Szwajcarski świerszczyk – ZIO Salt Lake City 2002 (część 2)

Po rywalizacji na normalnej skoczni nadeszła kolej na walkę o olimpijskie medale na dużym obiekcie w Utah Olympic Park. Pomimo niespodziewanego sukcesu Simona Ammanna, większość ekspertów nie stawiała Szwajcara w gronie kandydatów do kolejnego złota. Media ponownie nastawiały się bowiem na polsko-niemiecki pojedynek...

13.02.2002 - Podium ZIO w Salt Lake City

Jeszcze przed rozpoczęciem igrzysk, rywalizację skoczków narciarskich reklamowano jako starcie Adama Małysza ze Svenem Hannawaldem. Ostatecznie do walki włączył się trzeci gracz. Simon Ammann sprawił wszystkim niespodziankę i zdobył złoty medal, pokonując Niemca oraz Polaka. Wieczorem cała trójka odebrała olimpijskie krążki w centrum Salt Lake City.

Na odpoczynek po zmaganiach na normalnej skoczni nie było jednak zbyt dużo czasu. Już następnego dnia, w poniedziałek 11 lutego odbyła się sesja treningowa na dużym obiekcie. Dzień później w Park City miały zostać rozegrane kwalifikacje do środowego konkursu indywidualnego.

Pierwotny plan na poniedziałek w Utah Olympic Park zakładał przeprowadzenie dwóch sesji treningowych po trzy rundy, oddzielonych od siebie niedługą przerwą. Z uwagi na dobre warunki na skoczni postanowiono jednak zmienić program. Tym samym bez przerw rozegrano pięć serii treningowych. Na starcie zabrakło m.in. Niemców – Svena Hannawalda oraz Martina Schmitta.

W pierwszym treningu rywalom odleciał Adam Małysz. „Orzeł z Wisły” wylądował na 130 metrze i pewnie wyprzedził drugiego Simona Ammanna. Mistrz olimpijski z normalnej skoczni uzyskał w swojej próbie odległość 123,5 metra. Trzeci rezultat serii zaliczył Andreas Widhoelzl, który wylądował na 122 metrzel

Najlepszy w drugiej rundzie treningowej okazał się Simon Ammann. Szwajcar tym razem oddał skok na odległość 127,5 metra. Drugie miejsce zajął Andreas Widhoelzl z wynikiem 125 metrów. Przed Adamem Małyszem skrócono rozbieg o dwie belki startowe. Reprezentant Polski tym samym wylądował na 122 metrze.

W trzeciej serii treningowej najdalej poszybował Andreas Kuettel. Reprezentant Szwajcarii doleciał do 127 metra i wyprzedził Damjana Frasa (125 m) oraz Michaela Uhrmanna (124,5 m). Czwarty był Robert Kranjec (124 m), a piąty Janne Ahonen (122,5 m). Adam Małysz po skoku na 122 metr zajął szóstą lokatę, zaś Simon Ammann (113,5 m) był osiemnasty.

Dla większości reprezentantów Polski trzeci poniedziałkowy trening był ostatnim na dużej skoczni. W pozostałych dwóch rundach swoich sił próbowali tylko Wojciech Skupień i Łukasz Kruczek, którzy znaleźli się poza składem na wtorkowe kwalifikacje. W nich mieli wystąpić Adam Małysz, Robert Mateja, Tomasz Pochwała oraz Tomisław Tajner. Z zagranicznych skoczków błysnął Masahiko Harada, który w czwartym treningu wylądował na 132 metrze.

W tym samym czasie do mediów zaczęły przeciekać informacje o rzekomych ostrzeżeniach dla Adama Małysza i Svena Hannawalda dotyczących łamania Karty Olimpijskiej. Wszystko spowodowane było reklamami z ich udziałem, które pomimo przepisów MKOl pojawiały się już w trakcie igrzysk w polskiej i niemieckiej telewizji. Spoty musiały zniknąć z eteru do czasu zakończenia rywalizacji w Salt Lake City, inaczej sportowcy mogliby nawet utracić medale wywalczone na normalnej skoczni. Dodatkowo Polak został zmuszony do zmiany kasku w barwach jego sponsora, firmy Red Bull, na zwykły w jednolitym kolorze.

Wtorek w Utah Olympic Park rozpoczął się od serii próbnej przed rundą kwalifikacyjną. W niej najlepszy okazał się Sven Hannawald. Reprezentant Niemiec uzyskał wynik 123,5 metra. Metr bliżej lądował drugi Adam Małysz. Trzecie miejsce zajął Simon Ammann po skoku na odległość 121,5 metra.

Kwalifikacje rozpoczęły się z 18. belki startowej przy -5 st. Celsjusza. Rywalizację otworzył Rosjanin Anton Kaliniczenko, który uzyskał odległość 93,5 metra. Skaczący tuż po nim Choi Yong-Jik wyszedł na prowadzenie po skoku na 106 metr. Następnie na pozycję lidera wskakiwali kolejno Dmitrij Czwykow (107,5 m), Jan Mazoch (111 m) oraz Kim Hyun-Ki (114 m). Tuż za Koreańczykiem plasowali się Jens Salumae (112,5 m) i Emmanuel Chedal (111 m).

Wówczas nadszedł czas na występy reprezentantów Polski. Tomisław Tajner oddał skok na odległość 112,5 metra i po swojej próbie zajmował trzecią lokatę. Dwa metry bliżej wylądował Tomasz Pochwała, który tym samym znalazł się na siódmym miejscu. Dobry skok oddał z kolei Robert Mateja. Skoczek z Chochołowa doleciał do 118 metra i objął prowadzenie z przewagą 8,7 punktu nad Kimem. Po chwili tuż za Biało-Czerwonym uplasował się Nicolas Dessum z wynikiem 115,5 metra.

Robert Mateja pozostał na prowadzeniu do momentu próby Masahiko Harady. Japończyk uzyskał odległość 119,5 metra i wyprzedził Polaka o 4,7 punktu. Na trzeciej pozycji znalazł się zaś Michael Uhrmann (119 m). Kolejna zmiana lidera nastąpiła po próbie Roberta Kranjca. Słoweniec jako pierwszy przekroczył punkt konstrukcyjny skoczni lotem na 122 metr. Następnie przed trzecim wówczas reprezentantem Polski znaleźli się także Alan Alborn (119,5 m) i Veli-Matti Lindstroem (121 m).

Grono zawodników pewnych awansu rozpoczął Roberto Cecon, który z podwyższonego rozbiegu wskoczył na drugą lokatę po skoku na 125 metr. Kolejni zawodnicy nie byli w stanie nawiązać walki z czołówką. Stefan Horngacher (117 m) uplasował się na jedenastym miejscu, a skaczący po nim Simon Ammann (119,5 m) – na dziesiątej pozycji. W drugiej dziesiątce znalazł się Stephan Hocke (113,5 m), w trzeciej Martin Koch (112,5 m) i Martin Schmitt (113 m), zaś w czwartej Martin Hoellwarth (110,5 m).

Do czołówki eliminacji doskoczył dopiero Matti Hautamaeki. Reprezentant Finlandii wylądował na 121 metrze i po swoim skoku był sklasyfikowany na trzeciej pozycji. Cztery metry krócej od zawodnika z Kuopio skoczył Andreas Widhoelzl, który znalazł się na szesnastym miejscu. Kolejny daleki lot oddał Sven Hannawald. Wicemistrz olimpijski z normalnej skoczni uzyskał wynik 122 metrów i objął prowadzenie ex aequo z Robertem Kranjcem. Niemiecko-słoweński duet przeskoczył jednak Adam Małysz. Lider polskiej kadry poszybował na odległość 123,5 metra i sięgnął po wygraną w kwalifikacjach.

„Orzeł z Wisły” wygrał ocenianą rundę z przewagą 1,7 punktu nad Svenem Hannawaldem oraz Robertem Kranjcem. Czwarty był Roberto Cecon, piąty Matti Hautamaeki, zaś szósty Masahiko Harada. Na wysokiej, dziesiątej lokacie rywalizację zakończył Robert Mateja. Pozostali Polacy również awansowali do środowego konkursu.

Wyniki kwalifikacji ZIO w Salt Lake City (K-120); 12.02.2002
Lp.	Zawodnik	Kraj	Skok	Belka	Nota
1	MAŁYSZ Adam		123.5	18	120.8	PQ
2	KRANJEC Robert		122.0	18	119.1	Q
2	HANNAWALD Sven		122.0	18	119.1	PQ
4	CECON Roberto		125.0	19	118.0	PQ
5	HAUTAMAEKI Matti		121.0	18	117.3	PQ
6	HARADA Masahiko		119.5	18	116.1	Q
7	LINDSTROEM Veli-Matti		121.0	18	114.3	Q
8	ALBORN Alan		119.5	18	114.1	Q
9	FUNAKI Kazuyoshi		118.0	18	112.4	PQ
10	MATEJA Robert		118.0	18	111.4	Q
11	UHRMANN Michael		119.0	18	111.2	Q
12	AHONEN Janne		117.5	18	111.0	Q
13	AMMANN Simon		119.5	18	110.6	PQ
14	KUETTEL Andreas		117.0	18	109.6	Q
15	HORNGACHER Stefan		117.0	18	107.6	PQ
16	PETERKA Primoz		116.0	18	105.3	Q
17	DESSUM Nicolas		115.5	18	104.4	Q
18	KOBIELEW Walerij		114.5	18	103.6	Q
18	WIDHOELZL Andreas		117.0	18	103.6	PQ
20	ZONTA Peter		125.0	18	103.5	PQ
21	KIM Hyun-Ki		114.0	18	102.7	Q
22	FATKULLIN Ildar		113.5	18	102.3	Q
23	KASAI Noriaki		113.0	18	101.9	Q
24	FRAS Damjan		113.5	18	100.8	Q
24	HOCKE Stephan		113.5	18	100.8	PQ
26	BARDAL Anders		112.5	18	99.5	Q
26	SALUMAE Jens		112.5	18	99.5	Q
28	SCHMITT Martin		113.0	18	99.4	PQ
29	KOCH Martin		112.5	18	99.0	PQ
30	TAJNER Tomisław		112.5	18	98.0	Q
31	MIYAHIRA Hideharu		111.5	18	97.7	Q
32	INGEBRIGTSEN Tommy		112.0	18	97.6	Q
33	CHEDAL Emmanuel		111.0	18	97.3	Q
34	JONES Clint		111.5	18	97.2	Q
35	LJOEKELSOEY Roar		111.0	18	96.8	Q
35	MAZOCH Jan		111.0	18	96.8	Q
37	FILIMONOW Stanisław		111.0	18	96.3	Q
38	HOELLWARTH Martin		110.5	18	95.9	PQ
39	POCHWAŁA Tomasz		110.5	18	94.4	Q
40	FREIHOLZ Sylvain		109.5	18	93.6	Q
41	POŁUNIN Maksim		109.0	18	92.2	Q
42	JANDA Jakub		108.0	18	89.4	Q
43	BYSTOEL Lars		107.5	18	88.5	Q
43	CZWYKOW Dmitrij		107.5	18	88.5	Q
45	JUSSILAINEN Risto		109.5	18	87.1	PQ
46	CHOI Yong-Jik		106.0	18	85.8	Q
47	SANTIAGO Remi		105.0	18	84.0	Q
48	BIEŁOW Aleksander		105.0	18	83.0	Q
49	STEINAUER Marco		104.5	18	82.1	Q
50	KANG Chil-Ku		102.5	18	81.0	Q
51	MATURA Jan		102.5	18	79.5
52	GAJDUK Paweł		101.5	18	76.2
53	ŻARKOW Georgi		101.0	18	75.3
54	JURIS Jaan		100.5	18	74.4
55	CHOI Heung Chul		99.5	18	73.1
55	DOLEZAL Michal		99.5	18	73.1
57	DORAN Brendan		97.0	18	68.1
58	DURAND Florentin		96.5	18	66.7
59	ŁYSKAWIEC Andrej		96.0	18	66.3
60	KOROBOW Aleksandr		96.5	18	65.2
61	KALINICZENKO Anton		93.5	18	61.3
62	PEDERSEN Glynn		91.0	18	56.3
63	HŁYWKA Wołodymyr		90.5	18	54.9
64	CAKADZE Kachaber		90.0	18	54.0
65	SCHWALL Tommy		85.0	18	44.0
66	PIKKOR Tambet		85.0	18	39.0

– W pierwszym [skoku] spadłem trochę za progiem, drugi – bez zarzutu. Jeśli jutro będę tak skakał, to będzie dobrze – ocenił po kwalifikacjach Adam Małysz w rozmowie z „Przeglądem Sportowym”: – W poniedziałek, kiedy lądowałem na 130 metrze – było miękko. Dziś tak daleko nie skakaliśmy, ale myślę, że skocznia jest dobrze przygotowana.

– Będę walczył o medal. Chyba nie o złoty, ale jakikolwiek medal byłby dopełnieniem szczęścia, które spotkało mnie w niedzielę – zapewniał mistrz olimpijski z normalnej skoczni, Simon Ammann.

– Hanni i Adam – oni między sobą rozstrzygną walkę o złoto – oceniał złoty medalista igrzysk w Sarajewie i Lillehammer, Jens Weissflog. Niemiec zapytany o Simona Ammanna, odpowiedział: – Kredyt szczęścia na tych igrzyskach już wyczerpał. Nie da rady.

– Po wtorkowym skoku treningowym i kwalifikacyjnym, już w wiosce olimpijskiej niektórzy dostaną jeszcze pewne prace do wykonania. Są zawodnicy, którym pożytek przynosi trening w przeddzień konkursu. Uzyskują tak zwaną superkompensację, czyli zwiększoną zdolność organizmu do wysiłku. Jedni to robią 48 godzin przed konkursem, inni – 24. Część czasu jest więc rozdysponowana poprzez wspomniany trening. Reszta – to bezwzględny odpoczynek. Nie wolno bez celu chodzić, spacerować, najlepiej – siedzieć lub leżeć. Ważna jest każda oszczędność, unikanie każdego zbędnego wysiłku – stwierdził trener Apoloniusz Tajner na łamach „Przeglądu Sportowego”.

– W warunkach stabilnych powiedziałbym, że Adam będzie walczył o złoto z Hannawaldem, zaś Ammann będzie im dreptał po piętach, bez szans na wyprzedzenie któregoś z tej dwójki. Ten trzeci będzie wyraźnie z tyłu. Mówię to tak śmiało, ponieważ po medalu na K-90 możemy być bardziej szczerzy – już nic nie zapeszymy. Ani nam, ani zawodnikom szczerość obecnie nie zaszkodzi – dodał szkoleniowiec Biało-Czerwonych: – Tak, celem jest złoto. Bez przechwałek można to powiedzieć.

Środowy poranek w Park City rozpoczął się od przedkonkursowej serii próbnej. W niej przebudził się Simon Ammann. Szwajcar poszybował na 130 metr i wyprzedził Adama Małysza oraz Mattiego Hautamaekiego, którzy uzyskali po 129 metrów. Czwarty był Sven Hannawald (126 m), a piąty Martin Schmitt (123,5 m). Wysoką, dziewiątą pozycję zajął Tomisław Tajner po skoku na odległość 121,5 metra.

Nadszedł czas na rozpoczęcie konkursu olimpijskiego na dużej skoczni. Rywalizację z 18. belki otworzył Koreańczyk Choi Yong-Jik, który osiągnął 104,5 m. Z uwagi na krótkie skoki kolejnych czterech zawodników, jury postanowiło jednak wydłużyć rozbieg do 19. platformy.

Wyniki przerwanej pierwszej serii
Lp.	Zawodnik	Kraj	Skok	Nota
1	CZWYKOW Dmitrij		104.5	82.6
2	CHOI Yong-Jik		104.5	81.6
3	STEINAUER Marco		101.0	76.3
4	MAZOCH Jan		101.5	76.2
5	KIM Hyun-Ki		97.5	69.0

Rywalizację na nowo rozpoczął Rosjanin Aleksander Biełow, który zaliczył odległość 96,5 metra. Przez kolejne minuty widzowie obserwowali nieustanne zmiany na pozycji lidera. Na prowadzenie po swoich próbach wychodzili kolejno Jens Salumae (103 m), Maksim Połunin (104,5 m), Kang Chil-Ku (104 m), Remi Santiago (117 m) oraz Stanisław Filimonow (120,5 m), który na dłużej pozostał na pierwszej pozycji. Tuż za reprezentantem Kazachstanu uplasowali się Emmanuel Chedal (118,5 m) oraz Sylvain Freiholz (118 m).

Wówczas przyszła pora na reprezentantów Polski. Tomisław Tajner nie zdołał powtórzyć udanego skoku z serii próbnej. 113 metrów oznaczało dla niego na ten moment piątą lokatę. Dwie pozycje niżej uplasował się Tomasz Pochwała, który uzyskał odległość 110,5 metra. Lepiej od wspomnianej dwójki zaprezentował się Robert Mateja. Lot na 117 metr pozwolił skoczkowi z Chochołowa zająć czwarte miejsce.

Tymczasem kibice zgromadzeniu pod skoczniami w Park City byli świadkami coraz dalszych prób. Tommy Ingebrigtsen po skoku na 119 metr był trzeci. Pół metra dalej od Norwega skoczył Masahiko Harada, ale Japończyk dzięki wyższym notom sędziowskim wyszedł na prowadzenie. Nie na długo, gdyż po chwili wyprzedził go Michael Uhrmann (124 m). Niemiec z kolei musiał uznać wyższość Primoza Peterki (123 m). Na trzecią lokatę wskoczył natomiast kolejny ze Słoweńców, Damjan Fras (123 m).

Wówczas rywalom odskoczył Andreas Kuettel. Reprezentant Szwajcarii wylądował na 125 metrze i przez dziesięć minut pozostał na prowadzeniu w olimpijskim konkursie, tuż przed Peterem Zontą (124 m). W końcu niespełna 23-letni skoczek z Einsiedeln został wyprzedzony przez Kazuyoshiego Funakiego. Obrońca tytułu z Nagano poszybował na odległość 126,5 metra.

Przyszła kolej na najlepszych zawodników na liście startowej. Stefan Horngacher po skoku na 125 metr zajmował trzecią lokatę. Następnie daleki lot z serii próbnej powtórzył Simon Ammann. 20-letni Szwajcar ponownie włączył się do walki o medale, obejmując prowadzenie z wynikiem 132,5 metra. Przy tej odległości bladły rezultaty kolejnych zawodników. Stefan Hocke uzyskał 125 metrów i znalazł się na czwartej pozycji. Metr dalej lądował Martin Koch, który wskoczył na trzecie miejsce. Po chwili Austriaka wyprzedził Martin Schmitt (126 m).

Rywalizacji z czołówką nie nawiązał Martin Hoellwarth (123,5 m), który po swojej próbie uplasował się na ósmej lokacie. Dalej od Austriaka skoczył Matti Hautamaeki. Fin wylądował na 127 metrze i został wiceliderem, ze stratą 11,4 punktu do Ammanna. Tuż po nim kryzys formy potwierdził Andreas Widhoelzl (120,5 m), meldując się tym samym pod koniec drugiej dziesiątki. Kolejny daleki lot oddał Sven Hannawald. Niemiecki faworyt poszybował na odległość 132,5 metra i tym samym został liderem, zrównując się punktami z prowadzącym Szwajcarem.

Wówczas nadszedł czas na skok Adama Małysza. „Orzeł z Wisły” nie zawiódł oczekiwań i poleciał daleko, ale nie była to najdłuższa odległość. 131 metrów oznaczało dla Polaka medalową, trzecią pozycję, ponownie za Ammannem i Hannawaldem.

– Daleko… Daleko! Piękny skok! Trudno mi powiedzieć czy tak dobry jak, może minimalnie krótszy jak Hannawald i Ammann, ale różnica będzie niewielka – relacjonował Włodzimierz Szaranowicz na antenie Telewizji Polskiej.

Powtarzająca swoje skoki grupa zawodników nie namieszała w kolejności na górze tabeli. Na półmetku zawodów prowadzili ex aequo Sven Hannawald i Simon Ammann z przewagą 3,2 punktu nad Adamem Małyszem. Czwarty był Matti Hautamaeki, piąty Kazuyoshi Funaki, zaś szósty Martin Schmitt. Do finału awansował jeszcze jeden Polak. Robert Mateja zakończył pierwszą serię na trzydziestej pozycji.

To właśnie piąty zawodnik mistrzostw świata w Trondheim otworzył rundę finałową, oddając skok na odległość 109,5 metra. Następni skoczkowie lądowali jednak znacznie dalej od Polaka. Najpierw prowadzenie objął Hideharu Miyahira (116 m), a tuż po nim Nicolas Dessum (118,5 m). Za wspomnianą dwójką znalazł się z kolei Anders Bardal (114,5 m).

Chwilę później na pozycję lidera wyszedł Roberto Cecon, który osiągnął odległość 119,5 metra. Tuż za Włochem uplasował się Andreas Widhoelzl (116,5 m). Austriaka wyprzedził z kolei o 0,2 punktu Masahiko Harada (116,5 m). Jako pierwszy punkt konstrukcyjny skoczni przekroczył Walerij Kobielew (121,5 m), obejmując tym samym przodownictwo w konkursie. Za plecami Rosjanina znalazł się Risto Jussilainen z wynikiem 117,5 metra.

Kobielewa na prowadzeniu zmienił Robert Kranjec z wynikiem 122,5 metra. Dalej od Słoweńca skoczył Janne Ahonen. Fin uzyskał 123,5 metra i wysunął się na pozycję lidera z przewagą 3,9 punktu. Wspomniany duet na dłużej pozostał na czołowych miejscach. Tymczasem zmiany następowały na trzeciej lokacie, którą kolejno obejmowali Michael Uhrmann (119 m), Primoz Peterka (119,5 m) oraz Peter Zonta (120 m).

Ostatnią dziesiątkę zawodów otworzył Stefan Horngacher. Austriacki weteran objął prowadzenie po skoku na 124 metr. Szansę na medal stracił Stephan Hocke, który z wynikiem 120,5 metra zajmował czwartą pozycję. Ponownie udanie zaprezentował się Andreas Kuettel. Szwajcar wylądował na 122 metrze i został wiceliderem. Skaczący tuż po nim Martin Koch (121,5 m) znalazł się na trzecim miejscu.

Do zakończenia olimpijskiego konkursu pozostało sześciu skoczków. Martin Schmitt nie dotrzymał kroku liderom, spadając na piątą lokatę po skoku na odległość 119,5 metra. Dalej o półtora metra skoczył złoty medalista z Nagano, Kazuyoshi Funaki, który tym samym znalazł się na trzecim miejscu. Do walki o podium włączył się z kolei Matti Hautamaeki. Reprezentant Finlandii objął prowadzenie w zawodach z wynikiem 125,5 metra.

Przyszła pora na drugi skok Adama Małysza. „Orzeł z Wisły” poszybował najdalej w rundzie finałowej, uzyskując 128 metrów. Tym samym stało się jasne, iż reprezentant Polski po raz drugi sięgnie po olimpijski medal na igrzyskach w Salt Lake City. Nie było jednak wiadomo, czy odległość mistrza świata z Lahti pozwoli na wyprzedzenie Simona Ammanna i Svena Hannawalda.

– Leć Adam… Piękny skok! Piękny skok, na pewno najdalszy, ale co zrobią teraz Hannawald i Ammann? Zadowolony, chociaż patrzy z niepokojem, odległość 128 metrów. W tej drugiej kolejce najdalej, będzie zdecydowanie prowadził – komentował Włodzimierz Szaranowicz na antenie TVP.

Weryfikacja skoku reprezentanta Polski nadeszła bardzo szybko. Startujący zaraz po nim Simon Ammann skoczył pięć metrów dalej, lądując na 133 metrze. 20-letni Szwajcar wyszedł na prowadzenie z przewagą 11,7 punktu nad Małyszem. Na górze skoczni pozostał jeszcze Sven Hannawald. Niemiec nie dał rady dorównać mistrzowi olimpijskiemu z normalnej skoczni. Triumfator Turnieju Czterech Skoczni doleciał do 131 metra, ale nie zdołał ustać swojej próby. Jak się okazało, podpórka kosztowała go utratę medalu i tym samym Adam Małysz został wicemistrzem olimpijskim!

– Tymczasem tutaj jest podparty skok i Adam Małysz jest drugi! Drugi, proszę państwa! Jednak zaliczono to jako podpórkę! I tym samym mamy srebro! Srebro! Popatrzmy, tu nie dojechał do końca, wydawało się, że jeszcze się wybronił przed tą linią pięciu metrów i tak, rozpacz. Hannawald jest dopiero czwarty, bez medalu. Hautamaeki trzeci! A zatem sensacyjne rozwiązanie! Trochę przypominające wczorajszy trening, kiedy również skacząc daleko Hannawald nie wytrzymał. To nie jest przypadek jak się skacze tak daleko, trzeba taki skok ustać. Adam Małysz wiedział, że nie można do końca ryzykować. Dzisiaj Simon Ammann był poza ich zasięgiem. Mamy srebro! Brąz, srebro, a zatem dwa medale Adama Małysza! – relacjonował Włodzimierz Szaranowicz.

Tym samym Simon Ammann został drugim skoczkiem narciarskim w historii, po Mattim Nykaenenie, który zdobył indywidualnie dwa złote medale na jednych zimowych igrzyskach olimpijskich. Srebro wywalczył Adam Małysz, który został pierwszym polskim multimedalistą ZIO. Brąz zdobył Matti Hautamaeki, wyprzedzając czwartego Svena Hannawalda o 0,7 punktu. Piąty był Stefan Hornagcher, a szósty Andreas Kuettel.

Wyniki konkursu ZIO w Salt Lake City (K-120); 13.02.2002
Lp.	Zawodnik	Kraj	Skok 1	Skok 2	Nota	(po I s.)
1	AMMANN Simon		132.5	133.0	281.4	(1.)
2	MAŁYSZ Adam		131.0	128.0	269.7	(3.)
3	HAUTAMAEKI Matti		127.0	125.5	256.0	(4.)
4	HANNAWALD Sven		132.5	131.0	255.3	(1.)
5	HORNGACHER Stefan		125.0	124.0	247.2	(9.)
6	KUETTEL Andreas		125.0	122.0	245.6	(8.)
7	FUNAKI Kazuyoshi		126.5	121.0	245.5	(5.)
8	KOCH Martin		126.0	121.5	244.5	(7.)
9	AHONEN Janne		124.0	123.5	241.5	(16.)
10	SCHMITT Martin		126.0	119.5	240.4	(6.)
11	KRANJEC Robert		122.0	122.5	237.6	(17.)
12	HOCKE Stephan		125.0	120.5	236.9	(9.)
13	ZONTA Peter		124.0	120.0	234.2	(12.)
14	HOELLWARTH Martin		123.5	117.5	233.3	(11.)
15	PETERKA Primoz		123.0	119.5	233.0	(13.)
16	UHRMANN Michael		124.0	119.0	232.4	(14.)
17	KOBIELEW Walerij		121.0	121.5	231.5	(19.)
18	JUSSILAINEN Risto		121.5	117.5	226.2	(18.)
19	CECON Roberto		120.0	119.5	225.6	(23.)
20	HARADA Masahiko		119.5	116.5	222.8	(20.)
21	WIDHOELZL Andreas		120.5	116.5	222.6	(21.)
22	FRAS Damjan		123.0	113.5	221.2	(15.)
23	DESSUM Nicolas		118.5	118.5	220.1	(27.)
24	MIYAHIRA Hideharu		117.0	116.0	215.4	(29.)
25	BARDAL Anders		118.5	114.5	212.9	(27.)
26	INGEBRIGTSEN Tommy		119.0	112.0	207.8	(25.)
27	FREIHOLZ Sylvain		118.0	110.5	205.8	(26.)
28	CHEDAL Emmanuel		118.5	109.5	204.9	(24.)
29	MATEJA Robert		117.0	109.5	202.2	(29.)
30	FILIMONOW Stanisław		120.5	105.0	197.4	(21.)
31	KIM Hyun-Ki		117.5		108.5	(31.)
32	LJOEKELSOEY Roar		116.5		107.2	(32.)
33	SANTIAGO Remi		117.0		106.1	(33.)
34	ALBORN Alan		115.5		105.4	(34.)
35	FATKULLIN Ildar		114.5		103.1	(35.)
36	MAZOCH Jan		114.0		102.7	(36.)
37	LINDSTROEM Veli-Matti		114.5		102.1	(37.)
38	BYSTOEL Lars		113.0		99.4	(38.)
39	TAJNER Tomisław		113.0		98.4	(39.)
39	CZWYKOW Dmitrij		113.0		98.4	(39.)
41	KASAI Noriaki		110.0		97.5	(41.)
42	JONES Clint		110.5		94.4	(42.)
43	POCHWAŁA Tomasz		110.5		93.9	(43.)
44	JANDA Jakub		108.5		91.3	(44.)
45	STEINAUER Marco		106.5		87.2	(45.)
46	CHOI Yong-Jik		106.5		86.7	(46.)
47	KANG Chil-Ku		104.0		83.2	(47.)
48	POŁUNIN Maksim		104.5		83.1	(48.)
49	SALUMAE Jens		103.0		78.9	(49.)
50	BIEŁOW Aleksander		96.5		66.7	(50.)

– Sądzę, że potrafię lepiej skakać niż mówić – stwierdził zwycięski Simon Ammann na konferencji prasowej tuż po zakończeniu konkursu na dużej skoczni: – Gdyby przed igrzyskami ktoś mi powiedział, że będę dwukrotnym mistrzem olimpijskim, nigdy bym w to nie uwierzył. Jestem bezgranicznie szczęśliwy. To jest jak najpiękniejsza bajka.

Na pytanie czy teraz zostanie najpopularniejszym Szwajcarem na świecie, 20-letni dwukrotny mistrz olimpijski odpowiedział: – Najbardziej znane na świecie są szwajcarskie... banki.

– Wierzyłem [w wygraną], lecz od wiary do pewności i do spełnienia marzeń jest jak... stąd do wieczności. Bałem się Svena Hannawalda, bo jest znakomity, nieprzewidywalny, stać go na wiele. Bałem się Simona Ammanna, który tu okazał się objawieniem – stwierdził Adam Małysz w rozmowie z „Przeglądem Sportowym”: – Bałem się pogody, wiatru, jakiegoś podmuchu, który poniesie rywala, a mnie nie. Nie było we mnie obawy, że przegram, bo inni są wyraźnie lepsi. To ja byłem jednym z trzech faworytów. Ale do potwierdzenia roli faworyta trzeba mieć trochę szczęścia.

– Simon Ammann jest niesamowity. Zadziwił mnie w niedzielę i dzisiaj ponownie. Cieszyłem się po serii próbnej, że skoczyłem trzy metry dalej od Svena Hannawalda. To było ważne. Jednak nie tak ważne, by cokolwiek znaczyło dla losów konkursu. Mimo to nie uważam, że trzynastka przyniosła mi pecha. Raczej Hannawaldowi. 13 lutego 2002 roku będę mile wspominał – dodał polski multimedalista igrzysk w Salt Lake City.

– Nie, nie jestem zawiedziony. Podczas igrzysk i mistrzostw świata liczą się tylko medale, ich kolor nie jest najważniejszy. Po prostu dlatego, że inni zawodnicy także na medale zasługują, bardzo sobie cenię swoją zdobycz – odparł krótko czwarty Sven Hannawald.

Środowy sukces Adama Małysza w Salt Lake City bił rekordy oglądalności polskiej telewizji. Zawody indywidualne na dużej skoczni oglądało w TVP1 „na żywo” 13,26 miliona widzów, co było rekordem pomiarów w Polsce niepobitym do meczu otwarcia Euro 2012 pomiędzy Polską i Grecją (15,5 mln). Ponadto w momencie drugiej konkursowej próby „Orła z Wisły” transmisję oglądało ponad 20 milionów Polaków, co już nigdy później nie powtórzyło się w rodzimej telewizji. Zainteresowanie było tak wielkie, iż nawet w Sejmie przerywano obrady na czas lotów Małysza, które były wyświetlanie na telebimie prezentującym zazwyczaj wyniki głosowań.

Wieczorem w centrum Salt Lake City odbyła się ceremonia medalowa, podczas której Adam Małysz odebrał srebrny olimpijski krążek, w towarzystwie zwycięskiego Simona Ammanna oraz trzeciego Mattiego Hautamaekiego: – Zdobyłem dwa medale, brązowy i srebrny i mają dla mnie taką samą wartość, jakby to był jeden złoty medal. Na pewno jest to coś niesamowitego. Przyjechałem walczyć o medal i zdobyłem dwa, więc jest się czym pochwalić – powiedział reprezentant Polski tuż po dekoracji na antenie TVP.

– Spacerowaliśmy z Adamem i trenerem Tajnerem na ceremonię odebrania medali olimpijskich. Jeden z biznesmenów podszedł do Adama, przedstawił się i prosił o kilka wrażeń, co naprawdę czuje skoczek, kiedy leci tak daleko. Adam zastanowił się, po czym odpowiedział „Wie pan, dosłownie to chyba czuję to samo, co ptak, ale niech pan ptaka zapyta co ptak czuje w powietrzu, to też panu nie odpowie” – wspominał tamten dzień prof. Jerzy Żołądź w TVP.

– Naprawdę nie sądziłem, że Ammann jest w stanie drugi raz wygrać. Także zakładałem walkę Adama ze Svenem o złoto. Taki świerszczyk ograł ich obu… – oceniał trener Apoloniusz Tajner dzień po konkursie w „Przeglądzie Sportowym”: – Tutaj zaczęło się dla nas nieszczęśliwie. Na K-90 – wjazd do dziury, napięcie izometryczne, które Adam musiał wytrzymać. Zrobił to wielkim kosztem, przypłacił bólem mięśni brzucha, który trwał do konkursu na K-120. To musiało się odbić na finałowym skoku w niedzielę i na obu skokach na K-120.

Dwa lata po igrzyskach Adam Małysz przyznał, iż otrzymał tuż przed rozpoczęciem olimpijskich zmagań specjalne narty od firmy Elan. Pod tradycyjną zieloną warstwą, będącą nalepką, znajdowały się „złote deski”. „Orzeł z Wisły” miał według założeń producenta usunąć zielone naklejki tuż przed samymi zawodami. Polak jednak tego nie zrobił z szacunku do rywali.

Olimpijski kalendarz skoczków został tak ułożony, iż między zawodami na dużym obiekcie a konkursem drużynowym było pięć dni przerwy. Pierwsze serie treningowe zaplanowano na sobotę, 16 lutego. Błyszczał w nich Adam Małysz. W pierwszej rundzie uzyskał 124,5 metra i wyprzedził Svena Hannawalda (122,5 m) oraz Mattiego Hautamaekiego (121 m). W drugiej serii Polak osiągnął wynik 121,5 metra, co dało mu pierwszą lokatę wspólnie z Simonem Ammannem. W trzeciej kolejce wiślanin doleciał do 126 metra i był drugi, tuż za M. Hautamaekim (127,5 m).

Kolejna runda treningowa została rozegrana w niedzielę. W pierwszej kolejce najlepszy był Adam Małysza (120,5 m), ale druga seria zakończyła się błędem z jego strony. Lider polskiej kadry "spadł z progu" i musiał przedwcześnie lądować. Z powodu tej nieudanej próby medalista olimpijski zdecydował się na trzeci skok, w którym zajął szóste miejsce z wynikiem 124,5 metra. Najdłuższą próbę oddał z kolei Andreas Kuettel, który wylądował na 129 metrze.

Wówczas nadszedł czas na wybór zespołów na poniedziałkowy konkurs drużynowy. Trener Apoloniusz Tajner postawił na Roberta Mateję, Tomisława Tajnera, Tomasza Pochwałę oraz Adama Małysza. Biało-Czerwoni liczyli na poprawę rezultatu z Nagano, kiedy to zajęli ósmą lokatę. W mediach pojawiały się jednak nieliczne głosy o medalowej szansie z powodu trzeciego miejsca w grudniowych zawodach Pucharu Świata w Villach.

W serii próbnej, rozgrywanej w trudnych warunkach wietrznych, najlepszy okazał się Martin Schmitt. Niemiec skaczący na nowych nartach uzyskał 126,5 metra. Identyczny rezultat, ale z wyższej belki osiągnął Słoweniec Robert Kranjec. Adam Małysz oddał skok na odległość 124,5 metra.

Pierwszą serię konkursową rozpoczęto o 9:30 czasu lokalnego przy -1 st. Celsjusza. W grupie otwierającej rywalizację błysnął Matti Hautamaeki. Fin wylądował na 126 metrze i objął prowadzenie dla swojego zespołu z przewagą 4,9 punktu nad Niemcami, u których Sven Hannawald osiągnął 123 metry. Trzecie miejsce zajmowali Austriacy (121 m Stefana Horngachera), a czwarte Słoweńcy (120 m Damjana Frasa). Robert Mateja uzyskał odległość 114,5 metra, co dla reprezentacji Polski oznaczało szóstą lokatę, tuż za Japonią.

W drugiej kolejce najlepiej spisał się Andreas Widhoelzl, który doleciał do 120 metra. Tym samym Austriacy objęli prowadzenie o pół punktu nad Finami, dla których Veli-Matti Lindstroem lądował na 115 metrze, oraz 0,6 pkt. nad Niemcami z wynikiem 118,5 metra w wykonaniu Stephana Hocke. Czwartą pozycję utrzymali Słoweńcy (118,5 m Primoza Peterki) przed Japonią oraz Francją. Polacy po próbie Tomisława Tajnera (109 m) spadli na siódme miejsce ex aequo z dobrze dysponowaną tego dnia Koreą Południową. Pierwotnie po tej grupie na szóstej lokacie znajdował się Kazachstan, ale kilkanaście minut później zdyskwalifikowany został pierwszy zawodnik tej ekipy, Maksim Połunin.

Trzecia runda zmagań była popisem Roberta Kranjca. Reprezentant Słowenii wylądował na 133 metrze i niespodziewanie wywindował swoją reprezentację na pierwsze miejsce z przewagą 4,6 punktu nad Niemcami, u których Michael Uhrmann uzyskał 128 metrów. Na trzecią pozycję spadli Finowie (124,5 m Risto Jussilainena), zaś na czwartą Austriacy (123 m Wolfganga Loitzla). Polacy po skoku Tomasza Pochwały na 117 metr utrzymali siódmą lokatę, za Japonią oraz Norwegią.

Na zakończenie pierwszej serii dobry skok z serii próbnej powtórzył Martin Schmitt. Dwukrotny mistrz świata dzięki próbie na odległość 131,5 metra pozwolił Niemcom objąć pozycję lidera, wyprzedzając o 9,7 punktu Finów, u których Janne Ahonen wylądował na 129 metrze. Słoweńcy po skoku Petera Zonty (121,5 m) spadli na trzecie miejsce, o 11,5 punktu przed Austrią (121,5 m Martina Hoellwartha). Piątą pozycję zajmowali Japończycy, zaś na szóstą awansowali Polacy ze skokiem Adama Małysza na odległość 128,5 metra. Identyczny dystans uzyskał Simon Ammann, dzięki któremu Szwajcarzy na półmetku zajmowali siódmą lokatę.

Drugą serię Niemcy rozpoczęli od utrzymania prowadzenia po próbie Svena Hannawalda (120,5 m). Tuż za nimi, ze stratą 4,1 punktu, znajdowali się Finowie. W kadrze Miki Kojonkoskiego upadek zaliczył Matti Hautamaeki (125 m), ale wywrotka miała miejsce już po minięciu strefy oceniania próby. Trzecią pozycję utrzymali Słoweńcy (113 m Damjana Frasa), ale ich przewaga nad czwartą Austrią (115,5 m Stefana Horngachera) zmalała do 4,5 punktu. Polacy pozostali na szóstej lokacie po występie Roberta Matei, który lądował na 106 metrze.

Szósta kolejka przyniosła powiększenie przewagi przez Niemców. Stephan Hocke dzięki próbie na odległość 119,5 metra pozwolił podopiecznym Reinharda Hessa odskoczyć na 9,5 punktu Finom, u których trzy metry bliżej lądował Veli-Matti Lindstroem. Najlepiej w tej rundzie spisał się Primoz Peterka (121,5 m), który zwiększył do 14,6 pkt. różnicę między trzecią Słowenią i czwartą Austrią ze skokiem Andreasa Widhoelzla na 117 metr. Piąte miejsce zajmowała Japonia, zaś szóste Polska. Tomisław Tajner w drugiej próbie uzyskał 109,5 metra.

W siódmej rundzie Michael Uhrmann wylądował na 125 metrze, zaś przewaga Niemców nad Finami, z o metr dłuższym skokiem Risto Jussilainena, stopniała do 5,7 punktu. Na trzeciej pozycji pozostali, zmierzający w kierunku sprawienia niespodzianki, Słoweńcy. Skok Roberta Kranjca na odległość 124,5 metra pozwolił im bowiem uciec na 20,2 punktu przed czwartą Austrią (122,5 m Wolfganga Loitzla). Na szóstej lokacie, tuż za Japonią, pozostali Polacy, dla których Tomasz Pochwała uzyskał rezultat 118,5 metra.

Ostatnia seria olimpijskiej rywalizacji drużynowej w Utah Olympic Park przyniosła niespodziewane rozstrzygnięcie. Janne Ahonen uzyskał wynik 125,5 metra, a po chwili dwa metry bliżej lądował Martin Schmitt, który otrzymał też niższe noty za styl. Nastąpił moment nerwowego oczekiwania przez obie ekipy, które zakończyło się wybuchem radości drużynowych mistrzów świata. Po ośmiu skokach, podopieczni Reinharda Hessa okazali się zwycięzcami z najmniejszą możliwą przewagą, 0,1 punktu!

Brązowe medale wywalczyli Słoweńcy, których występ zwieńczył lot Petera Zonty na 124 metr. Najwięksi przegrani igrzysk, Austriacy zakończyli rywalizację na czwartej pozycji skokiem Martina Hoellwartha na 123 metr. Piąte miejsce zajęli broniący tytułu Japończycy, a szóste Polacy. Adam Małysz w finałowej próbie doleciał do 124 metra. Dalej, bo na 130 metrze lądował najlepszy zawodnik dnia, Simon Ammann. Dwukrotny mistrz olimpijski pozwolił Szwajcarom zakończyć konkurs na siódmej lokacie, przed Koreą Południową, Norwegią, Francją, Stanami Zjednoczonymi, Czechami oraz Kazachstanem.

Wyniki konkursu ZIO w Salt Lake City (K-120); 18.02.2002
Lp.	Kraj		Nota	(runda po rundzie)
1	Niemcy		974.1	(2-3-2-1-1-1-1-1)
2	Finlandia		974.0	(1-2-3-2-2-2-2-2)
3	Słowenia		946.3	(4-4-1-3-3-3-3-3)
4	Austria		926.8	(3-1-4-4-4-4-4-4)
5	Japonia		926.0	(5-5-5-5-5-5-5-5)
6	Polska		848.1	(6-7-7-6-6-6-6-6)
7	Szwajcaria		818.3	(10-10-9-7-9-10-9-7)
8	Korea		801.6	(7-7-8-9-7-7-7-8)
9	Norwegia		790.8	(8-9-6-8-8-8-8-9)
10	Francja		755.1	(9-6-11-11-10-9-10-10)
11	USA		728.4	(12-12-12-10-11-11-11-11)
12	Czechy		724.6	(11-11-10-12-12-12-12-12)
13	Kazachstan		621.1	(DSQ-13-13-13-13-13-13-13)

Nieoficjalna klasyfikacja indywidualna
Lp.	Zawodnik	Kraj	Gr.	Skok 1	Belka	Skok 2	Belka	Nota
1	AMMANN Simon		4	128.5	23	130.0	23	269.8
2	KRANJEC Robert		3	133.0	25	124.5	26	264.5
3	AHONEN Janne		4	129.0	23	125.5	23	260.6
4	SCHMITT Martin		4	131.5	23	123.5	23	259.0
5	FUNAKI Kazuyoshi		4	126.5	23	126.0	23	255.0
5	MAŁYSZ Adam		4	128.5	23	124.0	23	255.0
7	UHRMANN Michael		3	128.0	25	125.0	26	253.4
8	JUSSILAINEN Risto		3	124.5	25	126.0	26	251.4
9	HAUTAMAEKI Matti		1	126.0	23	125.0	23	249.3
10	MIYAHIRA Hideharu		3	125.5	25	124.5	26	244.5
11	HOELLWARTH Martin		4	121.5	23	123.0	23	241.1
12	LOITZL Wolfgang		3	123.0	25	122.5	26	239.9
12	ZONTA Peter		4	121.5	23	124.0	23	239.9
14	HANNAWALD Sven		1	123.0	23	120.5	23	238.8
15	KUETTEL Andreas		3	121.5	25	121.5	26	236.4
16	PETERKA Primoz		2	118.5	24	121.5	25	231.5
17	ALBORN Alan		4	120.5	23	120.0	23	229.4
18	BARDAL Anders		3	121.0	25	117.5	26	224.8
19	WIDHOELZL Andreas		2	120.0	24	117.0	25	224.1
20	HOCKE Stephan		2	118.5	24	119.5	25	222.9
21	HORNGACHER Stefan		1	121.0	23	115.5	23	221.7
22	KANG Chil-Ku		4	114.5	23	122.0	23	221.2
23	HARADA Masahiko		1	119.5	23	114.5	23	219.7
24	POCHWAŁA Tomasz		3	117.0	25	118.5	26	218.4
25	LINDSTROEM Veli-Matti		2	115.0	24	116.5	25	212.7
26	JONES Clint		3	117.5	25	114.0	26	212.2
27	JANDA Jakub		4	109.5	23	120.5	23	210.5
28	FRAS Damjan		1	120.0	23	113.0	23	210.4
29	MAZOCH Jan		3	119.5	25	111.5	26	210.3
30	YAMADA Hiroki		2	111.0	24	117.5	25	206.8
31	SANTIAGO Remi		2	117.0	24	113.5	25	206.4
32	DESSUM Nicolas		4	113.5	23	116.0	23	205.6
33	LJOEKELSOEY Roar		4	112.0	23	116.5	23	205.3
34	CHOI Heung Chul		1	112.5	23	115.5	23	203.4
35	FILIMONOW Stanisław		2	113.5	24	112.0	25	196.9
36	CHEDAL Emmanuel		1	108.5	23	115.0	23	193.3
37	MATEJA Robert		1	114.5	23	106.0	23	191.4
38	CHOI Yong-Jik		2	111.0	24	110.5	25	191.2
39	GAJDUK Paweł		4	108.0	23	113.0	23	186.8
40	INGEBRIGTSEN Tommy		1	110.5	23	109.5	23	186.0
41	KIM Hyun-Ki		3	111.5	25	107.0	26	185.8
42	TAJNER Tomisław		2	109.0	24	109.5	25	183.3
43	BYSTOEL Lars		2	111.5	24	102.5	25	174.7
44	FREIHOLZ Sylvain		2	109.0	24	102.5	25	171.7
45	DOLEZAL Michal		2	107.0	24	102.0	25	166.2
46	SCHWALL Thomas		2	105.0	24	102.0	25	162.6
47	DURAND Florentin		3	100.0	25	101.0	26	149.8
48	KOROBOW Aleksander		3	101.5	25	96.0	26	143.0
49	STEINAUER Marco		1	99.5	23	96.0	23	140.4
50	MATURA Jan		1	99.0	23	95.5	23	137.6
51	WELCH Brian		1	95.5	23	93.5	23	124.2
52	POŁUNIN Maksim		1	DSQ	23	110.5	23	94.4

– Mówiłem tylko do siebie: proszę, proszę, proszę, proszę, proszę, proszę… – opowiadał Martin Schmitt o przeżyciach tuż po swoim finałowym skoku w konkursie drużynowym: – Bez moich nowych nart nie zdobylibyśmy złota.

Ostatecznie Niemcy, u których skakał m.in. zmagający się z naciągniętym ścięgnem Achillesa Sven Hannawald, mieli okazję do świętowania: – Jeszcze żaden skoczek nie był tak pijany, jak my dzisiaj – zapewniał Michael Uhrmann.

– Cieszę się, że trafnie wytypowałem czołową trójkę. Nasi zawodnicy skakali znakomicie, trener Hess trafnie ustawił kolejność, w jakiej mają skakać jego podopieczni. Przypomniał mi się dramatyczny konkurs w Lillehammer, gdzie wyprzedziliśmy w ostatniej kolejce Japończyków i zostaliśmy mistrzami olimpijskimi – przyznał Jens Weissflog w rozmowie z „Dziennikiem Polskim”.

– To był bardzo piękny, stojący na niebywale wysokim poziomie konkurs. Stawiałem na Niemców, ale Finowie walczyli dzisiaj wspaniale, przebudził się Jussilainen. Gdyby nieco lepiej skakał młody Lindstroem, złoto pojechałoby do Finlandii – ocenił trener Apoloniusz Tajner w „Dzienniku Polskim”: – Nasza drużyna skakała na miarę swoich możliwości. Trochę więcej oczekiwałem od Matei, Tonio spalił się psychicznie. Ale dzisiaj, przy dobrych skokach Japończyków, nie bylibyśmy i tak w stanie rywalizować o 5. miejsce. Ono leżało poza naszym zasięgiem.

W ten sposób dla skoczków narciarskich dobiegła końca rywalizacja w XIX Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Salt Lake City. W czwartek, 21 lutego reprezentacja Polski wróciła do kraju. Sportowcy zostali gorąco powitani na Lotnisku Chopina w Warszawie. Największym zainteresowaniem cieszył się oczywiście Adam Małysz, który wywalczył pierwsze medale zimowych igrzysk dla naszego kraju od trzydziestu lat.

Po powrocie do domów, zawodnicy otrzymali kilka dni odpoczynku. Sezon bowiem nie dobiegł jeszcze końca. Już 1 marca w Lahti miał zostać rozegrany kolejny konkurs Pucharu Świata, zaś liderujący w klasyfikacji generalnej Adam Małysz zmierzał po drugą w karierze Kryształową Kulę...