uważam, że poradziłam sobie z tym wszystkim bardzo dobrze, na miarę posiadanych możliwości. Mam nadzieję, że to wszystko zaprocentuje – słyszymy od skoczkini, która ostatnie lata spędziła w Norwegii.

Powrót do Polski i wznowienie kariery to także zmiana barw klubowych.

– Aktualnie jestem zawodniczką Ludowego Klubu Sportowego Poroniec Poronin. Trenuję pod okiem Andrzeja Gąsienicy i Wojciecha Skupnia. Ćwiczę w Zakopanem, choć jeździmy też do Szczyrku i planujemy zagraniczne wyjazdy. Dlaczego ten klub? Najłatwiej było mi dograć wszystkie szczegóły. Do tego trener Andrzej wyszedł z pomocną dłonią. Zadeklarował pełną gotowość i podjęcie się tego wyzwania. Wierzy, że jestem w stanie to zrobić i jest mi w stanie w tym pomóc. Mam ogrom wsparcia w kontekście ludzi wokół siebie – podkreśla.

Dwukrotna uczestniczka mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym – z 2019 i 2021 roku – zajęcia sportowe łączy z codzienną pracą na Podhalu.

– Nie jestem pewna, czy to moje docelowe miejsce pracy, ale mam możliwość zarabiania i trenowania. Pracuję jako kelnerka, w godzinach od 13-14 do 22-23. Rano mam wystarczająco dużo czasu na trening. To znaczące ułatwienie. Nie jest to praca moich marzeń, na razie jestem na okresie próbnym. Mam oszczędności z pobytu w Norwegii, więc nie pali mi się, by za wszelką cenę pracować, ale chciałabym, dopóki nie mam wsparcia finansowego. Na ten moment daję sobie radę, a aktualna praca nie jest dla mnie obciążeniem. Dbam o regenerację, na którą mam czas – relacjonuje.

Karpiel zaznacza, że definitywnie wróciła ze Skandynawii do ojczyzny.

– Wszystko spakowałam w Norwegii. Wróciłam na stałe do Polski. Okres przeprowadzki był bardzo trudny w kontekście organizacyjnym. Na początku wróciłam do rodzinnego domu, zanim znalazłam pracę i mieszkanie, co było wyjątkowo trudne. Aktualnie wynajmuję mieszkanie w Bańskiej Wyżnej, mam zatem niedaleko do Zakopanego. Wydaje mi się, że ułożyłam to dość dobrze – ocenia zmiany w życiu prywatnym.

Triumfatorka Letniego Pucharu Kontynentalnego 2017 ma za sobą pierwszy sprawdzian, którym były występy w dwóch konkursach ORLEN Cup, pośród adeptek skoków narciarskich. Karpiel dwukrotnie zajęła 5. miejsce w stawce jedenastu zawodniczek na 75-metrowym obiekcie w Szczyrku.

– Było fajnie! Nie miałam żadnych celów wynikowych na te konkursy. Chciałam poskakać i poczuć atmosferę zawodów. Do tego mamy młodych chłopaków w klubie, którym staram się pomagać. Tworzymy zgraną ekipę, bardzo mi zależało na ich rezultatach. ORLEN Cup to zawody skierowane do nich. Są młodzi i wskakują się w cały ten system. Ja już to mam za sobą, znam to wszystko i nie stresuje mnie to tak, jak te dzieci. Bardzo przeżywają te zawody, to duże emocje i inaczej to odbierają. Po trzech latach przerwy nie mogłam poznać wielu z tych młodych skoczków <śmiech>… Zmieniły im się głosy, urośli i dopiero łapię, kto jest kim. Widzę bardzo dużo zmian, a i ja nie jestem już nastolatką, w tym roku kończę 24 lata. Bywa śmiesznie, kiedy dzieci mówią mi per pani. Odpowiadam im: cześć, bo nie mogę się z tym pogodzić <śmiech>… Wielu z tych zawodników kompletnie mnie nie zna, trzeba się do tego przyzwyczaić. Mamy jednak fajny zespół, ze świetnymi chłopakami, a trenerzy bardzo mi pomagają – opowiada o powrocie na krajowe podwórko.

Czterokrotna mistrzyni Polski testowe skoki oddała tego lata, u podnóża Tatr.

– Towarzyszyło mi trochę stresu. Nie poszłam od razu na duży obiekt. Zaczęłam od 40-metrowej skoczni w Zakopanem, w czerwcu. Wtedy postanowiłam, że nadal jestem w stanie to robić. Zapadła decyzja, że zaczynamy realizować plan, który rodził się po drodze. Do teraz nie dysponuję pełną pewnością siebie na skoczni. Dało się to dostrzec, jeżeli ktoś oglądał transmisję zawodów ORLEN Cup. Widzę różnicę między sobą sprzed lat a dzisiejszą wersją. Nie jest już tak, że idziesz i robisz swoje. Teraz idziesz, myślisz i dopiero robisz swoje. Nigdy wcześniej nie myślałam o takich rzeczach, że nie będą mogła pójść do pracy i zabraknie mi pieniędzy, jeśli złamię nogę na skoczni. Analizuję to, nie jest to jednak strach uniemożliwiający mi robienie tego. Nie skakałam przez trzy lata, więc po takiej przerwie jest różnica. Muszę oddać więcej skoków i ponownie się w to wdrożyć. Myślę, że jeszcze w październiku wrócę na skocznię normalną – opowiada.

Latem 2019 roku Karpiel musiała poddać się operacji rekonstrukcji więzadeł krzyżowych w prawym kolanie. Zabieg wykluczył ją ze skakania niemal na cały sezon 2019/20. Jak dziś zawodniczka ocenia swoją formę?

– Fizycznie nie jestem jeszcze w stu procentach gotowa. Nie byłam w stanie w pełni się do tego przygotować. Nie miałam tyle czasu. Kolano? Jest w porządku, nie boli mnie bardzo. Czasem odczuwam je przy przeciążeniach czy zmianie pogody, ale nie jest to sygnał mówiący, że nie da się. Poza tym wszystko jest w porządku. Ostatnio miałam stany zapalne w kręgosłupie, więc zaliczyłam półtoramiesięczną przerwę od treningów fizycznych na siłowni. Nieco zepsuło mi to plany. Chciałam wrócić wcześniej do Polski, ale przez to zostałam nieco dłużej w Norwegii, bo i tak nie mogłam trenować. Zabrało to pewien okres przygotowań, ale nie przewidzimy wszystkiego, takie jest życie – mówi nam o swoim stanie zdrowia.

– Teraz jest okres nadrabiania zaległości i wdrażania się do panujących przepisów. Aktualnie jestem też w procesie utraty wagi, czego nie zrobi się z dnia na dzień. W tym kontekście widzę, że jest mi łatwiej niż w okresie nastoletnim. Wtedy mój organizm robił coś zupełnie innego, niż oczekiwałam. Teraz jest to forma budowania cegiełki po cegiełce. Jestem w stanie przewidzieć, co zrobi mój organizm, więc jest to dla mnie prostsze. Z perspektywy upływu lat mogę jednak stwierdzić, że nie wszystko jest takie łatwe, jak kiedyś. Przez ostatnie trzy lata nie trenowałam specjalistycznie pod kątem skoków narciarskich. Chodziłam w góry, jeździłam na rowerze, biegałam i rozciągałam się, ale nie robiłam tego w taki sposób i tak regularnie. Był to ruch dla zdrowia, a nie w celu osiągnięcia czegoś w sporcie. Powrót wymaga wejścia na pełne obroty, na których nie byłam przez dłuższy czas. Do tego dochodzi praca i wszystkie pozostałe elementy życia. Trzeba to dograć, a do tego na pewno wydarzy się coś niespodziewanego – dodaje.

Karpiel wznowiła karierę z długoterminowym planem, który sięga XXVI Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Alpach Francuskich.

– Nie nastawiam się na wyniki w sezonie 2025/26. Jeżeli coś uda się osiągnąć, to fajnie, ale chcę poświęcić ten czas na przygotowanie się do okresu kolejnej olimpiady. Po to, by czas do następnych igrzysk miał ręce i nogi. Courchevel 2030 to realny plan i mój cel. Zrobię wszystko, co mogę, by tam się znaleźć. Uciekły mi igrzyska w Pekinie, uciekną mi na pewno Włochy, więc będę celować we Francję. Działam krok po kroku. Po pierwszym skoku po przerwie wiedziałam, że to wszystko nie będzie takie proste. Dla mnie to dobre, bo w przeciwnym razie miałabym ogromną presję, żeby wyrobić się na przyszłoroczne igrzyska, a gdybym nie pojechała, wówczas pewnie bym się poddała. Osoby, które obserwują ten proces, nie wymagają ode mnie gotowości na Predazzo. Nie jest tak, że tego się nie zapomina. Proszę mi uwierzyć, można zapomnieć – ocenia realistycznie swoją dyspozycję na skoczni po wielomiesięcznym rozbracie, zdając sobie sprawę z zaległości treningowych.

Aktualnie wirtualną kwalifikację na włoskie igrzyska mają Anna Twardosz, Pola Bełtowska i Nicole Konderla-Juroszek. Każda z nich tego lata osiągnęła najlepszy wynik w zawodach najwyższej rangi w karierze, co nie umknęło Karpiel – mającej za sobą wiele rozmów z trenerem Marcinem Bachledą.

– Jesteśmy w ciągłym kontakcie. Bardzo się cieszę wynikami naszej reprezentacji. Podoba mi się to, co osiągają dziewczyny. Dobrze mi się to ogląda. Cieszę się, że dzieje się to podczas sezonu olimpijskiego. Mam nadzieję, że w lutym pojadą do Predazzo i będą miały o co walczyć. Wiedzą, że umieją i potrafią. To pokazuje, że trener Marcin jest na właściwym miejscu, zawsze powinien się tam znajdować. Zasługuje na to ciężką pracą i wytrwałością. Może nie każdy to widzi, ale on i my wiemy, ile poświęcił, ile go to kosztowało. Myślę, że w końcu doszedł do etapu w życiu, kiedy może być z siebie w pełni dumny. Też dzięki niemu wracam do skoków narciarskich. Bardzo mi pomógł, również organizacyjnie. Wybór klubu był pokłosiem naszych rozmów i polecenia. Powiedział mi, że drzwi kadry są otwarte i czekają. Też nie nakłada presji, że muszę wyrobić się na Predazzo. Nie wymaga się ode mnie cudów – kończy 23-latka.