Okiem Samozwańczego Autorytetu: Między ustami a brzegiem pucharu

"Ostatnio bez dyskwalifikacji to chyba właśnie w Lahti na mistrzostwach świata, gdy Finlandia wyprzedziła o 4 punkty Japonię" W ubiegłym sezonie Słoweńcy zanotowali katastrofalny występ w Wiśle, przegrywając ze Szwajcarią i Rosją. Ponadto w Lahti Norwegowie nie weszli do II serii, bo Stjernen zabulił, a reszta nie odrobiła.

@kolos: "Polacy nawet w sporo słabszym wydaniu niż obecnie będą i tak lepsi od Finów, Czechów, Rosjan czy Szwajcarów. Chyba, że tam się trafią jakieś super talenty ale się nie zanosi." W Rosji są super talenty, ale raczej tego nie wykorzystają.

@nicoz

[***] Jak niby Norwedzy zrezygnowali, jak na początku miał być w Rumunii, potem odwołali Rukę i Willingen i przeniosło się do Finlandii.

@Fan_Gruszki

Dziękuję, nie ustrzegłem się kilku błędów rzeczowych, np. zapominając że na lotach startuje 40-tu albo że Kamil był już trzeci w Oslo, w 2014. Szkoda, że sezon już się kończy, choć może uda mi się coś wymyślić przy okazji MŚ w lotach... A jak nie - mamy letnie grand prix i pole do popisu dla wielbicieli skokowych historii alternatywnych :].

@pogromca januszy

Dobre!

@Kolos

Szczerze, trójka Wolny, Kot, Murańka nie musza teraz punktować jak Trio, dopiero będzie ciekawie po 2022, teraz się niczym nie martwie ;)

@Kolos

Twoja żelazna logika jest absolutnie nie do pokonania.

a Noriaki to jeszcze wroci w tym sezonie?:)

@Maradona

Takie statystyki to ja lubię :)

@MarcinBB

Spuszczenie z tonu uznałem jednak za niezbyt pasujący zwrot, dlatego ostatecznie go nie zastosowałem.
Miałem na myśli to, że polska kadra może mieć niższą jakość i być trochę słabsza.

Realnie to nawet mniej, bo przecież Szwajcarzy część z tych niecałych 700 pkt w klasyfikacji PN, uzbierali w drużynówkach.

@unnameduser

Nagle, jednocześnie całe trio nie przestanie skakać, a w tym sezonie sam Żyła nastukał w PŚ prawie tyle samo punktów co cały razem wzięty nr. 7 (Szwajcaria).

Wolny i Kot też raczej nie powiedzieli ostatniego słowa, a skoro na nr. 7 w tym sezonie wystarczyło mieć jednego skoczka z 400-500 pkt w PŚ + drobnica, to aż tak nisko chyba nie upadniemy...

@MarcinBB

Jak zostanie piątka to i tak ktoś szósty musi być :) Choćby nie wiadomo na jak bardzo marnym poziomie ale i tak będzie :)

@Oczy Aignera

Obyś się nie mylił.
Natomiast jak piszesz "skoki nie upadną" to zastanawiam się jak definiujesz "upadek" a jak "spuszczenie z tonu".

@higashi

A jednak w tej chwili, gdyby odpadł im Ryoyu, to zostaną z dwoma nieco przypadkowymi zwycięstwami Sato i tyle.
I wtedy trudno ich zaliczać do żelaznej szóstki. Może i mają tyle skaczącej młodzieży, co Austria i Niemcy razem, ale nie przekłada się to na realną siłę w pucharze świata. Oczywiście za dwa lata może im się trafić nowy Ryoyu, ale nawet z nim są jednak o kroczek za potęgami europejskimi.

@MarcinBB

Według mnie Tomek Pilch i Adam Niżnik w przyszłości będą stanowić o sile polskiej kadry. Są to skoczkowie, którzy mogą należeć do szerokiej czołówki PŚ.
Ja widzę przyszłość polskich skoków dosyć pozytywnie. Nasi reprezentanci zapewne nie będą osiągać tak spektakularnych sukcesów, jak to było w ostatnich latach, choć nie jest to wykluczone.
Pewne jest jedno - polskie skoki narciarskie nie upadną.

@Kolos

No niekoniecznie. Wypadasz z szóstki, zostaje piątka.

@MarcinBB

Akurat w Japonii liczba skaczącej młodzieży jest większa niż w Austrii i Niemczech, nie mówiąc już o ogólnej liczbie aktywnych zawodników.
Również pieniądze jakie można zarobić na skokach w Japonii, nie startując nawet w ogóle w Europie (gigantyczne nagrody w krajowych zawodach), wykluczają możliwość odpadnięcia tego kraju z czołówki światowej.
A na najbliższe 8 -10 lat ich pozycja jest już w zasadzie zabezpieczona samymi talentami z roczników 1995-2001.

Podoba mi się nieśmiała aluzja Nadredaktora, że coś z przygotowaniami do sezonu poszło nie tak... Siedmiomilowe buty nie zadziałały.

Lot z krótki, czy zdanie za długie? Świetne!

@Kolos

Nie byłbym tego taki pewien, patrząc na klasyfikację PŚ bez Kubackiego, Stocha i Żyły. Całe 152 punkty... A przecież trzeba się liczyć z tym, że za 2-3 lata nie będą skakać.

@MarcinBB

Żeby wypaść z tej czołowej szóstki to musi być ktoś kto tam wejdzie w to miejsce :)

Polacy nawet w sporo słabszym wydaniu niż obecnie będą i tak lepsi od Finów, Czechów, Rosjan czy Szwajcarów. Chyba, że tam się trafią jakieś super talenty ale się nie zanosi.

@Domin10

Przyznam, że nie rozumiem, co masz na myśli.

Pamiętajmy, Raw Air zawsze wygrywa późniejszy zdobywca Kryształowej Kuli.

Pan autorytet w ostatnich felietonach uznał za pewne, że kibice będą zadowoleni z konkursów indywidualnych
Ja jakos nie jestem i nie wydaje mi sie zeby inni byli.

@Maradona

A w tym roku najprawdopodobniej skończy się tylko na jednym podium spoza żelaznej szóstki i będzie to podium zawodnika sklasyfikowanego w połowie trzeciej dziesiątki...

@Maradona

Aha no i w sezonie 2007/08 było podobnie - Austria, Norwegia, Finlandia i Szwajcaria oddały jedynie dwa razy miejsca na podium Niemcowi i Słoweńcowi. Polacy bez żadnego podium.

Jeśli chodzi o zabetonowanie podium przez kilka topowych krajów, to chyba rekordowy pod tym względem był sezon 1999/2000, gdzie przedstawiciele Japonii, Niemiec, Finlandii i Austrii zajmowali 97% miejsc na podium w całym sezonie. Oddali wówczas jedynie 3 miejsca na podium - 2 Norwegom i jedno Czechom.

@Kolos

Tu się nie zgodzę. Aby Polska, Japonia czy Słowenia mogły rywalizować z Austrią, Niemcami czy Norwegią na równej stopie, potrzeba oprócz pieniędzy i najnowszych technologii stałego dopływu utalentowanej młodzieży. Dlatego sądzę, że my możemy (choć nie musimy) odpaść pierwsi, jak kadra A+ skonczy karierę. Druga w kolejce do wypadu jest Japonia, najlepsze perspektywy na utrzymanie się ma Słowenia. Tamte trzy kraje raczej zawsze sobie poradzą, chyba, że zdarzy się jakiś poważny kryzys, wtedy mogą na chwilę zostać z tyłu.
Oczywiście mam nadzieję, że w przypadku Polski tak się nie stanie, bo wreszcie odpalą na dobre Wolny, Zniszczoł i Murańka a potem zacznie sobie radzić dobrze w PŚ pokolenie Pilcha i młodsi. Ale jeśli by się tak nie stało, to mogą być problemy i powrót do lat 90, sprzed ery Małysza.

Kot czarnym koniem?

Na dwoje (ŚP) babka wróżyła. Może być:
1. Bardzo dobrze bo:
Norwegowie/Norwedzy mają zwyczaj dla swojej krajówki ustawiać bardzo wysoko belkę. Kot, ze stosunkowo niskim numerem startowym, może to wykorzystać i rąbnąć taki skok, że faworyci konkursu, aby wygrać z Kotem i lądować na skoczni, będą musieli skakać z belki nr 1.
Warunek:
a) Kupić zatyczki do uszu bo ktoś nieświadomie (np. Żyła) lub świadomie (np. Horn/ktoś podstawiony) może zakłócać ciszę nocną.
b) Nie brać żadnych pigułek (na sen, na uspokojenie, wzmacniających itd.) proponowanych przez "życzliwego".
c) Wykombinować jak uniknąć jakiegokolwiek treningu zalecanego przez sztab szkoleniowy. Taka próba tajemniczego treningu z pewnością będzie bo nie do pomyślenia jest sytuacja, że trener Maciusiak mógł w krótkim czasie osiągnąć to, co nie udało się ani Horngacherowi ani Doleżalowi. Narazisz się sławnemu Dyrektorowi ale warto spróbować.
2. Bardzo źle bo:
W Norwegii wszystko kwitnie i zapyla, nawet w zimie. Dlatego to kraj astmatyków. W tym kraju nie można uprawiać sportu nie mając zaświadczenia od lekarza, że jest się astmatykiem i w związku z tym niezbędne jest branie środków, które w innych krajach dla sportowców są zabronione. Obcokrajowcy o tym nie wiedzą i dostają w 4 litery aż się kurzy.

PS. Bardzo dobre Oko. Prawdopodobnie w okularach.

Raw Air 2020, czyli dramat w czterech aktach. Część 8 (ost.)

Akt 4 - cd.
Przed próbą Geigera nagle wskaźniki wiatrowe zaczynają wariować. Niemiec kilka razy jest zdejmowany z belki. Horngacher ze stresu obgryza paznokcie. Siedzący na trybunie honorowej Andreas Wellinger nagle chowa głowę w dłoniach. "Co ci jest?" - pyta siedzący obok Hannawald. "Nic, coś mi się tylko przypomniało." - odrzekł Andreas. "Ach, rozumiem." - Sven odrzekł i pogłaskał kolegę po głowie.
W końcu za piątym razem zapala się zielone światełko. Wskaźnik "to beat" nieco się ustabilizował i zszedł do 214 metrów. Horn macha chorągiewką, Karl sunie w dół, odbija się, leci, mimo trudnych warunków udaje mu się dociągnąć skok lądując tuż przed zieloną linią. Napięcie sięga zenitu. Wynik - 212,5 metra. Wyświetlają się noty sędziowskie - po 17,5, tylko jeden niemiecki sędzia daje 19. Do zwycięstwa raczej na pewno nie wystarczy, ale do podium - i Kryształowej Kuli - powinno styknąć. Komin napełnia się, po czym zatrzymuje, a pod nim wyświetla się cyfra 4. Słownie: cztery...
Klasyfikacja generalna: 1825:1825
Liczba zwycięstw: 6:6
Liczba drugich miejsc: 8:7 dla Krafta.
W Google chwilowo najczęściej wyszukiwanym hasłem staje się "deja vu".
Decyzją Angeli Merkel jeszcze tego samego dnia Walter Hofer zostaje persona non grata w Niemczech.
Liczba zawałów w obu krajach przekracza liczbę zakażeń koronawirusem.

Napisy końcowe.

Raw Air 2020, czyli dramat w czterech aktach. Część 7

Akt 4 - cd.
Na belkę wchodzi Wąsacz. Wskaźnik "to beat" wariuje, pokazując od 215 do 225. Długo czeka na zielone światełko, które dosłownie w ostatniej chwili się zapala. Skacze, leci nisko nad zeskokiem machając dłońmi, dolatuje do zielonej linii ulokowanej na 221. metrze. Odległość - 219,5, ale dzięki notom wyprzedza Ammanna o pół punktu i zmienia marznącego Szwajcara na stanowisku dla lidera. Czas na Demona ze Słowenii. Zielone światełko zapala się za drugim razem, jednak wiatr zmienia się na tylny i młody Prevc - ofiara własnego stylu - nie dolatuje do 200. metra, spadając na 10. miejsce. Bertoncelj ze złości wali pięścią w poręcz.
Czas na Krafta. Borek wyczekuje dlań dobre warunki i puszcza. Austriak odbija się i... nagle dostaje silny boczny podmuch w powietrzu. Felder dostaje chwilowego ataku serca, drugi trener podtrzymuje go, i gdy wszystkim wydaje się, że Stefan spadnie na bulę, ten jakoś odzyskuje równowagę. Niestety, nie udaje mu się złapać noszenia jak w 2017 i ląduje na 174. metrze. Sędziowie przyznają mu jednak same osiemnastki, dzięki czemu spada "tylko" na 13. pozycję. W Niemczech wystrzeliwują korki od szampana.
Na górze pozostają Stoch i Geiger. Ten drugi już wie, co się wydarzyło i nie może się skupić. Kamil przed wejściem na belkę szepcze do niego, żeby się lepiej uspokoił, bo historia zna różne przypadki - po czym na luzie skacze 220 metrów i obejmuje prowadzenie.

Z wczorajszej transmisji wyłapałem taką wymianę zdań:

Szczęsny: ciekawe kto wygra dzisiejszy konkurs...
Babiarz od niechcenia: może Pius Paschke (akurat zasiadł na belce)
Szczęsny: hmm, raczej nieee...

To było tak głupie, że aż śmieszne :)

Raw Air 2020, czyli dramat w czterech aktach. Część 6

Akt 4 - cd.
No i w końcu nadchodzi długo oczekiwany finał. O ile w sobotę warunki były sprawiedliwe, o tyle w niedzielę robią się loteryjne, choć w pierwszej serii jeszcze w miarę daje się skakać. Tabela wygląda następująco: pierwszy Geiger, drugi niespodziewanie(?) Stoch, trzeci Kraft, który akurat dostał podmuch w plecy. W klasyfikacji wirtualnej Geiger wygrywa sześcioma punktami. Tymczasem wiatr zaczyna kręcić coraz bardziej: rozpiętości bonifikatowe dla zawodników z trzeciej dziesiątki wahają się od +22 do -31 pkt. Po ich skokach następuje piętnastominutowa przerwa, na belce zasiada 20. po pierwszej serii Ammann. Trafia na huragan pod narty i leci na 247. metr (o dziwo bez podpórki). Żyri natychmiast skraca najazd o cztery belki, po chwili zasiada dziewiętnasty zawodnik, czyli Ajzenbiśla. Wiatr odwraca się o 180 stopni, Niemiec chybocze się w powietrzu i spada na 96. metr. Ciska przekleństwami, wrzeszczy i wyma[***]e pięściami w stronę wieży sędziowskiej, czym prędzej podbiegają do niego Paschke i Leyhe i uspokajają. Żyri ponownie ogłasza przerwę. Mija 15 minut, podgląd wiatru świeci się na czerwono, Hofer (po raz ostatni w PŚ) nerwowo przechadza się z krótkofalówką i co chwila coś do niej krzyczy. Odwołają drugą serię czy nie? Niemiecki sztab przekazuje dane o prognozach twierdząc, że się nie poprawią i trzeba to zakończyć, austriacki wręcz przeciwnie, pokazuje swoje przewidywania, wedle których zaraz wiatr ucichnie. Komentator niemiecki parafrazuje klasyka i co chwile wrzeszczy "panie Hofer, kończ pan już ten konkurs". Kolejne zebranie żyri i... czekamy kolejne 15 minut. Kibice na trybunach zaczynają się niecierpliwić, ci niemieccy krzyczą po swojemu "hańba!", dołączają do nich ci polscy a wkrótce wszyscy inni, poza austriackimi. Tymczasem niespodziewanie na belce pojawia się kolejny zawodnik - Gregor Schlierenzauer. Spokojnie siada na belce i pomimo skoku na 161. metr jest zadowolony jak gdyby nigdy nic - sygnał: panowie, wszystko okej, da się skakać. No więc farsa trwa. Kolejni zawodnicy co rusz wchodzą na belkę i schodzą z niej, Borek przy każdej chwili ciszy pali zielone światełko, to nic, że sekundę później zeskok robi się czerwony. Po godzinie zmagań na górze pozostaje piątka - Johansson, Domen Prevc, Kraft, Stoch i Geiger. Na czele wciąż znajduje się Ammann, za nim inni farciarze wiatrowi - Schmid, Aigner, Wolny, Boyd-Clowes i Haare. Miejsca pozostałych Polaków - 18. Żyła, 20. Kot, 24. Kubacki, 42. Zniszczoł, 45. Murańka.

Raw Air 2020, czyli dramat w czterech aktach. Część 5

Akt 4: Vikersund, 15 marca 2020
Przed finałowym konkursem skoki stają się w Austrii i Niemczech chwilowo bardziej wałkowanym tematem od epidemii koronawirusa. Na zwykle nieco sennym Vikersund już od piątku gromadzą się tłumy dziennikarzy i - co niespotykane - kibiców innych nacji niż polskiej. Prolog ponownie nie przynosi jasnego obrazu sytuacji - obaj liderzy stosują zasłonę dymną, Geiger jest trzynasty a Kraft dwudziesty piąty. Zwycięża Kamil Stoch, na forum nagle wszyscy zaczynają wieszać na nim złoto MŚwL, a dokładając do tego miejsca pozostałych biało-czerwonych (4. Żyła, 10. Kubacki, 12. Wolny, 21. Kot, 30. Zniszczoł, 34. Murańka) pompowanie balona staje się nieuniknione. No i balon z hukiem pęka podczas sobotniej drużynówki, kiedy to po przeciętnych skokach naszej czwórki (tym razem dla odmiany najbardziej psuje Stoch) zajmujemy 5. miejsce nieznacznie wyprzedając "nielotnych" Japończyków. Konkurs wygrywają ponownie Norwegowie, drudzy są Słoweńcy, a o trzecie miejsce biją się Austriacy i Niemcy - ci pierwsi okazują się minimalnie lepsi i praktycznie zapewniają sobie triumf w PN. W indywidualnej klasyfikacji Geiger i Kraft prezentują się podobnie, z lekkim wskazaniem na Austriaka.

Raw Air 2020, czyli dramat w czterech aktach. Część 4

Akt 3 - cd.
A w konkursie stara nuda, czyli dominacja Krafta i Geigera. Jak na ironię, wiatr się uspokoił. Po pierwszej serii Niemiec o 3,5 punktu przed Austriakiem, trzeci Forfang traci już 9 punktów. Polacy wracają do tegorocznego standardu - tylko nasza "święta trójca" w trzydziestce. W drugiej serii znów zaczyna mocno wiać pod narty, tym samym mamy kilka przetasowań - dwudziesty ósmy po pierwszej serii Domen przesuwa się o piętnaście pozycji, spore awanse zaliczają Norwegowie, Ajzenbiśla i Żyła. Czas na najlepszą trójkę. Forfanga trzy razy ściągają z belki (najniższej domontowanej), bo znów pi.dzi za mocno. Zdekoncentrowany Firf skacze na bulę, spada na 22. miejsce i inkasuje Zwisłego Orła. Czas na Krafta: leci, leci, pięknie ląduje na 144. metrze i dostaje cztery dwudziestki. Zostaje Geiger. Huragan pod narty, na wskaźniku "to beat" brakuje skali. Odbija się, leci wysoką parabolą, przelatuje wszystkie linie - te wirtualne, i realne, w końcu musi awaryjnie lądować (Babiarz wrzeszczy "Mój Boże, dokąd on doleeeeci"), jednak robi to już na wypłaszczeniu i nie daje rady - podpiera skok. Sędziowie dają dwunastki, na rezultat trzeba czekać prawie minutę. W końcu wyświetla się wynik - 154,5 metra. Wszyscy z zapartym tchem patrzą na wypełniający się komin - zatrzymuje się jednak tuż przed linią wyniku Krafta. Drugie miejsce. Stefek cieszy się, jakby kwestia KK była już rozstrzygnięta, Geiger tymczasem spogląda znajomym spojrzeniem w stronę Borka Sedlaka... Stan przed ostatnim konkursem: 1809:1775 dla Krafta. Przewaga duża i mała jednocześnie...
Reszta pierwszej dziesiątki: 3. Zajc, 4. Aschenwald, 5. Johansson, 6. Schmid, 7. Tande, 8. Eisenbichler, 9. Żyła, 10. Lindvik... 13. Stoch, 19. Kubacki, 32. Wolny, 46. Zniszczoł, 49. Murańka. W studiu TVP 95% komentarzy stanowi podniecanie się awansem Żyły o osiem miejsc (spadki Stocha i Kubackiego, odpowiednio o pięć i dziewięć lokat, to "wypadek przy pracy" i nie ma co się nad tym rozwodzić). Na skijumping.pl hejt na Polaków i Doleżala wylewa się strumieniami, a najrozsądniejsze komentarze ("Nie dajmy się zwariować" itp.) pisze... Major_Kuprich.

Raw Air 2020, czyli dramat w czterech aktach. Część 3

Akt 3: Trondheim, 12 marca 2020
Niemcy i Austriacy zbroją się na potęgę, sprowadzają specjalistów od sprzętu, testują nowinki. Pełne ręce mają medycy i psychologowie obu kadr. Krafta i Geigera objęto kwarantanną, ale nie z powodu wirusa, lecz w celu zapewnienia spokoju od natrętnych dziennikarzy. W prologu obaj ewidentnie skaczą na pół gwizdka - Kraft dziesiąty, Geiger piętnasty, premię tym razem inkasuje Johansson, który wyprzedza o 0,1 punktu Domena Prevca... Tak, dobrze myślicie, w Trondheim zawiewa mocno pod narty. Z Polaków niespodziewanie najlepszy okazuje się ósmy Kuba Wolny. Wreszcie awansuje Olek Zniszczoł (45. miejsce), Murańka też nie najgorzej (33) i gdy wydaje się, że wreszcie będziemy mieć komplet Polaków w konkursie, żyri przyier.ala się do kostiumu Maćka Kota i leci DSQ. Na skijumping.pl wylewa się takie szambo, że redaktorzy pierwszy raz w historii wyłączają komentarze. Hofer otrzymuje maile z pogróżkami...
W serii próbnej wieje pod narty jeszcze mocniej i robi się powtórka z 2018 - brakuje belek. Kolejni przeciętni zawodnicy skaczą pod HS, rekord Kamila wydaje się zagrożony. Po skoku Klimowa na 144,5 metra jury postanawia przerwać serię. Szybkie zebranie - seria anulowana, konkurs przesunięty o 2 godziny, na skocznię sprowadzono spawaczy, którzy prowizorycznie montują trzy miejsca na belki.

Raw Air 2020, czyli dramat w czterech aktach. Część 2

Akt 2: Lillehammer, 10 marca 2020
Do austriackiego obozu sprowadzono najlepszych medyków w kraju, Felder uspokaja kibiców, że Stefek czuje się już dobrze. U Niemców bojowe nastroje. Poniedziałkowy prolog niespodziewanie padł łupem Schmida, ale Geiger był tuż za nim. Kraft zajął osiemnaste miejsce, co przyjęto jednocześnie z dozą niepewności, jednak sam zainteresowany uspokaja, że jedynie oszczędzał siły. Kwalifikacji ponownie nie przeszedł Zniszczoł, Murańka zaś prześlizgnął się na 50. miejscu tylko dzięki dyskwalifikacji - zgadnijcie, kogo - tak, Bicknera. Janusze ze skijumping.pl nagle zapałali miłością do Wąska, który w weekend zaliczył niezły występ w PK, i wieszają psy na polskim sztabie za niepowołanie go w miejsce Zniszczoła lub Murańki... czyli nic nowego.
Wracając do konkursu - tutaj już niespodzianek nie ma. Wracający do swojej dyspozycji Kraft stanął na najniższym stopniu podium, a zwyciężył ponownie Geiger, drugi zaś był nagle przebudzony Kubacki, który nawet prowadził po pierwszej serii, ale w drugiej Skrzypek znowu odleciał wszystkim na kilka metrów, umacniając się też w klasyfikacji Rowerka. Stan gry: 1709:1695 dla Krafta, czyli tylko 14 punktów. W Niemczech nagle wszyscy interesują się skokami, zdjęcie Geigera pojawia się na pierwszych stronach gazet... Pozostałe miejsca w czołowej 10-tce: Joju, Tande, Johansson, Forfang, Lanisek, Lindvik, Stoch. Pozostali biało-czerwoni: 17. Żyła, 25. Wolny, 26. Kot, 46. Murańka. Pięciu punktujących Polaków, Apollo w telewizji ogłasza renesans polskich skoków.

Raw Air 2020, czyli dramat w czterech aktach. Część 1

Nudna końcówka sezonu, w którym nic ciekawego się już nie wydarzy? Nic z tych rzeczy. Oto, co się może wydarzyć podczas Raw Air - popuściłem nieco wodze fantazji i wysmarowałem taka oto miniopowieść (swoją drogą, przydałby się tutaj jakiś kącik dla podobnych TFUrców z dziedziny skoków;)). Z racji ograniczeń w długości komentarza podzieliłem na kilka części.
Uwaga: wszelkie podobieństwo z opisanymi niżej wydarzeniami jest przypadkowe.

Akt 1: Oslo, 8 marca 2020
Zarówno piątkowy prolog, jak i sobotnia drużynówka poszły zgodnie z przewidywaniami. W prologu zwyciężył Kraft przed Geigerem o 0,7 pkt, w drużynówce Niemcy wyprzedzili Austriaków o 3,1 pkt, lecz obie nacje pogodzili gospodarze - Norwegowie, którzy zdystansowali jednych i drugich o ponad 20 pkt. Nadszedł czas na konkurs indywidualny. W serii próbnej niespodziewanie zabrakło Stefana. Okazało się, że podłapał jakieś choróbsko. W obozie wszystkich zespołów panika przed koronawirusem, jednak Hofer uspokaja, że wszystko w porządku, a Kraft kolejny raz złapał przeziębienie. I rzeczywiście - Stefek pojawia się na skoczni, ale niespecjalnie dobrze wygląda, pociąga nosem i nawet nie patrzy w stronę kamery. Geiger przeciwnie, uśmiechnięty i pewny siebie. No i w konkursie potwierdziło się, kto jest w lepszej dyspozycji: wygrywa Geiger tuż przed drugim Johanssonem (po pierwszej serii obaj odskoczyli rywalom, Wąsacz miał pół punktu przewagi, ale w drugiej nie dał rady) i trzecim Stochem. Kolejne miejsca: Lindvik, Zajc, Pero Prevc i dopiero siódmy Kraft, aczkolwiek na półmetku był piętnasty. Czołową dziesiątkę zamykają Leyhe, Kubacki i Joju. Tym samym Szerszeń zbliża się do Mocnego na 54 punkty i zrównuje w liczbie zwycięstw. W austriackim sztabie konsternacja, trzeba czym prędzej "wyzdrowieć" Stefka!
Miejsca pozostałych Polaków: 12. Żyła, 28. Wolny, 31. Kot, 40. Murańka, Zniszczoł bez kwalifikacji. Jak na Oslo - nie ma tragedii, tym bardziej że Kamil osiąga tu życiowy rezultat. Nie zmienia to jednak częstotliwości wpisów "Doleżal Out", "Horngacher wróć", "Finlandia 2.0" etc.

@MarcinBB

Dokładnie tak, pełna zgoda.

Ale też właśnie dlatego, że ta przepaść jest aż tak duża to szybko nikt z tej 6 nie wypadnie ani z drugiej strony do niej nie wejdzie.

Co to za czasy przyszły że trzeba czekać na skocznie mamucie żeby oczekiwać lepszych wyników Polaków, zwłaszcza w drużynówkach. Przy wyrównanych warunkach pewnie poniżej 4 miejsca nie spadniemy ani w Norwegii ani a Planicy a możemy jeszcze te drużynówki wygrać jak będzie solidny 4 zawodnik.

@Kolos

Toteż piszę o "wielkiej czwórce" statystycznie, historycznie. Wiadomo, że od czasu do czasu któryś z tych czterech krajów słabł, jakiś inny doskoczył. Obecna sytuacja z wielką szóstką też jest przejściowa i zapewne nie potrwa zbyt długo. Jest za to bardzo jaskrawa, przepaść na daną chwilę między tą szóstką a resztą jest chyba większa, niż kiedykolwiek była między krajami odnoszącymi najwięcej sukcesów, a resztą.

Swoją drogą trochę dziwnie się ogląda PŚ gdy że wszystkicg po za Geigerem i Kraftem uszło już powietrze bo już nie ma o co walczyć, a i Geiger z Kraftem nie są w jakiejś niesamowitej dyspozycji i formie ponad wszystkimi.

W efekcie nuda i myśli i zawodników i kibiców generalnie skupione już na MŚL...

@Toyminator

W pozostałych Raw Airowych konkursach też wiele zależy od warunków. Kamil Stoch wygląda i tak lepiej niż rok temu o tej porze, poniżej poziomu przyzwoitości tj. top 10 raczej nie spadnie w pozostałych konkursach. Choć i on czasem psuje skoki.

I właśnie to jest problem naszego trio - brak regularności, bo formą wciąż jest.

@Gerwazy

Kilka szóstych miejsc było w ostatnim sezonie Kruczka.
W Willingen w 2015 roku było miejsce 11., ale dlatego, że zdyskwalifikowano Stocha.
W Klingenthal w 2014 było 9. miejsce, zdobyte bez żadnych dyskwalifikacji i to chyba ostatni tak słaby występ Polaków

@Kolos -

Dlatego Vikersund nie dałem.Bo dużo zależy od warunków. I od ich formy,bo ta się wydaje imo coraz gorsza. O ile nasza trójka daje radę, to i tak zaczynają miewać gorsze skoki.

Kiedy ostatnio Polacy zajęli 6. miejsce lub niżej nie licząc konkursu w Ruce gdy zdyskwalifikowano Żyłę?

@MarcinBB

W Wielkiej czwórce kiedyś (na przełomie wieków) nie było Norwegów, byli za to Finowie, Austriacy, Niemcy i Japończycy. Przy czym i Norwegowie i Słoweńcy i Czesi ze Szwajcarami nawet potrafili coś większego czasem pokazać, potem też Polska (Małysz). Była wielka czwórka czy tam ilu ale nie byli też tak grubą kreską oddzieleni od reszty jak obecnie ta "wielka szóstka".

@Toyminator

Nie skreślałbym też lotów w Vikersund. Trio Stoch, Żyła, Kubacki nieźle radziło sobie w Tauplitz, a Kamil już w Vikersund wygrywał.

A, że nie ma obecnie jakiś wybitnych specjalistów od lotów (nawet Kraft nim nie jest wbrew temu co pisze w artykule powyżej, acz latać potrafi gdy jest w formie, w Tauplitz jednak nie błyszczał a Vikersund nigdy nie wygrał) to wyniki na lotach mogą być ciekawsze niż na skoczniach dużych w ramach Raw Air.

Oczywiście wszystko zależy od warunków wietrznych (i śniegowych)...

-

Ja tam myślę,że jak Kamil ma jeszcze wygrać w tym sezonie, to chyba Lillehammer jest najpewniejsze. Ogólnie cała drużyna może tam najlepiej skakać. Ewentualnie jeszcze Trondheim .Oslo to tak średnio. Ogólnie w Norwegii, powinny być dla nas najlepsze zawody, ale raczej w konkursach w środku tygodnia :)

1000 Konkurs

Takiego tytułu się spodziewałem, ale cóż Jury potrafiło skutecznie zamazać tę 1000 jak śnieg ten napis na zeskoku. W tabelce podiumowiczów więcej zawodników niż tych co przekroczyli punkt K w 1 serii tysięcznego konkursu. Norwedzy zrezygnowali z organizacji tysięcznego konkursu najprawdopodobniej z powodu koronawirusa i odbył się on w Finlandii gdzie tak brak kibiców nikogo nie zszokuje. Koronawirus to drugi wątek, o którym było najgłośniej w ostatnim tygodniu, ale jego sława dopiero się rozwija i lepiej o nim nie wspominać, bo główny bohater felietonu Kraft na dekoracji końcowej zostanie bez oklasków.

Mi się wydaje, ze Kubacki dociągnie 3 miejsce w pucharze ,bo Kobayashi juz nie jest takiej formie ...prowadził i spadł na 6 miejsce. Poza tym Lahti nie zawsze miło wspominam jako kibic..ale to jest juz koncówka sezonu..OCzywiście przypominacie o MŚ drużynowym, ale to juz przeszłośc dzisiaj juz mają ponad 30 lat

Mam nadzieje, ze Jakub Wolny, Zniszczoł, Muranka bedą tą trójka co dzisiaj wielki Kuacki, Stoch czy Żyła :)>..

@szczurnik

A nie można tak pozytywnie? 2651 wyrazów bez literówki? ;-)
Matura - dzięki za precyzyjne wyliczenie - jest chyba najbardziej jaskrawym przykładem tego, że chłopcy się rozwijają późnej, niż dziewczynki ;-)
Jeśli chodzi o wielką szóstkę to mamy ją dopiero od kilku sezonów. Natomiast wcześniej, historycznie, to mieliśmy do czynienia raczej z wielką czwórką - Austria, Finlandia, Norwegia Niemcy. Do tej wielkiej czwórki od czasu do czasu ktoś doszlusowywał na chwilę, na przykład Japonia w latach siedemdziesiątych a potem dziewięćdziesiątych.

@Pavel

Jak tak czytałem to co piszesz, to mimowolnie miałem wrażenie, że przy okazji opisujesz polską kadrę na Euro 2020:). Tam będzie dokładnie to samo, bazowanie na emerytach typu Grosicki (taki Żyła) albo wiecznie "młodych talentach" typu Zieliński (wszelkie nasze Murańki), fason jako jedyny trzymać będzie - i zamazywać obraz całości - Lewandowski (Stoch), a koniec końców i tak pożegnamy się z jakimkolwiek trofeum dosyć szybko.

Polacy skaczą praktycznie cały sezon tak samo, trzy osobowa kadra 30+, spartolona kadra AB i kadra B coś tam pokazujące w PK i ciułająca od czasu do czasu drobnicę w PŚ. Czego nam brakuje? Moim zdaniem nie mamy kreacji nowych twarzy.U Niemców posypali się liderzy to poziom wyżej wszedł Gieger, Paschke ma sezon życia, a do czołówki dobił Schmid, u Austriaków z PK wchodzi Huber i trzaska miejsce w 10-tce, zupełnie anonimowy jeszcze niedawno Hoerl notuje przebłyski nawet na podium, a z niebytu wychodzi Hayboeck i melduje się w TOP 3, Słoweńcy bawią się składem i kto by nie wszedł do tego PŚ to coś tam fajnego zrobi, Norwegowie wprowadzają młodego Lindvika i Markenga, a u Japończyków Sato wygrywa dwa konkursy z niczego. Tylko u nas ciągle bazujemy na kadrze 30+.

Szerszeń, Mocny Stefek, pardonsik, nawiązania do literatury XIXw. I to tylko w pierwszym akapicie. Naprawdę, chciałoby się wreszcie przeczytać choć jeden tekst do końca, ale nie ma szans. Zawsze przerost formy nad treścią nie do przetrawienia.

Dyskwalifikacja Żyły

Piotrka w tamtym konkursie drużynowym w Ruce zdyskwalifikowano właśnie w 1. serii. Nie w drugiej.

PS. Ciekawa teoria z tymi wysokościami n.p.m. :)

Monopol

Popatrzyłem na szybko, skoro i tak mam czas przez za wczesną pobudkę, jak to wygląda monopol - obstawiłem, że zazwyczaj rozbijał go Ammann, to popatrzyłem, kiedy mu nie szło, ale a to Koudelka, a to Klimow wyskakiwali. Matura też przypomniał o sobie, jego statystyki są dziwne: dobry wynik u niego to 100 punktów na sezon, a pięć takich przypadków na sześć miał po trzydziestce.

Aż dziwnie się myśli, że kiedyś żelazna to była siódemka, z Finlandią. A może to my zajęliśmy jej miejsce? W końcu bez Małysza i Stocha jesteśmy jak Czesi.

Literówkowa straż

Oj, ciężka noc była - drugi akapit i: "Słowenice", "pięc", "maucie". Kilku przecinków jeszcze brakuje. "wszytko" w trzecim może jest zamierzone.