"Czuję się jak królik doświadczalny". Eva Pinkelnig krytykuje FIS

Po dramatycznym wypadku w Predazzo, który wykluczył ją z całego sezonu olimpijskiego, Eva Pinkelnig po raz pierwszy publicznie opowiedziała o swoich emocjach i wątpliwościach wobec decyzji władz narciarskich. W rozmowie z austriacką telewizją ORF, jedna z najbardziej doświadczonych skoczkiń świata nie tylko odniosła się do przyczyn swojego upadku, lecz także ostro skrytykowała sposób, w jaki Międzynarodowa Federacja Narciarska (FIS) zadbała o bezpieczeństwo zawodników.

Eva Pinkelnig

Miesiąc po groźnym upadku na skoczni w Predazzo, który – jak wiadomo – przekreślił jej szanse na udział w sezonie olimpijskim, Eva Pinkelnig wystąpiła w programie Sport am Sonntag w austriackiej telewizji ORF. Doświadczona skoczkini nie kryła rozczarowania działaniami Międzynarodowej Federacji Narciarskiej (FIS) oraz dyrektora Pucharu Świata w skokach narciarskich, Sandro Pertile. Jak podkreśliła, organizatorzy nie zadbali w odpowiedni sposób o bezpieczeństwo zawodniczek i zawodników.

– W Predazzo podjęto wiele błędnych decyzji, wynikających z presji czasu. Dopiero teraz zdajemy sobie sprawę, jak wymagający jest profil tamtejszej skoczni. Sam Pertile przyznał, że obiekt wymaga poprawek i że popełniono błąd podczas budowy. Dlaczego nie zostaliśmy o tym poinformowani wcześniej? Teraz łatwo o słowa, ale sportowcy powinni być w centrum takich informacji – stwierdziła zwyciężczyni klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2022/23.

Pinkelnig nie była jedyną ofiarą nieudanej próby olimpijskiej. Podczas zawodów kontuzji doznały również japońska dwuboistka Haruka Kasai oraz kanadyjska skoczkini Alexandria Loutitt – ta ostatnia na dużej skoczni. Obie, podobnie jak Austriaczka, zerwały więzadło krzyżowe i zakończyły sezon, zanim ten na dobre się rozpoczął.

– Czy naprawdę trzy skoczkinie musiały doznać poważnych kontuzji – dwie na normalnej skoczni i jedna na dużej – żebyśmy zrozumieli, że coś jest nie tak? – pytała Pinkelnig w ostrych słowach.

Choć upadek, operacja i rehabilitacja pozbawiły ją marzeń o olimpijskim medalu, Austriaczka stara się patrzeć na sytuację z innej perspektywy. – Szczerze mówiąc, od dawna chciałam coś w sobie zmienić. Brakowało mi czasu na rozwój osobisty, a także refleksji nad tym, co czują inni ludzie – przyznała.

Mimo wszystko Pinkelnig pozostaje zdeterminowana, by wrócić na skocznię. Choć igrzyska olimpijskie w Alpach Francuskich w 2030 roku wydają się dla 37-latki celem nierealnym, nie zamierza się poddawać. – Oczywiście, medal olimpijski nie jest moim przeznaczeniem. Ale trudno. Osiągnęłam już bardzo wiele i wierzę, że po powrocie dokonam jeszcze więcej – podkreśliła triumfatorka 16 konkursów Pucharu Świata i sześciokrotna medalistka mistrzostw świata.

Pinkelnig - absolutny sportowy fenomen

Pinkelnig uważana jest za absolutny sportowy fenomen. — Z uwagi na moją historię wszystkie podręczniki do szkolenia skoków narciarskich będą musiały zostać chyba napisane od nowa — śmiała się w jednym z wywiadów. Pierwsze, rekreacyjne skoki na nartach oddała w wieku 11 lat, ale dopiero mając 24 lata, rozpoczęła profesjonalne treningi, których zwieńczeniem było powołanie do kadry narodowej. I trudno powiedzieć, który fakt jest w jej przypadku bardziej zdumiewający — to, że tak późno zaczęła uprawiać skoki i dotarła na sam szczyt, czy to, że wracała do uprawiania sportu na najwyższym poziomie po kontuzjach, które innym sportowcom szybko wybiły z głowy uprawianie jakiejkolwiek aktywności sportowej w wymiarze zawodowym.

Przełożeni z austriackiej federacji próbowali wybić jej z głowy jakiekolwiek plany powrotu do zawodowego sportu. Ale ona się nie poddała. Dzięki zaawansowanemu treningowi neuroatletycznemu wróciła do pełnej sprawności. Jednak w 2020 r. los postawił na jej drodze kolejną kłodę. W wyniku upadku na treningu musiała walczyć o życie. Pękła jej śledziona, straciła litr krwi, trafiła w trybie pilnym na stół operacyjny. — Lekarze mówili mi, że wielu ich pacjentów z podobnymi obrażeniami nie przeżyło w takiej sytuacji — opowiadała. Tymczasem sportsmenka pochodząca z Dornbirn już kilka tygodni później trenowała na skoczni. Z jeszcze większą niż dotąd pasją. Z kolei przed dwoma laty zaczęła ze sporym opóźnieniem starty w Pucharze Świata z uwagi na problemy z kolanem. Gdyby nie one można założyć z dużą dozą prawdopodobieństwa, że obroniłaby Kryształową Kulę.